Category Archives: Բույսեր

Բանջարեղեն, Բույսեր, Դեղաբույսեր, Խոտաբույսեր

Ինչպես սենյակային պայմաններում սխտոր աճեցնել

Leave a comment

Ծաղկամանում սխտոր աճեցնելը բարդ չէ։ Ձեր խոհանոցը կապահովեք սխտորի թարմ ցողուններով ու նույնիսկ պճեղներով։

Երբ սկսել

Սովորաբար դրսում սխտոր տնկում են ուշ աշնանը կամ գարնանը, սակայն սենյակային պայմաններում կարելի է սկսել ցանկացած պահի։

Որտեղ, ինչ և ոնց տնկել

Ծաղկաթաղարը պետք է ունենա լավ դրենաժ և առնվազն 21 սմ խորություն։ Լցնում են պարարտ, փխրուն հողախառնուրդ, որի հետ ի սկզբանե կարելի է օրգանական պարարտանյութներ խառնել։

Տնկելիս սխտորի պճեղները չեն կլպում, տնկում են 5-7 սմ խորությամբ` այնպես, որ պճեղի վրա մոտ 2,5 սմ հողի շերտ մնա։ Եթե միայն սխտորի ցողուններ եք ուզում աճեցնել, պճեղները կարող եք իրար շատ մոտ տնկել, իսկ լիարժեք բերք ստանալու համար պճեղները տնկում են միմյանցից 10 սմ հեռու։

Տնկելու համար կարելի է խանութից սխտոր գնել, սակայն պետք է նկատի ունենալ, որ պահեստներում երկար պահված և/կամ հեռուներից բերված սխտորը այնքան էլ լավ տնկանյութ չէ։ Հնարավորության դեպքում պետք է գնել կամ վերցնել տեղական, օրգանական, թարմ սխտոր։

Խնամքը

Աճեցման տեղը

Լավագույն տեղը հարավ կամ արևմուտք նայող պատուհանի գոգն է, որտեղ օրական առնվազն 6 ժամ արևի ուղիղ լույս կլինի։ Բնականաբար, ավելի վատ պայմաններում կարող եք լրացուցիչ, արհեստական լուսավորություն ապահովել։

Ջրելը

Աշխատեք ծաղկաթաղարի հողը մշտապե չափավոր խոնավ վիճակում պահել։

Պարարտացումը

Սխտորը պետք է լավ պարարտացնել՝ թե՛ դրսում, թե՛ տանը աճեցնելիս։ Ամսական երկու անգամ պետք է սնուցել բույսը հնարավորին չափ բալանսավորված, օրգանական պարարտանյութերով։

Բերքահավաքը

Ցողունները պոկելը

Առաջին ծիլերը ծլում են մոտավորապես մեկ շաբաթից։ Երբ մոտ երկու շաբաթից ցողունները 10-15 սմ բարձրանան, կարող եք սկսել պոկել դրանք։ Պոկել պետք է թողնելով 2,5 սմ ցողուն՝ որպեսզի նոր աճ տեղի ունենա։

Սոխուկները հավաքելը

Սխտորի լիարժեք սոխուկները հասունանում են 8-10 ամսում։ Հասունացման մասին վկայում է ցողունների դեղնելը կամ շագանակագույն դառնալը։ Հասունացած բույսերը հանում են հողից, մաքրում հողի մնացուկներից ու մեկ շաբաթ թողնում են չորանա լավ օդափոխվող ստվերում։

Նյութի բնագիրն այստեղ է։

Տես նաև սխտորը բաց գրունտում աճեցնելու մասին հոդվածը ==>

Հղումներ

Բույսեր, Դեկորատիվ ծառեր, Ծառեր

Թխկի հովհարանման

Leave a comment

acer_palmatumԹխկի հովհարանմանը (անգլ․՝ Red emperor maple, Palmate maple, ռուս․՝ Клён дланевидный или веерный, լատ.՝ Acer palmatum), թխկազգիների ընտանիքի, թխկի ցեղի բույս։ Տարածված է Ճապոնիայում, Կորեայում և Չինաստանում, պատկանում է այսպես կոչվախ “Ճապոնական թխկիների” խմբին։

Այս դանդաղ աճող (տարեկան աճը՝ 15սմ դեպի վեր և 30սմ լայնքով), բայց շատ գեղեցիկ, սաղարթավոր ու տերևաթափի ծառերը կամ թփերը շատ հարմար են ինչպես ոչ մեծ բակերը, այնպես էլ մեծ տարածքները զարդարելու համար։
Բարձրությունը՝ մինչև 3 մետր, սաղարթամասի տրամագիծը՝ 5 մետր։ Ապրում է 100-150 տարի։

Աճեցման պայմանները

Սիրում է պայծառ լուսավորություն, խոնավ, պարարտ հող, դիմանում է մինչև -20 ºC ոչ երկարատև ցրտերին։

Տնկելն ու խնամքը

Տնկում են գարնանը կամ աշնանը, բաց արևոտ տեղերում կամ կիսաստվերում։ Խայտաբղետ տերևներ ունեցող տեսակները կիսաստվերում կարող են խամրել կամ կորցնել գույները։
Տնկահորն անում են 70 սմ խորությամբ և մոտ 50 սմ տրամագծով։ Փոսի հատակը եղանով լավ, որքան հնարավոր է խորը փխրցնում են։ Եթե գրունտային ջրերը մոտ են, լցնում են դրենաժային շերտ
Տնկելիս արմատավզիկը պետք է հավասար պահել հողի մակերեսին կամ ամենաշատը 5 սմ թաղված։
Կենդանի պարիսպ տնկելու դեպքում պահպանում են միմյանցից  1,5 մետր հեռավորություն, մնացած դեպքերում՝ առնվազն 2 մետր շրջակա բաց տարածք են թողնում։
Հողախառնուրդը

  • Փտած գոմաղբ կամ կոմպոստ – 3 մաս;
  • Ճմահող – 2 մաս;
  • Ավազ – 1 մաս:

Հողախառնուրդին կարելի է ավելացնել պարարտանյութ (120-150 գրամ նիտրոամոֆոս)։
Հողի թթվայնությունը՝ pH 6.0 – 7.5
Հովհարանման թխկին բավականին պահանջկոտ բույս է, այն մշտապես ուշադրություն է պահանջում՝ պարբերաբար պարարտացում, ոռոգում ու ցողում, հողի փխրեցում, սանիտարական էտ, մուլչացում եւ այլն։
Պարարտացումը
Եթե տնկելիս հողախառնուրդը չի պարարտացվել, ապա հաջորդ գարնանը պետք է պարարտացնել միզանյութով (мочевина) (40 գ/ք․մ․), կալիումային աղերով (калийные соли) (15-25 գ/ք․մ․), սուպերֆոսֆատով (суперфосфат) (30-50 գ/ք․մ․).
Ամռանը, հողը փխրեցնելիս և ջրելիս սնուցել կեմիրայով (100-120 գ/ք․մ․).
Ջրելը
Տնկելուց հետո՝ 20 լիտր ամեն ծառին։ Շոգ եղանակին՝ շաբաթական 10-20 լիտր ամեն ծառին։
Չոր կլիմայական պայմաններում խորհուրդ է տվում վաղ առավոտյան կամ մայրամուտին ցողել ծառի տերևները հեղուկացիրով։
Հողի փխրեցումը
Պարբերաբար և ջրելուց հետո անհրաժեշտ է ոչ մեծ խորությամբ փխրեցնել հողը։
Մուլչացում
Տնկելուց հետո բնի շուրջ, անհրաժեշտ է մուլչացնել հողը 3-5 սանտիմետրանոց տորֆի, խոտի, կամ այլ հարմար նյութի շերտով։
Էտը
Էտելու կարիք չկա։ Կտրում են միայն չորացած և հիվանդ ճյուղերը։

Վնասատուները

Հիվանդությունները

Զմեռացումը

Ձմռան նախապատրաստությունը սկսում են վաղօրոք։ Ազոտային պարարտանյութերով սնուցումը պետք է դադարեցնել օգոստոսի վերջից, իսկ ջրելն ու հողի փխրեցնելը՝ հոկտեմբերի սկզբից, ինչը կարգելակի նոր շիվերի առաջացումը։ Տերևաթափն ավարտելուն պես մաքրում են բնի շուրջ թափված տերևները։ Օդի բացասական ջերմաստիճաններ սկսելուն պես ցանկալի է սրսկել ծառը պղինձ պարունակող ցանկացած թունաքիմիկատի 3%-ոց լուծույթով։
Երիտասարդ ծառերը ոչ ձնառատ, ցուրտ ձմռանը կարող են ցրտահարվել։ Անհրաժեշտ է  ջերմամեկուսացնել արմատի վզիկը։ Ցրտահարման դեպքում խորը էտ են անում, ինչից հետո նոր շիվեր են աճում և սաղարթը վերականգնվում է։
Ցրտահարումից ապահովագրվելու համար, բարակ ու բարձրաբուն ծառերը, մանավանդ տնկելուց հետո առաջին 2-3 տարիներին իմաստ ունի փաթաթել 1-2 շերտ պարկացու կտորով։ Ավելի մեծ տարիքում հավհարանման թղկիի ցրտադիմացկունությունն աճում է։

Թխկի հովհարանմանի աճեցնելը թաղարի մեջ

Acers_in_potԾաղկաթաղարում հովհարանման թխկի աճեցնելն ունի որոշակի յուրահատկություններ։ Կարող է ավելի հաճախ ջրելու, ցողելու և պարարտացնելու անհրաժեշտություն առաջանալ։ Եթե ծառը ձմեռացվել է զով և մութ վայրում, ոչ մի դեպքում չի կարելի անմիջապես դուրս հանել բաց երկնքի կամ արևի տակ։ Անհրաժեշտ է աստիճանաբար վարժեցնել բույսը նոր պայմաններին։

acer_palmatum_atropurpureumԲազմացում սերմերով

  • Սերմերը հավաքում են աշնանը՝ ամբողջովին հասած վիճակում;
  • Փորձառու այգեպանները խորհուրդ են տալիս մի քանի ամիս պահել սերմերը սառնարանի բանջարեղենի համար նախատեսված խցում՝ ստրատիֆիկացնել։ Ոմանք էլ անմիջապես ցանում են սերմերը թաղարների մեջ;
  • Թաղարի մեջ լցնում են պարարտ ու փխրուն հողախառնուրդ, ապահովում են լավ դրենաժ;
  • Հողախառնուրդը լավ ջրում են և սերմերը տեղադրում են մակերեսին։ Սերմերը խորացնել պետք չէ, մի փոքր մատով սեղմելը լիովին բավարար է։
  • Թաղարը ծածկում են ապակով կամ թափանցիկ թաղանթով, ինչը ջերմոցային պայմաններ է ստեղծում։ Այնուհետև թաղարը տեղադրում են որևէ տաք ու լուսավոր տեղում;
  • Ցանքը անհրաժեշտ է օրը մեկ բացել և օդափոխել;
  • Ծիլերի հայտնվելուց հետո ծածկը հանում են;
  • 2-3 իսկական տերևներ ունեցող ծիլերը սածիլում են առանձին ծաղկամանների մեջ;
  • Բաց գրունտի մեջ տեղափոխում են առնվազն 30 սմ բարձրության ունեցող բույսերը։

Բազմացում կտրոններով

Վեգետատիվ եղանակով հովհարանման թխկիի բազմացումը բավականին բարդ է։
Ճյուղերի կիսափայտացած մասերից մոտ 20 սմ երկարությամբ կտրոններ են ստանում մարտ ամսին, իսկ նույն չափսի մատղաշ կտրոններ կարելի է կտրել մայիս-հունիսին։ Մատղաշ կտրոնների արմատակալման համար անհրաժեշտ է արհեստական մառախուղ ստեղծել։
Կտրոնի վերին ծայրին թողնում են մեկ-երկու տերև։ Պարարտ, փխրուն հողի մեջ տնկելուց առաջ կտրոնի ներքին ծայրը թրջում են, այնուհետև փոշոտում արմատակալումը խթանող նյութի մեջ (Корневин, Гетероауксин): Տնկին ծածկում են հատակը կտրած պլաստիկ շշով։

Հղումներ
Բույսեր, Սաղարթավոր զարդաբույսեր, Սենյակային բույսեր

Ֆիկուս միկրոկարպա

Leave a comment

Ֆիկուս միկրոկարպան (անգլ․՝ Chinese banyan, Malayan banyan, Indian laurel, ռուս․՝  Фикус микрокарпа, Фикус генсенг, լատ․՝ Ficus microcarpa) տնային պայմաններում աճեցվող թթազգիներից ամենաինքնատիպն է։
Ժամանակին Եվրոպա է ներմուծվել Ֆիլիպինների, Մալայզիայի, Հարավային Չինաստանի և Հյուսիսային Ավստրալիայի մերձարևադարձային անտառներից։ Իր բնական միջավայրում այս մշտադալար, մինչև 30 մետր բարձրության հասնող ծառը խիստ նվաճողական պահվածք ունի։ Այն, բաց թողնելով բազմաթիվ օդային արմատներ տարածվում է իր շուրջ՝ փաթաթվելով ու խեղդամահ անելով շրջակա այլ տեսակի ծառերը։ Հակառակ դրան, տնային պայմաններում ֆիկուս միկրոկարպան 40-100 սմ հասակով, խաղաղ ու գեղեցիկ զարդաբույս է, որին հաճախ աճեցնում են որպես բոնսայ։

Խնամքը

Ֆիկուս միկրոկարպան հեշտ խնամվող բույս է, սիրում է պայծառ, ցրված լուսավորություն, վատ չի տանում նաև կիսաստվերը և արհեստական լուսավորությունը։ Արևի ուղիղ ճառագայթները, սակայն, կարող են այրվածքներ առաջացնել տերևների վրա։
+ 18 °С – +25 °С-ը օդի ամենահարմարավետ ջերմային ռեժիմն է, իսկ ձմռանը օդի ջերմաստիճանը պետք է չնվազի +15 °С-ից։
Վեգետացիոն շրջանում ջրում են առատ, սենյակային ջերմաստիճանի, հնեցված ջրով՝ երբ ծաղկամանի հողի մակերեսը չորանա մոտ 3սմ խորությամբ։ Ծաղկամանի տակդիրի մեջ լցված ջուրը մի թողեք մնա։
Օդի բարձր խոնավություն սիրող այս բույսին անհրաժեշտ է ամեն օր ցողել ջրով։ Շոգ օրերին նույնիսկ մեկից ավել անգամ։
Ծաղկամանի հողախառնուրդը պետք է ունենա рН 5,5 – 7,5 թթվայնություն։ Այդպիսի հողախառնուրդ ստանում են հավասար մասերով խառնելով իրար տերևային բուսահող, տորֆ, ճմահող, խոշոր ավազ և մի քիչ մանր փայտածուխ։
Երիտասարդ բույսերը անհրաժեշտ է նոր, քիչ ավելի մեծ ծաղկաման տեղափոխել տարին մեկ անգամ՝ փոխելով հողախառնուրդն ամբողջությամբ։ Այլ ծաղկաման տեղափոխելիս կտրել-հեռացնելով բույսի արմատափնջի 1/3-ը, կարելի է ավելի կոմպակտ բույս աճեցնել։
Ֆիկուս միկրոկարպան չի սիրում հաճախակի տեղափոխություններ, ցանկալի է այն աճցնել նույն տեղում և նույն դիրքով։
Գարնան սկզբից մինչև խոր աշուն ֆիկուս միկրոկարպային շաբաթը մեկ պետք է լրացուցիչ սնուցում տալ՝ կոմպլեքս, կամ բոնսայի համար նախատեսված հատուկ պարարտանյութերով։ Ձմռանը սնուցումը կրճատում են մինչև ամիսը մեկ անգամ՝ ջրելուն զուգահեռ։

Բազմացումը

Ֆիկուս միկրոկարպան բազմացվում է երեք եղանակով՝

  • Կտրոններով։ Վաղ գարնանը, կիսափայտացած ճյուղերից պատրաստում են մոտ 15 սմ երկարությամբ կտրոններ, որոնք պահում են ջրի մեջ այնքան, մինչև դուրս գա դրանց մեջի կաթնահեղուկը։ Այնուհետև դնում են արմատակալման՝ տորֆից, ավազից և վերմիկուլիտից կազմված խառնուրդի մեջ;
  • Արմատի կտրոններով։ Հասուն բույսի արմատից կտրում են մի կտոր և տնկում այնպես, որ 2,5 սմ բարձրությամբ գլխիկը մնա դրսում։ Ապակով, ցելոֆանով կամ պլաստիկ բաժակով ծածկում են կտրոնը՝ ստեղծելով միկրոջերմոցային պայմաններ։ Շաբաթը մեկ հողն ու կտրոնները խոնավացնում են ու օդափոխում։
  • Ճյուղի վրա տնկի ստանալով։ Բույսի ճյուղերից մեկի վրա, ողջ պարագծով, 2-3 սմ լայնությամբ հանելով կեղևը ակոս է արվում։ Այդ տեղը փաթաթվում է խոնավ Սֆագնում մամուռի հաստ շերտով ու, վրայից, ցելոֆանով։ Մամուռը պետք է միշտ խոնավ պահել։ Այդ տեղում արմատներ առաջանալուն պես, ճյուղի այդ հատվածը կտրում և տնկում են նոր տեղում։
  • Սերմով։ Սերմով բազմացման եղանակը տնային պայմաններում շատ հազվադեպ է կիրառվում։

Հիվանդություններ

Ֆիկուս միկրոկարպան կարող է հիվանդանալ վատ խնամքի հետևանքով։

  • Տերևները կարող են զանգվածաբար թափվել միջանցկահովերի, օդի ջերմության կտրուկ փոփոխության, վատ լուսավորության կամ չափից շատ ջրելու հետևանքով։
  • Ոչ բավարար լուսավորությունը, վատ ջրելը, չոր օդը կարող են հանգեցնել տերևների դեղնելուն ու թափվելուն։
  • Սնուցման անբավարարության մասին կարող է վկայել բույսի ներքևի տերևների դեղնելը։
  • Չափից շատ ջրելն ու հողախառնուրդի ճահճացումը հանգեցնում է արմատները նեխելուն և տերևների սևանալուն։

Վնասատուներ

Ֆիկուս միկրոկարպան կարող է ենթարկվել սարդոստայնային տիզի (spider mite, паутинный клещ, լատ.՝ Tetranychidae), ալրատիզի (Mealybug, мучнистый червец) և վահանակիրի ( diaspididae, щитовка) հարձակմանը։

Հղումներ
  • Ficus_microcarpa․ From Wikipedia, the free encyclopedia.
Բույսեր, Դեկորատիվ ծառեր, Ծառեր

Ադամածառ

Leave a comment

paulowniasԱդամածառը կամ Պավլովնիան (անգլ․՝ Paulownia, ռուս․՝ Павловния, լատ․՝ Paulównia) տերևաթափ, խոշոր ծառ է՝ մինչև 25 մ բարձրությամբ, հզոր, հաստ ճյուղերով։ Աճում է Չինաստանում, Լաոսում, Վիետնամում, այժմ արդեն աշխարհի բազմաթիվ այլ երկրներում։
Չափազանց արագ է աճում հատկապես երիտասարդ տարիքում։ Հողի նկատմամբ պահանջկոտ չէ։ Լուսասեր է։ Հեշտությամբ է բնային մացառներ առաջացնում, որոնք բարենպաստ պայմաններում հասնում են մինչև 2-3, երբեմն՝ 4 մետր բարձրության։ Դիմանում է մինչև – 25 °C-ի սառնամանիքներին։ Հայաստանում մշակվում է Իջևանում և Բագրատաշենում, որտեղ երբեք չի ցրտահարվում, ուժեղ է աճում, առատորեն ծաղկում և պտղաբերում է։
Երբեմն տարեկան աճը անցնում է 1,5-2 մետրից։ Երևանի պայմաններում լավ է աճում քաղաքի ցածրադիր, տաք շրջաններում։ Արտակարգ ցուրտ ձմռան դեպքում լուրջ ցրտահարվում է, սակայն հաջորդ վեգետացիոն շրջանի ընթացքում սաղարթը լրիվ վերականգնվում է։ Բուսաբանական այգու պայմաններում, ցուրտ ձմռան դեպքում լրիվ ցրտահարվում է։
Արտակարգ դեկորատիվ բույս է, խիստ արևադարձային տեսքով, որը սակայն հեռանկարային է միայն Հայաստանի ցածրադիր, տաք գոտիների համար:

Հաշվառված է պավլովնիայի 7 տեսակ՝

Paulownia_tomentosa
Paulownia tomentosa
  1. Ադամածառ կատալպատերև, Paulownia catalpifolia T.Gong ex D.Y.Hong — Павловния катальполистная
  2. Ադամածառ երկարավուն, Paulownia elongata S.Y.Hu, Павловния продолговатая
  3. Ֆարգեզի ադամածառ, Paulownia fargesii Franch., Павловния Фаргеза
  4. Ադամածառ ֆորչունա, Paulownia fortunei (Seem.) Hemsl., Павловния Форчуна
  5. Ադամածառ Կավակամի, Paulownia kawakamii T.Itô, Павловния Каваками — այս տեսակից 1997 թվականին, վայրի բնության մեջ, Թայվան կղզում պահպանվել էլ ընդամենը 13 ծառ
  6. Թայվանյան ադամածառ, Paulownia taiwaniana T.W.Hu & H.J.Chang, Павлония тайваньская
  7. Թաղիքանման ադամածառ, Paulownia tomentosa Steud., Павловния войлочная
Հղումներ

 

Բույսեր, Ծառեր, Մրգատու ծառեր

Լոնգան

Leave a comment

longanԼոնգանը (անգլ․՝ Longan, ռուս․՝ Лонган, լատ․՝ Dimocarpus longan) Չինաստանում, Թաիլանդում, Վիետնամում և Ինդոնեզիայում աճող մշտադալար, յուրահատուկ համով ուտելի պտուղներ տվող ծառ է։ Չինացիները լոգանի պտուղն անվանում են “վիշապի աչք”։
 
 
 
 
 
longan_tree

Հղումներ
Բույսեր, Ծառեր, Մրգատու ծառեր

Կումկվատ

Leave a comment

Կումկվատը կամ ֆորտունելան (անգլ․՝ Kumquat, ռուս․՝ Кумкват)  էկզոտիկ միրգ է, որի համը մանդարինի թթու համ է հիշեցնում: Այն ուտում են հենց նարնջագույն կեղևով: Չինացիներն այս պտուղը ոսկե խնձոր, իսկ ճապոնացիները ոսկե նարինջ են անվանում:

Կումկվատի պտուղները ուժեղ և հաճելի բույր ունեն: Դրանց կեղևն ուղղակի հագեցած է եթերայուղերով:

Այս պտղի հայրենիքը Չինաստանի հարավային շրջաններն են: Կումկվատն ամենափոքր ցիտրուսազգին է համարվում` 3-5 սմ երկարությամբ և 2-4 սմ լայնությամբ:

Այն կարելի է ուտել հում կամ մշակված տարբերակով` մուրաբաների, ցուկատի, չրի կամ մարմելադի տեսքով: Գոյություն ունի կումկվատի մի քանի տարատեսակ: Ամենաօգտակարը համարվում է ճապոնական մեյվա տեսակը:

kumquat_2
Kumquat

Վնասատուները

  • Վահանակիրը և կեղծ վահանակիրը (Diaspididae, Истинная и ложная щитовки);
  • Սարդոստայնային տիզը (Spider mite, Паутинный клещ, Tetranychidae);
  • Սպիտակաթևիկ (Белокрылка);
  • Ուտիճը (Aphid, Тля)։

ԻՆՉՊԵՍ ՍԵՆՅԱԿԱՅԻՆ ԲՈՒՅՍԵՐԸ ՊԱՇՏՊԱՆԵԼ ՎՆԱՍԱՏՈՒՆԵՐԻՑ ==> 

ԲՈՒՅՍԵՐԻ ԲՈՒԺՄԱՆ ԵՒ ԽՆԱՄՔԻ ԺՈՂՈՎՐԴԱԿԱՆ ՄԻՋՈՑՆԵՐ ==>

Հղումներ
Բույսեր, Ծառեր, Սենյակային բույսեր, Սենյակային պտղատուներ

Պախիրա

Leave a comment
Pachira

Պախիրան (անգլ․՝ Malabar chestnut, French peanut, Guiana Chestnut, ռուս․՝ Пахира, լատ․՝ Pachira) արևադարձային ծառերի ցեղ է, որը տարածված է Կենտրոնական և Հարավային Ամերիկայում, Աֆրիկայում և Հնդկաստանում:

Պախիրաները պատկանում են փիփերթազգիների ընտանիքին։ հայտնի է շուրջ 77 տեսակ: Դրանք ձևավորում են հնգաթև տերևներով փոքր կամ մեծ ծառեր, իսկ պտուղը օվալաձեւ է, փայտացած, ունի մի շարք խոռոչներ, որոնք պարունակում են բազմաթիվ սերմեր:

Պախիրաներից ամենահայտնին Մալաբարյան շագանակն է (անգլ․՝ Malabar chestnut, French peanut, Guiana chestnut, Provision tree, Saba nut, ռուս․՝ Пахира водная, լատ․՝ Pachira aquatica)։ Բույսեր վաճառող խանութներում այն երբեմն վաճառվում է Փողի ծառ (Money tree), իսկ Չինաստանում՝ Բախտի ծառ (Fortune tree) անվամբ։

Մալաբարյան շագանակի չափսերն ուղղակիորեն կախված են աճեցման պայմաններից: Սենյակային պայմաններում այն դանդաղ է ​ճում, իսկ բարձրությամբ կարող է հասնել առավելագույնը 3 մետրի: Իսկ ահա բնական պայմաններում մինչև 20 մ բարձրությամբ ծառ է:

Սենյակային պայմաններում մալաբարյան շագանակը չի ծաղկում և պտուղներ չի ձևավորում: Լավ խնամքի պայմաններում այն կարող է մոտ 10 տարի ապրել սենյակում:

Դեկորատիվության, սաղարթի յուրահատուկ գեղեցկության շնորհիվ, տան առատության խորհրդանիշ համարվող մալաբարյան շագանակը ոչ միայն տների ինտերիերն է զարդարում, այլև խանութների ու գրասենյակների մուտքերն ու սրահները։ Բույսն ունի նաև բուժիչ հատկություններ: Արևելյան ժողովրդական բժշկության մեջ դրա կեղևը օգտագործվում է ստամոքսի կամ կոկորդի ցավերի համար: Պտուղները լայնորեն օգտագործվում են խոհարարության մեջ՝ տաք խմիչքներ են պատրաստվում, տապակվում են կամ աղացած վիճակում օգտագործվում են հաց թխելիս:

Մալաբարի շագանակի խնամքը սենյակային պայմաններում

Օդի ջերմաստիճանը: Ամենահարմարավետը +23…+25°C ​​տիրույթն է: Ձմեռը ջերմաստիճանը չպետք է նվազի +16°C-ից։

Օդի խոնավությունը: Օդի խոնավությունը պետք է բարձր լինի՝ մոտ 60%: Բույսը պետք է պարբերաբար ցողել հնեցված ջրով։

Լուսավորությունը։ Լույսը պետք է պայծառ ու ցրված լինի: Հարավ-արևմտյան կամ հարավային պատուհանագոգերը ամենահարմարն են:

Ոռոգումը: Ամռան շոգ օրերին ծառը ջրում են շաբաթական 2 – 3 անգամ ՝ օգտագործելով հնեցված, սենյակային ջերմաստիճանից փոքր-ինչ տաք ջուր: Ձմռան ամիսներին հազվադեպ են ջրում, չթողնելով չորանա հողի վերին շերտը:

Հողախառնուրդը։ Հարմար է հավասար չափերով ճմահողից, տերևային բուսահողից և ավազից պատրաստված հողախառնուրդը։ Ծաղկամանը լավ դրենաժ պետք է ունենա։

Սնուցումը։ Բույսը պարարտացնում են 20 օրը մեկ անգամ՝ սկսած գարնան սկզբից, մինչև խոր աշուն։ Խորհուրդ է տրվում օգտագործել դեկորատիվ-սաղարթային բույսերի համար նախատեսված համալիր պարարտանյութ։

Տեղափոխումը։ Երիտասարդ բույսերը մի փոքր ավելի մեծ ծաղկաման տեղափոխում են տարին մեկ, իսկ մեծերը՝ 2 տարին մեկ։

Բազմացումը։ Սերմերը ցանում են գարնանը, իսկ կտրոնները արմատակալման են դնում ամռան վերջում կամ աշնանը։

Հղումներ

Բույսեր, Խոտաբույսեր, Սենյակային բույսեր

Իշկաթնուկ սպիտակաերակ

Leave a comment

 
CREATOR: gd-jpeg v1.0 (using IJG JPEG v80), quality = 82Իշկաթնուկ սպիտակաերակը (անգլ.՝ Madagascar jewel, ռուս.՝ Молочай беложилковый, լատ.՝ Euphorbia leuconeura)

Բազմացումը և տեղափոխումը

Սպիտակաերակ իշկաթնուկը բազմացնում են սերմերով կամ կտրոններով: Հունիսին, երբ հայտնվում են կողային շիվերը, դրանք կտրում և մեկ օրով դնում են գոլ ջրի մեջ, որպեսզի  միջի “կաթը” դուրս գա:  Հաջորդ օրը կտրված տեղը մշակում են ակտիվացված ածուխի փոշիով և 2-3 օր ոչ արևոտ տեղում չորացնելուց հետո, արմատակալման համար տնկում են տորֆից և ավազից կազմված, խոնավ հողախառնուրդում: Արմատակալման համար լավագույն ջերմաստիճանը 22 – 24 է:
Այլ ծաղկաման տեղափոխելիս պատրաստվում է հետևյալ բաղադրությամբ հողախառնուրդ՝

Սպիտակաերակ իշկաթնուկի արմատները մակերեսային են, այնպես որ ծաղկամանը պետք է լինի լայն և ոչ բարձր:

Հղումներ
Խոտաբույսեր, Սաղարթավոր զարդաբույսեր, Սենյակային բույսեր

Տղտորիկ

Leave a comment

Տղտորիկը կամ Աբուտիլոնը (անգլ.՝ Indian mallow, ռուս.՝ Канатник, լատ.՝ Abutilon) մշտադալար թուփ է կամ փոքր ծառ, որը հայտնի է իր նուրբ, զանգակաձև ծաղիկներով: Բույսը կոչվում է նաև «սենյակային թխկի», քանի որ նրա տերևները հիշեցնում են թխկիների տերևները:

Զարմանալի գեղեցիկ բույս՝ հեշտ խնամքով

Մշակման պայմաններ

  • Լուսավորություն: Սիրում է պայծառ, բայց անուղղակի լույս:
  • Ջերմաստիճան: Նախընտրում է +18°C-ից +25°C:
  • Ջրում: Պետք է ջրել կանոնավոր, բայց խուսափել ավելորդ խոնավությունից:
  • Հող: Հարմար է թեթև և պտղաբեր հողը:

Տղտորիկը (Աբուտիլոն) կարող է նորմալ աճել նվազագույն +10°C ջերմաստիճանում: Սակայն ավելի ցածր ջերմաստիճաններում բույսը կարող է դադարեցնել աճը և տուժել։ Ձմռանը խորհուրդ է տրվում պահել այն +12°C-ից +15°C միջակայքում, որպեսզի խուսափեք տերևների թափվելուց կամ վնասվելուց:

Ծաղկման առանձնահատկություններ

Տղտորիկը ծաղկում է ամբողջ տարվա ընթացքում՝ արտադրելով վառ նարնջագույն, դեղին կամ կարմիր զանգակաձև ծաղիկներ: Բույսի խնամքը հեշտ է, և այն կարող է աճել ինչպես տան ներսում, այնպես էլ պարտեզում:

Խորհուրդներ խնամքի համար

Ամռանը ապահովեք լավ օդափոխություն, իսկ ձմռանը պահեք սառը, բայց ոչ ցրտահար պայմաններում: Պարբերաբար կտրեք բույսը՝ խիտ տեսք ապահովելու համար:

Հղումներ
Բույսեր, Լիանա

Կամպսիս

Leave a comment

Կամպսիսը (անգլ.՝ Campsis, Trumpet creeper, Trumpet vine, ռուս.՝ Кампсис, լատ.՝ Campsis) Bignoniaceae ընտանիքին պատկանող տերևաթափ լիանաների ցեղ է: Խոշոր, ջերմասեր բույսեր են: Շնորհիվ խոշոր, վառ  ծաղիկների, լայնորեն օգտագործվում են պատերի և տների ֆասադների դեկորացիայի համար:
Հայտնի են երկու տեսականեր՝

  • Կամպսիս արմատակալող (լատ.՝ Campsis radicans)
  • Կամպսիս խոշորածաղիկ (լատ.՝ Campsis grandiflora)

Կեմպսիս արմատակալողը տերևաթափ լիանա է՝ մինչև 15 մ երկարությամբ։ Ծաղկում է հունիս-սեպտեմբեր ամիսներին, պտուղները հասունանում են հոկտեմբեր-դեկտեմբերին։
Տարածված է Հյուսիսային Ամերիկայում՝ Փենսիլվանիայից մինչև Միսսուրի, Ֆլորիդա և Տեխաս։ Դիմանում է մինչև -25 °C-ի սառնամանիքներին։ Երևանի պայմաններում շատ լավ է աճում, առատորեն ծաղկում և պտղաբերում է, մինչև 5—6 մ բարձրությամբ խիտ կենդանի ցանկապատ է առաջացնում։
Լուսասեր է, լավ է տանում խուզումը։ Երևանի պայմաններում թեթևակի ցրտահարվում է միայն արտակարգ ցուրտ և երկարատև ձմռան դեպքում:
Կեմպսիս խոշորածաղիկի  հայրենիքը Ճապոնիան և Չինաստանն են: Այս տեսակը շատ ավելի նվազ ցրտադիմացկուն է այաստանում:

Հղումներ