Ծիթրոնը (անգլ.՝ Satureja, ռուս.՝ Чабер, լատ.՝ Satureja) խուլեղինջածաղկավորների ընտանիքի բույսերի ցեղ։ Միամյա խոտեր, կիսաթփեր և թփեր են։ Հայտնի է ծիթրոնն մոտ 30 տեսակ։ Շատ տեսակներ պարունակում են եթերայուղեր։ Տարածված է գլխավորապես միջերկրածովյան երկրներում։
Այլ անվանումներ՝ կորթին, ծոթրին, ծիտրոն, ծիթորի:
Ուրցը (անգլ.՝ Thyme, ռուս.՝ Тимьян, Чабрец, լատ.՝ Thýmus) խուլեղինջազգիների (շրթածաղկավորների) ընտանիքի բազմամյա խոտաբույսերի կամ կիսաթփերի ցեղ։ Հայաստանում շատ տարածված ու ժողովրդի կողմից լայնորեն գործածվող բույս է։ Հայտնի է մոտ 150 (այլ տվյալներով՝ 400) տեսակ։
Հայաստանում կա 5 տեսակ՝
Տարածված է գրեթե բոլոր մարզերի ստորինից մինչև վերին լեռնային գոտու չոր, քարքարոտ լանջերին, անմշակ վայրերում, ենթալպյան մարգագետիններում և այլն։
Խոտաբույսերը կարելի է արմատակալման դնել ջրով լի սովորական ապակյա բաժակի մեջ: Անմիջապես տան ծորակից վերցված ջուրը կիրառելի չէ, քանի որ այն քլորացված է լիում: Շատ լավ կլինի եթե լցնեք մաքուր անձրևաջուր կամ ձնհալի ջուր, բայց 1-2 օր բաց անոթի մեջ թողնված ծորակի ջուրն էլ կարող եք օգտագործել, քանի որ այդ ընթացքում քլորը կհասցնի ցնդել: Հանքային և ջրհորից վերցված ջրերն էլ են կիրառելի և նույնիսկ ավելի օգտակար կարող են լինել, քանի որ կարող են պարունակել բույսերի համար օգտակար հանքանյութեր:
Սկզբունքորեն կիրառելի է ապակյա կամ պլաստիկից ցանկացած տիպի անոթ, բայց պետք է հաշվի առնել, որ արմատները, ի տարբերություն տերևների, խուսափում են լույսից: Այս տեսակետից գերադասելի են ոչ թափանցիկ կամ գունավոր անոթները: Կարելի է նաև ստվարաթղթով կամ լաթով փաթաթել թափանցիկ անոթները: Լույսից պաշտպանելը նաև կկանխարգելի ջրիմուռների զարգացումը ջրում: Ճիշտ է, դրանք բույսերին վնաս չեն հասցնում, բայց խաթարում են անոթի արտաքին տեսքը:
Նեղ բերանով անոթները գերադասելի են, քանի որ ավելի հեշտ է ուղղահայացին մոտ պահել բույսերի կտրոնները: Բայց շատ նեղ բերանն էլ անընդունելի է, քանի որ այդ դեպքում խաթարվում է ջրի մեջ գտնվող արմատների մատակարարումը թթվածնով:
Լայն բերան ունեցող անոթի դեպքում, բերանը կարելի է փակել պլաստիկե ցանցով, որի անցքերի մեջ էլ տնկել կտրոնները:
Կանաչ կտրոնները բավականին արագ են արմատակալում ջրում: Աճը խթանող հորմոնալ նյութերի կիրառման անհրաժեշտություն չկա: Եթե ձեր կամ որևէ ծանոթի այգում աճաող թփեր կան, ապա կարող եք կտրել 5-6 սանտիմետր երկարությամբ գագաթային կտրոններ և դնել ջրի մեջ՝ արմատակալման: Կարող եք նաև արմատակալման դնել բանջարեղենի խանութից գնված թարմ բույսերը: Դրանք պետք է լվանալ և դնել ջրի մեջ, եթե գնել եք արմատներով, կամ թարմացնելով կտրվածքը: Ներքևի տերևները պետք է հեռացնել, քանի որ ջրի մեջ ընկղմված տերևները կարող են նեխել:
Փայտացած շիվերի կտրոնների արմատակալումը ավելի երկար է տևում: Այդ ընթացքում, առնվազն շաբաթը մեկ անգամ պետք է փոխել ջուրը: Իսկ երբ հայտնվեն արմատները, սովորաբար 2-6 շաբաթվա ընթացքում, ջուրը հաճախակի փոխելու անհրաժեշտություն կարող է չլինել:
Ուռենու ճուղերից կարելի է արմատների գոյացման բնական խթանիչ ստանալ: Ուռենու մի քանի ճյուղեր պետք է գցել տաք ջրի մեջ և պահել գիշերվա ընթացքում: Առաջացած թուրմի մեջ թրջած կտրոնները ավելի շուտ են արմատակալում:
Դիֆենբախիան աներևակայելի կենսունակ է։ Կարելի է արմատակալման դնել ինչպես ճյուղերով, այնպես էլ առանձին տերևներով։
Դիֆենբախիայի ճյուղը կամ տերևը կտրելուց հետո, սպասում են մինչև կտրվածքը չորանա, այնուհետև դնում են ջրի մեջ։
Ջուրն անհրաժեշտ է 3-4 օրը մեկ փոխել։
Նեխուրը (անգլ.՝ Celery, ռուս.՝ Сельдерей, լատ.՝ Apium) նեխուրազգիների (հովանոցավորներ) ընտանիքի միամյա կամ երկամյա խոտաբույսերի մոնոտիպ ցեղ է: Հայտնի է նաև քարավուզ անվամբ:
Հայաստանում հայտնի է մեկ տեսակ՝ նեխուր բուրավետ (Apium graveolens), որն ունի 3 տարատեսակ՝ տերևային, արմատային և տերևակոթունային։ Հայաստանում, որպես համեմունքային բույս, մշակվում է տերևային նեխուրը։
Նեխուրը դեղաբույս է. պարունակում է վիտամիններ C, PP, B1, B2, շաքարներ, եթերայուղ, կալիումի, կալցիումի, ֆոսֆորի աղեր և այլն: Բժշկության մեջ կիրառվում է հևոցի և շնչառական ուղիների այլ հիվանդությունների ժամանակ։ Օգտագործվում է նաև տարբեր ճաշատեսակների, թթուների, պահածոների մեջ։
Թթենին (անգլ.՝ Mulberry, ռուս.՝ Шелковица, լատ.՝ Morus) թթազգիների (Moraceae) ընտանիքի տերևաթափ ծառերի կամ թփերի ցեղ։ Ընդգրկում է տերևաթափ ծառերի 17 տեսակ, տարածված է Ասիայի, Աֆրիկայի, Հյուսիսային Ամերիկայի բարեխառն և մերձարևադարձային գոտիներում։
Տզկանեփը (անգլ.՝ Castorbean, ռուս.՝ Клещевина, լատ.՝ Ricinus) իշակաթնուկազգիների ընտանիքին պատկանող յուղատու դեղաբույս է: Թունավոր է, բույսի որևէ մաս ուտել չի կարելի: Կիրառվում է նաև որպես դեկորատիվ բույս: Հայերեն հոմանիշներն են՝ գերչակ, շանաճանճի, տզկանեփատ, տզեզի, տզկաղատ, ջղու:
Մշակության մեջ հայտնի է Սովորական տզկանեփը (Ricinus communis)` մի քանի ենթատեսակներով: Տզկանեփը ջերմասեր է, լուսասեր և խոնավասեր, չի դիմանում ցրտահարությանը և երկարատև ցրտերին: Արևադարձային և մերձարևադարձային գոտիներում տզկանեփը մինչև 10 մետր բարձրությամբ մշտադալար թուփ է, իսկ մեր՝ բարեխառն գոտում, միամյա է և հասնում է 2-3 մ բարձրության:
Ծաղկում է օգոստոս-սեպտեմբերին: Պտուղը կոպիտ փշապատ եռաբուն տուփիկ է, յուրաքանչյուր բնում՝ 1 սերմ: Տզկանեփի սերմերից ստանում են յուղ, որը հայտնի է Գերչակաձեթ (Oleum Ricini, Касторовое масло) անվամբ:
Բժշկության մեջ գերչակաձեթն օգտագործում են որպես լուծողական, քսուքներն ու բալասանները՝ այրվածքների ու խոցերի բուժման նպատակով:
Բազմացումը կատարվում է սերմերով, որոնք 2-6 սմ խորությամբ ցանում են բաց գրունտում մարտին կամ ապրիլին՝ երբ հողի ջերմաստիճանը +12 °С ցածր չէ: Ցանելուց առաջ խորհուրդ է տրվում սերմերը 24 ժամ թրջել: Ծլում է 3 շաբաթվա ընթացքում:
Կարդացեք նաև “ԳԵՐՉԱԿԱՁԵԹԻ ԿԻՐԱՌՈՒՄԸ ՍԵՆՅԱԿԱՅԻՆ ԲՈՒՅՍԵՐԻ ՍՆՈՒՑՄԱՆ ՀԱՄԱՐ” հոդվածը։
Ֆիկուսը (Ficus, Фикус) թթազգիների ընտանիքի (Moraceae) բույսերի ցեղ է: Հաշվվում է մոտ 850 ֆիկուսի տեսակ: Մեծամասամբ մշտադալար բույսեր են, կան նաև տերևաթափ տեսակներ:
Ֆիկուս ցեղի ամենից հայտնի բույսերն են՝
Թզենի սովորական (Fig tree, Фикус карика, Инжир, Ficus carica):
Թզենին պատկանում է թթազգիների ընտանիքին: Մերձարևադարձային պտղատու ծառ է` 6-10 մետր բարձրությամբ: Ունի հզոր ճյուղավորված արմատային համակարգ: Տերևները խոշոր են, հերթադիր, բլթակավոր, արտաքինից մուգ կանաչ, ստորին մակերեսից բաց գունավորված, խավապատ։ Ունեն յուրահատուկ հոտ, պոկելիս նկատվում է կաթնահյութի արտահոսք։
Թզենու պտղաբույլերը ուտելի են, դեղնավուն, մուգ մանուշակագույն կամ կարմրավուն են: Թզենին ծաղկում է ապրիլ-մայիս ամիսներին:
Հանդիպում է Միջերկրական ծովին հարող մի շարք երկրներում, ինչպես նաև Իրանում, Կովկասում, Ղրիմում, Միջին Ասիայում: Հայաստանում հանդիպում է Սյունիքում, Տավուշում, Լոռիում, այլ հիմնականում ցածրադիր վայրերում, գետահովիտներում։ Ապրում է 150—200 տարի։ Ջերմասեր բույս է. ցրտահարվում է -20°C-ից ցածր ջերմաստիճանների դեպքում։
Ֆիկուս կաուչուկաբեր (անգլ.՝ Rubber fig, ռուս.՝ Фикус каучуконосный, լատ.՝ Ficus elastica):
Գեղեցիկ սենյակային բույս է՝ մեծ, հաստ, 20-30 սմ երկարությամբ, ըստ ենթատեսակի, մուգ կանաչ կամ խայտաբղետ տերևներով:
Սովորաբար սենյակային պայմաններում կաուչուկաբեր ֆիկուսը չի ճյուղավորվում, տերևներն աճում են բնից, իսկ բունը, լավ խնամքի դեպքում կարող է հասնել մինչև 2 մետր բարձրության։
Արագաճ է, գարնան սկզբից մինչ խոր աշուն շաբաթական մեկ տերև է ավելացնում։
Ֆիկուս բենջամինա (անգլ․՝ Weeping fig, ռուս․՝ Фикус бенджамина, լատ․՝ Ficus Benjamina): Բարակ, խոնարվող ընձյուղներով և ձվաձև, սրածայր տերևներով մշտադալար ծառ է: Կան թե՛ կանաչ տերևներով, թե՛ խայտաբղետ տեսակներ:
Բնական պայմաններում հասնում է մինչև 25 մետր բարձրության, տարածված է Հնդկաստանում, Չինաստանում, Հարավարևելյան Ասիայում և Ավստրալիայի հյուսիսում:
Ֆիկուս բենջամինան ամենատարածված սենյակային բույսերից է: Լայնորեն օգտագործվում է ֆիտոդիզայնում և կանաչապատման համար:
Մանրամասներ ==>
Ֆիկուս քնարատերև (Fiddle-leaf fig, Фикус лировидный, Ficus lyrata):
Ունի քնարաձև, հաստ, մի քիչ կնճռոտ, մինչև 60 սմ երկարությամբ, մուգ կանաչ տերևներ:
Գորշ-շագանակագույն բունը անհարթ է, օդային արմատներ կամ չունի, կամ դրանք շատ քիչ նշմարելի են։
Ֆիկուս Ռետուզա (Фикус Ретуза, Фикус притупленный, Ficus Retusa)։
Այս բույսը շատ նման է և հաճախ շփոթում են Ֆիկուս միկրոկարպայի հետ։ Շնորհիվ բնի յուրահատուկ տեսքի, հիմնականում աճեցվում է որպես բոնսայ։ Կանաչ տերևները քիչ երկարավուն ու փայլուն են։ Լավ ճյուղավորվում է, ինչը լայն սաղարթի տպավորություն է ստեղծում։
Ֆիկուս միկրոկարպա Ֆիկուս միկրոկարպան (անգլ․՝ Chinese banyan, Malayan banyan, Indian laurel, ռուս․՝ Фикус микрокарпа, Фикус генсенг, լատ․՝ Ficus microcarpa) տնային պայմաններում աճեցվող թթազգիներից ամենաինքնատիպն է։ Հիմնականում աճեցվում է որպես բոնսայ։
+ 18 °С – +25 °С-ը օդի ամենահարմարավետ ջերմային ռեժիմն է, իսկ ձմռանը օդի ջերմաստիճանը պետք է չնվազի +15 °С-ից։
Մանրամասներ ==>
Ֆիկուս լեռնային (Mountain fig, Фикус горный, Ficus glumosa):
Լեռնային ֆիկուսը սողացող թուփ է, տնային պայմաններում աճեցվում է որպես ամպելային բույս։ Տերևներն իրենց ձևով հիշեցնում են կաղնու տերևները, կանաչ են ու մի քիչ անհարթ։ Հասնում են մինչև 8 սմ երկարության և 4 – 4,5 սմ լայնության։ Շյուղերը բարակ են, կանաչաշագանակագույն։
Ֆիկուս դելտանման (Фикус Дельтовидный, Ficus Deltoidea):
Անվանումը կապված է այս բույսի տերևների ձևի հետ, դրանք արտաքինից նման են հունական դելտա (Δ) տառին, այսինքն 4-8 սմ բարձրությամբ և մինչև 7 սմ հիմքով եռանկյունու նման են։ Տերևները հաստ, բաց-կանաչավուն են ու պսպղուն։ Վերին երեսին դրանք ունեն մանր, բաց գույնի կետեր, իսկ հակառակ կողմում՝ մի քնի սև կետեր։ Բնի կեղևը գորշ կամ բաց գորշ գույնի է։ Գնդաձև պտուղները կարող են դեղին, նարնջագույն կամ կարմիր լինել։
Ֆիկուս գաճաճ (Creeping fig or Climbing fig, Фикус карликовый, Ficus pumila):
Ֆիկուսի այս տեսակը շատ է տարբերվում մյուսներից։ Գաճաճ ֆիկուսը ոչ ծառ է, ոչ էլ թուփ, այն խոտաբույս է, որը ունակ է արմատավորվել սեփական ընձյուղներով։ Ընձյուղները բարակ են, ճկուն են, պատված են առատ տերևածածկով։ Կախված ենթատեսակից, տերևները կարող են լինել կլոր կամ մի քիչ երկարավուն, բաց կանաչ գույնից մինչև մուգ կանաչ ու խայտաբղետ։
Ֆիկուս Պարցելի (Фикус Парцелла, Ficus Parcellii):
Պարցելան երկարավուն, սրածայր տերևներով փոքրիկ ծառ է։ Տերևներն առանձնահատուկ են իրենց կանաչի վրա սպիտակ և դեղին բծերով կամ շերտերով։ Բունը լավ ճյուղավորված է, արագ է աճում։
Ֆիկուս բաղեղանման (Фикус Плющевидный, Ficus Hederacea Roxb)
Ֆիկուսի այս տեսակը բոլոր առումներով նման է բաղեղին։ Թե տերևներն են նման, թե ունակ է փաթաթվելով բարձրանալ հենարանների վրա կամ կախվել ծաղկամանից։
Ֆիկուս սողացող (Variegated Rooting Fig, Фикус ползучий, Ficus Sagittata):
Փաթաթվող շիվերով ոչ մեծ թուփ է։ Տերևները կլորավուն են, անհարթ, կնճիռներով ու վառ կանաչ նախշերով։ Ունի հատուկ կպչուն ելուստներ, որոնց օգնությամբ կարող է կպնել ցանկացած մակերեսի։
Ֆիկուս Ալիի կամ բինենդիյկի (անգլ.՝ Ficus Alii, Amstel King Tree, ռուս.՝ Фикус Биннендийка, լատ.՝ Ficus binnendijkii)
Ֆիկուսի այս տեսակը ունի նեղ ու երկար (մինչև 30 սմ), փայլուն մակերեսով տերևներ։ Կան նաև խայտաբղետ տերևնորով ենթատեսակներ։
Ալիի ֆիկուսը մշտադալար է, աճում է ինչպես ծառի, այնպես էլ թփի տեսքով։ Ծառակեղևը անհարթ է, սպիտակ բծերով բաց մոխրագույն է։
Ֆիկուս եռանկյունատերև (Фикус треугольный, Ficus triangularis):
Եռանկյունաձև հաստ տերևներով ոչ մեծ ծառ կամ թուփ է։ Ծառակեղևը շագանակագույն է, շիվերը ճկուն են։
Ֆիկուս ժանգոտ (Rusty fig or Port Jackson fig, Фикус ржаволистный, Ficus rubiginosa variegata):
Ֆիկուսի այս տեսակը արտաքնապես նման է կաուչուկաբեր ֆիկուսին, բայց ավելի կարճ տերևներ ունի։ Տերևները վերևից հարթ ու մուգ կանաչ են, իսկ ներքևից ժանգի գույն ու խորդուբորդություն ունեն։ Նկարում ժանգոտ ֆիկուսի խայտաբղետ ենթատեսակն է պատկերված։
Ֆիկուս սրբազան (Sacred fig, Фикус священный, Ficus religiosa)
Բնական պայմաններում աճում է որպես բանյան, իսկ սենյակային պայմաններում հաճախակի աճեցվում է որպես բոնսայ։ Ֆիկուս սրբազանը առանձնանում է հզոր բնով և գորշ շիոերով։ Տերևները կանաչ են, հարթ սրտի նման։
Բենգալյան ֆիկուսը կամ Թզենի բենգալականը (Banyan, Banyan fig, Фикус бенгальский, Ficus benghalensis):
Բնական միջավայրում այս մշտադալար ֆիկուսը 30-40 մետր բարձության է հասնում, ունի խոշոր՝ մինչև 30 սմ երկարություն ունեցող տերևներ և հարթ բուն, գորշաշագանակագույն կեղեևով։ Աճում է “բանյան” ձևով՝ բարձրանում ու “թառում” է որևէ ծառի վրա, այնուհետև բաց է թողնում օդային արմատներ, որոնք հասնելով գետնին, հաստանում են և դառնում ծառի նոր բներ։
Բույսի պտուղներով սնվում են թռչունները և կաթնասունները: Սենյակային պայմաններում հասնում է մինչև 3 մետր բարձրության։
Աֆրիկյան թզենի (African fig tree, Фикус Бокальчато-прилистниковый, Ficus Cyathistipula)
Այս տեսակը շատ նման է մյուս տեսակներին։ Ձգված, ձվաձև տերևները մինչև 20 սմ երկարություն ունեն և 7 սմ լայնք, կանաչ են, հաստ։
Բայց կա մեկ առանձնահատկություն՝ այս բույսն ունի խոշոր շագանակագույն, թեփուկավոր կոթատերևիկներ։
Պտուղները դեղին են և ուտելի։
Ֆիկուս Պալմերի ( Фикус Пальмера, Ficus palmeri S. Wats):
Պալմերան կամ շշաձև ֆիկուսը տնային պայմաններում աճեցնում են որպես բոնսայ, չնայած, դրա յուրահատուկ տեսքը գործնականում միջամտության կարիք չի առաջացնում։ Մուգ կանաչ տերևները սրտանման են և պսպղուն են արևի տակ։
Ֆիկուս կեղծ արմավենի (Philippine fig, Dracaena fig, Palm-leaf fig, Фикус псевдопальма, Ficus pseudopalma):
Արտաքինից իսկապես նման է արմավենուն, ունի մերկ, երկար բուն և տերևների փունջ գագաթին։ Բնութայն մեջ հասնում է մինչւ 9 մ բարձրության, իսկ տերևները մինչև 1 մետր երկարություն և մինչև 15 սմ լայնք կարող են ունենալ։
Պտուղներն ուտելի են, բայց համով չեն։
Ամեն բույս չէ, որ իրեն հարմարավետ կզգա տան խոհանոցում, որտեղ հաճախ են փոխվում ջերմությունն ու խոնավությունը: Կա նաև օդը մաքրելու խնդիրը: Բացի այդ, շատ հարմար է երբ ձեռքի տակ միշտ համեմունքներ են աճում:
Այս հոդվածով Ձեզ ենք ներկայացնում այն բույսերը, որոնք հարմար է աճեցնել խոհանոցում: Ցուցակը բաժանել ենք 3 խմբերի՝
Աուստրո-ցիլինդրոպունցիան կամ Գլանաձև օպունցիան (անգլ.՝ Austro-cylindropuntia, ռուս.՝ Аустроцилиндропунция или Цилиндрическая опунция, լատ.՝ Austrocylindropuntia) կակտուսների ընտանիքին պատկանող բազմամյա սենյակային բույս է:
Բնական պայմաններում աճում է Արգենտինայում, Բոլիվիայում, Էկվադորում և Պերույում՝ սարերում և կիսաանապատներում, ծովի մակերևույթից 1000-3500 մ բարձրության վրա:
|
Կենսաձևը՝
| Սուկուլենտ, կակտուս |
|
Ընտանիքը՝
| Կակտուսներ |
|
Հայրենիքը՝
| Հարավային Ամերիկա |
|
Աճեցման բարդությունը՝
| Հեշտ աճեցվող |
|
Չափսերը՝
| բարձրությունը՝ 15-70 սմ |
|
Աճի արագությունը՝
| Միջին՝ տարեկան մի քանի սմ |
|
Երկարակյացությունը՝
| Բազմամյա է |
|
Օդի ջերմաստիճանը՝
| Ամռանը՝ + 25-35 °С, Ձմռանը՝ նվազագույնը +4,5°С Կարող է կարճ ժամանակ դիմանալ -3°С ցրտահարությանը, կայուն է շոգի և լուսամուտից փչող սառը օդի նկատմամբ: |
|
Օդի խոնավությունը՝
| Ցածր: Ցողել պետք չէ՝ վատ է տանում թրջվելը: |
|
Լուսավորությունը՝
| Պայծառ արև, արևի ուղիղ ճառագայթներ, կիսաստվեր |
|
Հողախառնուրդը՝
| Կարելի է գնել սուկուլենտների համար նախատեսված պատրաստի հողախառնուրդ և մի քիչ ավազ ավելացնել (рН 6,1-7,8): Ինքնուրույն պատրաստելու համար խառնում են՝ – 3 մաս խոշոր ավազ կամ պերլիտ; – 2 մաս ճմահող; – 2 մաս փտած գոմաղբ կամ տերևային բուսահող; – 2 մաս տորֆ: Անհրաժեշտ է լավ դրենաժ ապահովել: |
|
Ջրելը՝
| Մինչև հաջորդ ջրելը հողի վերին շերտը պետք է հասցնի չորանալ: Ամռանը առատ են ջրում՝ շաբաթը մեկ անգամ, մնացած եղանակներին՝ ամսական 2-3 անգամ: Խորհուրդ է տրվում ջրել ժամը 18-ից հետո: Ծաղկամանի տակդիրում կուտակված ջուրը պետք է թափել: |
|
Սնուցումը՝
| Աճի ժամանակ, ամսական 1 անգամ սնուցում են կակտուսների համար նախատեսված պարարտանյութով: |
|
Բազմացումը՝
| Ընձյուղներով, որոնք պոկում են, մի քիչ թողնում, որ չորանա, այնուհետև խրում են խոնավ ավազի մեջ՝ որպեսզի արմատակալի: Սերմերով բազմացումը հնարավոր է, բայց բավականին բարդ է: Սերմերը պետք է անցնեն 1,5 ամսվա ստրատիֆիկացիա և ցանելուց առաջ լավ թրջվեն: Ցանում են տորֆի և ավազի խարնուրդի մեջ՝ ծածկելով թափանցիկ թաղանթով: Ամեն օր օդափոխում են և ցողում ջրով: Սերմերը ծլում են 3 ամսվա ընթացքում: |
|
Ծաղկելը՝
| Աստղաձև ծաղիկները վարդագույնից մանուշակագույն երանգ ունեն: Ծաղկում է ուշ գարնանը, կամ վաղ ամռանը: |
|
Տեղափոխումը՝
| Այլ ծաղկամանի մեջ տեղափոխում են 2-3 տարին մեկ: Տեղափոխելիս փտած կամ վնասված արմատները հեռացնում են: Չի կարելի տեղափոխել ծաղկած բույսը: |
|
Խնամքի առանձնահատկությունները՝
| Պետք է զգուշանալ բույսի փշերից: Հաճախակի օդափոխության կարիք ունի: |
|
Բարդություններ՝
| Շատ հազվադեպ է ենթարկվում վնասատուների հարձակմանը: Երբեմն ալրատիզեր կարող են հայտնվել: Ցածր ջերմաստիճանների և հողի չափազանց խոնավության դեպքում, հնարավոր է արմատների փտում: Լուսավորության պակասի արդյունքում բույսը շատ բարակ, ծուռումուռ ընձյուղներ է ունենում: |
|
Օդը մաքրելու հատկությունը՝
| Չունի |
|
Թունավորությունը՝
| Թունավոր չէ |
Բնական պայմաններում Գլանաձև օպունցիան սովոր է շոգին և արևահարությանը: Տանը կարելի է տեղադրել հարավային պատուհանի գոգին, իսկ ամռանը դուրս բերել բաց երկնքի տակ: Ձմռանը կարող է արհեստական լուսավորության կարիք առաջանալ: Ձմռանը բույսին անհրաժեշտ է հանգստի ռեժիմ ապահովել:
Վնասատուները՝
Միլիուսի իշկաթնուկը (անգլ.՝ Crown of thorns, Christ plant, Christ thorn, ռուս.՝ Молочай Милиуса, լատ.՝ Euphorbia milii) իշկաթնուկների ընտանիքին պատկանող բազմամյա, փշոտ թուփ է: Անգլերենում ու ռուսերենում այն հաճախ Փշե պսակ կամ Քրիստոսի պսակ են անվանում:
Միլիուսի Իշկաթնուկի արմատները մակերեսային էն, այնպես որ ծաղկաթաղարը պետք է լինի ոչ շատ խոր ու լայն տեսակի:
Սենյակային պայմաններում Միլիուսի իշկաթնուկը ծաղկում է երբ բարձրությունը հասնի 25 սանտիմետրի: Ամռանը պահանջում է լավ լուսավորվածություն, ջրարբիացում և սնուցում:
Ձմռանը օդի ամենահարմար ջերմաստիճանը +150C է:
Միլիուսի իշկաթնուկը հեշտությամբ բազմանում է կտրոններով: Հնարավոր է նաև սերմերով բազմացումը:
Միլիուսի իշկաթնուկը կարող է ենթարկվել սարդոստայնային տիզի (паутинный клещ), ուտիճների (тля), թրիփսերի (трипс), վահանամիջատների (щитовка) հարձակմանը:
Չափից ավել խոնավության և ցածր ջերմաստիճանի դեպքում կարող են առաջանալ սնկային հիվանդություններ:
