Category Archives: Դեկորատիվ թփեր

Բույսեր, Դեկորատիվ թփեր, Թփեր, Սաղարթավոր զարդաբույսեր, Սենյակային բույսեր

Ֆատսիա

November 16, 2021 Partizpan Leave a comment

Ֆատսիան (անգլ․՝ Fatsia, ռուս․՝ Фатсия, լատ․՝ Fatsia) Արալիա (Araliaceae) ընտանիքի մշտադալար թփերի երեք տեսակների, փոքր ցեղ է։

Ծագումով Ճապոնիայի և Կորեայի հարավային շրջաններից է։

Ֆատսիայի երեք տեսակներն են՝

Fatsia japonica․ Հայրենիքը Հարավային Ճապոնիան, Հարավային Կորեան և Թայվանն են։
Fatsia oligocarpella․ Հայրենիքը Խաղաղ օվկիանոսի ճապոնական Բոնին կղզիներն են։
Fatsia polycarpa. Հայրենիքը Թայվանի լեռնային շրջաններն են։

Ճապոնական ֆատսիան այդ երեքից ամենատարածվածն է։ Այն լայնորեն կիրառվում է արևադարձային և մերձարևադարձային գոտիներում, որպես դեկորատիվ բույս, ինչպես նաև աշխարհով մեկ՝ որպես սենյակային բույս։

Ճապոնական ֆատսիայի խնամքը սենյակային պայմաններում

	Լույսը Ցրված մեղմ լույս, կիսաստվեր, հեռու արևի ուղիղ ճառագայթներից։ Լավ է տանում արհեստական լուսավորությունը։
	Օդի ջերմաստիճանը Աճի շրջանում՝ +16..+27°C Ձմռանը՝ +7…+13°C
	Օդի խոնավությունը Կարող է դիմանալ ցածր խոնավությանը, սակայն նախընտրելի է մոտ 60%-ը, շատ լավ է արձագանքում կանոնավոր ցողելուն։
	Ջրելը Խոնավասեր է Հողը միշտ թեթև խոնավ պետք է լինի, ճահճացումը կործանանար է։։ Ամռանը ջրում են 3 օրը մեկ։ Ձմռանը ջրում են 7 օրը մեկ։
	Սնուցումը Աճի ողջ շրջանում, 15 օրը մեկ, համալիր պարարտանյութով՝ առաջարկվողից երկու անգամ թույլ դոզայով։
	Հանգստի շրջանը Ձմռանը
	Հողախառնուրդը Կարելի է գնել պատրաստի հողախառնուրդ։ Պարտեզի հող (1) Տորֆ (1) Ավազ (1)
	Ծաղկամանը Նոր, քիչ ավելի մեծ ծաղկամանի մեջ տեղափոխում են ըստ անհրաժեշտության՝ երբ արմատներին աճի տեղ չի մնում։ Լավ դրենաժ։
	Բազմացնելը Տնկաշիվերով, սերմով

Խորհուրդներ

Շաբաթը մեկ անգամ պետք է պտտել ծաղկամանը՝ որպեսզի բույսը բոլոր կողմերից համաչափ աճի։
Ֆատսիաները սիրում են ձմռան հանգիստը, այնպես որ լավ կլինի տեղափոխել տան ավելի զով բայց լուսավոր մաս։

Հղումներ

Բույսեր, Դեկորատիվ թփեր, Դեկորատիվ ծառեր, Թփեր, Ծառեր, Սաղարթավոր զարդաբույսեր, Սենյակային բույսեր

Պանդան

September 18, 2021 Partizpan Leave a comment

Պանդանը (անգլ․՝ Pandan, Screw palm, Screw pine, չին․՝ 七葉蘭, ռուս․՝ Панданус , լատ․՝ Pandanus amaryllifolius) Pandanaceae ընտանիքին պատկանող, մոտ 750 տեսակի բույսերի ցեղ է: Դրանք արմավենու տեսք ունեն, երկտուն ծառեր կամ թփեր են, որոնք բնիկ են

Հին աշխարհի արևադարձային և մերձարևադարձային շրջաններին: Տեսակների ամենամեծ բազմազանությունը Մադագասկարում և Մալեսիայում է:

Պանդանները շատ հարմարվող են, կարող են աճել բազմազան վայրերում ՝ ջրավազանների մոտ, բարձրադիր վայրերում, ճահճացած անտառներում և նույնիսկ հրաբուխների մոտ: Այն երկրներում, որտեղ աճում են պանդանները, մարդիկ օգտագործում են դրանց մեծ տերևները տանիքներ ծածկելու կամ տնային իրեր հյուսելու համար: Այս ցեղի որոշ բույսերի մասեր օգտագործվում են ավանդական բժշկության մեջ: Բացի այդ, պանդանի որոշ տեսակների պտուղները, տերևները և մատղաշ ճյուղերը օգտագործվում են արևելյան ասիայի երկրների շատ խոհանոցներում:

Բնության մեջ ցեղի որոշ ներկայացուցիչների բարձրությունը կարող է հասնել 15 մետրի, երբեմն նույնիսկ 25 մետրի: Կան նաեւ տեսակներ, որոնց բարձրությունը չի գերազանցում կես մետրը: Պանդաններն ունենում են օդային արմատներ, որոնք աստիճանաբար մխրճվում են հողի մեջ: Տարիքն առած բույսերի բունը աստիճանաբար մահանում է, բայց բույսը, շնորհիվ ձևավորած օդային արմատ-հենակների, մնում է կանգուն։

Պանդանի տեսակները

Խնամքը սենյակային պայմաններում

Տանը պանդան աճեցնելու հիմնական դժվարությունը դրա մեծ չափսերն են: Այդ պատճառով այս բույսը հարմար է տեղադրել ընդարձակ սենյակում կամ ձմեռային այգում: Իսկ ընդհանրապես, պանդանը ոչ պահանջկոտ և հեշտ խնամվող բույս է, այն հանգիստ հանդուրժում է ինչպես լույսի պակասը, այնպես էլ երաշտը: Սովորական բնակարանում կարելի է պահել երիտասարդ պանդան, որն ունի ավելի կոմպակտ չափսեր:

Լուսավորությունը։ Ամռանը պայծառ, բայց ցրված լույս է պետք, իսկ ձմռանը որքան շատ լույս, այնքան լավ։ Ամռանը կարելի բույսը դուրս բերել պատշգամբ կամ այգի, բայց զգուշությամբ՝ հնարավոր արևային այրվածքներից խուսափելու համար։

Օդի ջերմաստիճանը։ Ամենահարմարավետ ջերմաստիճանային տիրույթը +19…+25°C է։ Իսկ ձմռանը +12°C-ը թույլատրելիի նվազագույն շեմն է։ Սենյակը, որտեղ աճում է պանդանը, կարելի է օդափոխել նույնիսկ ցուրտ եղանակին: Կարևոր է թույլ չտալ, որ բույսը հայտնվի միջանցիկ, սառը քամու տակ:

Ջրելը։ Ջրել պետք է ծաղկամանի հողի վերին շերտի չորանալուց 1-2 օր հետո, գոլ, հնեցված ջրով, առատ։ Ձմռանը շատ ավելի չափավոր են ջրում։

Օդի խոնավությունը։ Սենյակի սովորական խոնավությունը հարմար է։ Բույսի սաղարթը չի կարելի ցողել կամ լվանալ: Եթե օդը չափազանց չոր է, կարելի է ծաղկամանը դնել խոնավ խճաքարերով լի, սաղր սկուտեղի վրա:

Պանդանի համար վնասակար է տերևանութների մեջ ջրի մտնելը, դա կարող է մահացու լինել բույսի համար, այն սկսում է փտել։ Տերևների վրա կուտակված փոշին կարելի է մաքրել փոշու հատուկ խոզանակով կամ մաքրել խոնավ շորով՝ չմոռանալով սուր փշերի մասին:

Օդային արմատները։ Սենյակային պայմաններում օդային արմատներ կարող են չառաջանալ, բայց, առաջանալու դեպքում, դրանք կտրել չի կարելի։

Տեղափոխումը։ Երիտասարդ բույսերը քիչ ավելի մեծ ծաղկաման տեղափոխում են ամեն տարի։ Սկսած 3 տարեկանից, տեղափոխում են ըստ անհրաժեշտության՝ երբ արմատային համակարգը այլևս չի տեղավորվում ծաղկամանում։ Տեղափոխումն արվում է արմատային հողակույտը պահպանելով։

Մեծ, ծանր ծառ դարձած պանդանները կարելի է չտեղափոխել նոր ծաղկաման, այլ փոխարինել հողի վերին շերտը:

Հողախառնուրդը։ Խորհուրդ է տրվում կիրառել փտած գոմաղբից, ավազից և տերևային բուսահողից բաղկացած հողախառնուրդ։ Կարելի է օգտագործել արմավենիների համար նախատեսված պատրաստի հողախառնուրդ։

Սնուցումը։ Պարարտացնում են օրգանական պարարտանյութերով, կամ համալիր, հանքայինով՝ ամիսը երկու անգամ ՝ վաղ գարնանից մինչև աշուն:

Հանգստի սեզեն։ Պրակտիկորեն չունի, զով սենյակում պահելու անհրաժեշտություն չկա։։

Ծաղկելը։ Սենյակային պայմաններում չի ծաղկում։

Բազմացնելը։ Բազմացնում են թուփը կիսելով, կողային “ձագուգներով” և, հազվադեպ, սերմերով։

Բազմացման ձևը կախված է տեսակից: Պանդանի բոլոր տեսակները բազմանում են սերմերով, բացի այդ, Սանդերի և Վեյչի պանդանները բնի շուրջ, օդային արմատներից վեր, ձևավորում են կողային “ձագեր”: Այդ “ձագերը” կարող են հաջողությամբ օգտագործվել բազմացման համար:

Սերմերը ցանվում են տորֆի և գետի ավազի խառնուրդի մեջ, տեղադրվում են մինի ջերմոցի մեջ (պլաստիկ թաղանթի տակ), որը օրը մեկ անգամ օդափոխում են: Հողը պարբերաբար խոնավեցնում են: Արմատակալումը տեղի է ունենում 3-4 շաբաթվա ընթացքում, օդի 25 աստիճանից ոչ ցածր ջերմաստիճանում:

Վնասատուները։ Առավել հաճախ ենթարկվում է որդանների, սարդոստայինային տիզերի, կեղծ վահանակիրների և վահանակիրների հարձակմանը։

ԻՆՉՊԵՍ ՍԵՆՅԱԿԱՅԻՆ ԲՈՒՅՍԵՐԸ ՊԱՇՏՊԱՆԵԼ ՎՆԱՍԱՏՈՒՆԵՐԻՑ ==>

Հիվանդությունները։ Արմատի փտելը։

Հղումնր

Բույսեր, Դեկորատիվ թփեր, Դեկորատիվ ծառեր, Թփեր, Ծառեր

Վիշապածառ

July 12, 2021 Partizpan Leave a comment

Վիշապածառը կամ Վիշապենի (անգլ՝ Dracaena, ռուս.՝ Драцена, լատ.՝ Dracaena) շուշանազգիների ընտանիքի բազմամյա ծառերի կամ թփերի ցեղ է։ Հայտնի է վիշապածառի մոտ 150 տեսակ։

Նկարում՝ Dracaena fragrans Lemon Lime Stem

Տարածված արևելյան կիսագնդի մերձարևադարձային և արևադարձային շրջաններում։

Կենսաձևը՝	Ծառ, թուփ
Ընտանիքը՝	Շուշանազգիների
Հայրենիքը՝	Աֆրիկա, Ասիա, Ավստրալիա
Աճեցման բարդությունը՝	Հեշտ աճեցվող, սկսնակին հարմար
Չափսը՝	30-90 սմ բարձրություն
Աճի արագությունը՝	Բավականի դանդաղ՝ տարեկան10-15 սմ
Կյանքի տևողությունը՝	Բազմամյա
Օդի ջերմությունը՝	Տարվա բոլոր եղանակներին գերադասելի ջերմաստիճանն է՝ +18․․․+23°С: Ձմռանը, եթե չջրել, բույսը կարող է դիմանալ մինչև +13°С ջերմաստիճանի նվազմանը:
Օդի խոնավությունը՝	Ցողել ջրով շաբաթական 2 անգամ: Ձմռանը ջեռուցման սարքերից հեռու պահել:
Լուսավորությունը՝	Վառ գույների տերևներ ունեցող տեսակները գերադասում են պայծառ, ցրված լույս: Լավագույն տեղը հարավային կամ հարավարևմտյան լուսամուտից 1-2 մ հեռավորության վրա է: Նվազ լուսավորված տեղում բույսի գույները խամրում են: Միայն կանաչ գույնի տերևներ ունեցող տեսակները ավելի դիմացկուն են ստվերի նկատմամբ:
Հողախառնուրդը՝	3 մաս այգու հող + 1 մաս տորֆ + 1 մաս խոշոր ավազ: Պետք է նաև լավ՝ առնվազն 3 սմ դրենաժ լինի:
Ջրելը՝	Ամռանը շաբաթական 1-2 անգամ առատ ջրել: Ձմռանը 8-12 օրը մեկ: Չի կարելի ջրխեղդ անել և չի կարելի թողնել, որ հողն ամբողջովին չորանա:
Պարարտացումը՝	Աճի շրջանում, ամռանը 2 շաբաթը մեկ սնուցել հեղուկ պարարտանյութով:
Բազմացումը՝	Գարնանը՝ 7-8 սմ երկարությամբ կտրոններով: Արմատավորում են +24 °С օդի ջերմաստիճանին, տորֆավազային խառնուրդի մեջ, ծածկելով պոլիէտիլենային թաղանթով կամ շշով: Արմատակալում է 2-3 շաբաթից: Կարելի է և ջրի մեջ արմատակալել, ջրի մեջ գցելով մեկ կտոր ակտիվացված ածուխ՝ որպեսզի կտրոնները չնեխեն: Գոդսեֆի և Սանդերի Վիշապածառերի արմատակալած կտրոնները կարելի է 3-4 հատով մեկ ծաղկաթաղարի մեջ տնկել: Տեսականորեն հնարավոր է նաև սերմերով բազմացումը, փետրվար-մարտին ցանելով ավազի կամ տորֆի մեջ: Հաջողության դեպքում սերմերը ծլում են մեկ ամսվա ընթացքում:
Ծաղկելը՝	Ծաղկում է ամռանը, շատ հազվադեպ, բաց դեղնավուն ծաղիկներով: Որոշ տեսակների ծաղիկները հոտավետ են:
Տեղափոխությունը՝	2-3 տարին մեկ, մարտ կամ ապրիլ ամսին՝ երբ արմատներն ամբողջությամբ զբաղեցնեն ծաղկաթաղարի ծավալը:
Խնամքը՝	Չափից ավել ձգված բույսը նպատակահարմար է կարճեցնել, իսկ կտրված գագաթը կարելի է արմատավորել: Ցանկալի է պարբերաբար սրբել տերևների վրայի փոշին: Տեևների չորացած ծայրերը պետք է կտրել: Սանդերի Վիշապածառը կարելի է աճեցնել ջրում՝ պարբերաբար ավելացնելով պարարտանյութեր: Այդ բույսը բավականին ստվերադիմացկուն է, այն կարելի է տեղադրել սենյակի խորքում, ջրով անոթի մեջ: Սակայն, այդ վիճակում բույսը ձգվում է ու արագ կորցնում դեկորատիվ տեսքը: Պետք է լինում հաճախ կարճացնել: Գոդսեֆի Վիշապածառը ամենա նվազ պահանջկոտ տեսակն է, նման չէ մյուս վիշապածառերին, ունի թփի տեսք: Երիզված, Դերեմյան և Բուրավետ Վիշապածառերը բավականաչափ ստվերադիմացկուն են, բայց տերևները, անբավարար լույսի պատճառով, կորցնում են իրենց վառ գունավորումը:
Բարդությունները՝	Վնասատուներն են՝ Սարդոստայնային տիզ, Spider mite, Паутинный клещ; Վահանամիջատ, Diaspididae, Щитовка; Ալրատիզ , Mealybugs , Мучнистыми червецами; Տիզ, Аphid, Тля; Բշտիկոտներ, Thrips, Трипсы: Գերխոնավության դեպքում ցողունը կարող է ներքևից նեխել: Չափից շատ լուսավորության դեպքում հայտնվում են բաց գույնի, չոր բծեր, իսկ անբավարար ջրելու հետևանքով՝ շագանակագույն բծեր: Տերևները փափկում և ոլորվում են, եթե ջերմաստիճանը ցածր է: Տերևների ծայրերը չո րանում են, իսկ ներքևի տերևները թափվում են, եթե օդի խոնավությունը շատ ցածր է: Հասուն բույսի ներքևի տերևների թափվելը, սակայն, նորմալ երևույթ է: Տերևները նեխում ու թափվում են, եթե միջավայրը շատ ցուրտ ու խոնավ է: Ցածր ջերմաստիճանի և բարձր խոնավության դեպքում կարող է բոտրիտիս կոչվող սնկային հիվանդություն առաջանալ:
Օդի բարելավումը՝	Հոտավետ վիշապածառը արդյունավետորեն մաքրում է օդը ֆորմալդեգիդից:
Տոքսիկ հատկությունը՝	Չունի

Վիշապածառի տեսակներ

Վիշապածառ երիզված (անգլ․՝ Madagascar Dragon Tree, ռուս․՝ Драцена окаймленная, լատ․՝ Dracaena marginata)։

Հայրենիքը Մադագասկարն է։ Բնական պայմաններում մինչև 6 մետր բարձրությամբ, ծաղկող ու պտուղներ տվող ծառ է։

Վիշապածառերից ամենատարածվածն է: Պահանջկոտ չէ։ :

Համեմատաբար արագ է աճում և հեշտությամբ բազմացվում է կտրոններով։ Երբ Վիշապածառը շատ է մեծանում, գագաթը կարելի է կտրել և առանձին արմատավորել: Իսկ կտրված տեղից նոր տերևների փունջ կառաջանա:

Հայտնի է Երիզված Վիշապածառի օդը մաքրելու ունակությունը: Մասնավորապես, մաքրում է բենզոլից (բենզոլ կա սիգարետի և այրվող գազի ծխի մեջ, ինչպես նաև սինթետիկ նյութերի և կենցաղային քիմիայի ապրանքների արտանետումներում), կլանում է ֆորմալդեգիդները (կա ներկերում, լաքերում ու լուծող հեղուկներում) և երեքքլորէթանը (կա լուծող հեղուկներում):

Երիզված վիշապածառի ենթատեսակներ են՝

Dracaena marginata colorama․ Կարմիրի և կանաչի երանգների համադրում ունեցող տերևների ընդհանուր տեսքը պայմանավորված է լուսավորվածությունից և օդի ջերմաստիճանից։
Dracaena marginata bicolor․ Կարմիր երիզով տերևները մուգ կանաչ են։

Dracaena marginata tricolor. Եռագույն, երիզված վիշապածառի այս տեսակի բաց կանաչ տերևներում կարմիրի, սպիտակի և ոսկեգույնի երանգներ կան։ Ծաղիկները սպիտակ և բաց դեղնավուն են։

Վիշապածառ բուրավետ (անգլ․՝ Striped dracaena, Compact dracaena, Corn plant, ռուս․՝ Драцена душистая, լատ․՝ Dracaena fragrans) Այս տեսակն ունի խոշոր, դեղին շերտ ունեցող, գեղեցիկ տերևներով ենթատեսակ: Վիշապածառ Բուրավետը բարեհաջող աճում է արևի տակ, բայց, հարավային պատուհանի մոտ լավ կլինի մի քիչ ստվերել: Հասուն բույսը իրեն լավ կզգա և ստվերում, միայն թե տերևների գույնը կխամրի:

Մաքրում է օդը բենզոլից (կա սիգարետի և այրվող գազի ծխի մեջ, ինչպես նաև սինթետիկ նյութերի և կենցաղային քիմիայի ապրանքների արտանետումներում), կլանում է ֆորմալդեգիդները (կա ներկերում, լաքերում ու լուծող հեղուկներում) և երեքքլորէթանը (կա լուծող հեղուկներում):

Բուրավետ վիշապածառը հաճախ ծաղկում է մանր, բուրավետ ծաղիկներով:

Բուրավետ վիշապածառի ենթատեսակներ են՝

Dracaena Fragrans Warneckii. Կանաչ տերևներն ունեն երկայնական սպիտակ և մոխրագույն շերտեր։ Հասնում է մինչև 2 մ բարձրության։ Ծաղկում է սպիտակ, բուրավետ ծաղիկներով։ Պահանջկոտ չէ։
Dracaena Fragrans Janet Craig․ Կարծր, փայտացած բնից աճում են նշտարաձև, երկարավուն ու փայլուն տերևները։ Երիտասարդ բույսերի տերևներն աճում են ուղղահայաց, մեծահասակների տերևները երկարում են մինչև 1 մետր ու խոնարհվում են։ Սենյակային պայմաններում չի ծաղկում։
Dracaena Fragrans Janet Craig Compacta (Джанет Крейг Компакта) — высотой до 2 метров. Листья глянцевые, собраны в темно-зеленые пучки. В домашних условиях неприхотлива.
Dracaena Fragrans Massangeana. Высота – 5 м. Крепкий ствол, крону формирует плотный пучок листьев.
Dracaena Fragrans Lindenii. Крона зеленая с широкой желтой или белой окаемкой;
Dracaena Fragrans Surprise. Мини-драцена. Высотой до 40см; Листья шириной — 1,5, длиной до 25 см. Форма удлиненного эллипса, с загнутыми краями. Расцветка желто-зеленая с продольной линией по центру;
Dracaena Fragrans Victoria. Зеленая крона с золотисто-желтой окаемкой;
Dracaena Fragrans Compacta. Растение с укороченным стеблем. Крона темно-зеленая. Ценится за свойство расти в условиях с низкой освещенностью.
Dracaena Fragrans Golden Сoast. Одеревесневший ствол, вдоль которого растут листья яркого зеленого цвета с желтой окантовкой;
Dracaena Fragrans Lemon Lime. Светло-зеленая с продольной темно-зеленой полосой, окаймленной узкими белыми полосами;
Dracaena Fragrans Kanzi. На листьях продольная полоса белого или желтого цвета;
Dracaena Fragrans Yellow Coast. У молодых растений стебель густо покрыт ланцетной зеленой, пестрой кроной. Со временем ствол оголяется и листья собираются в пучки формируя крону.

Վիշապածառ Գոդսեֆի, Dracaena godseffiana Hort, Драцена Годсефа

Այս տեսակը շատ է տարբերվում մյուսներից: Ունի բարակ ցողուն ու հաճախ խայտաբղետ տերևներ:
Գոդսեֆի Վիշապածառը շատ անպահանջկոտ է, աճում է ոչ շատ արագ, երկար ժամանակ մնալով ցածրահասակ թուփ:

Երբեմն ծաղկում է, սակայն ծաղիկներն, ինչպես և մյուս տիպերինը, առանձնապես գրավչություն չունեն:
Նույնիսկ խայտաբղետ տերևներով տեսակները բավականին ստվերադիմացկուն են և կարող են դրվել հյուսիսային պատուհանի գոգին:

Վիշապածառ Սանդերի, Dracaena sanderiana, Драцена Сандера

Այս տեսակը ավելի շատ հայտնի է որպես Երջանիկ բամբուկ (Happy Bamboo, Бамбук удачи), չնայած որևէ առընչություն հնդկեղեգների (բամբուկների) հետ չունի:
Արագ աճող և հեշտ ճկվող բույս է, որին հեշտությամբ կարելի է ուզած ձևը տալ:

Վիշապածառ Սանդերի տարբեր, այդ թվում խայտաբղետ ու զոլավոր տեսակներ կան:

Ամենատարածվածը, սակայն, սովորական, ամբողջովին կանաչ տեսակն է:

Վիշապածառ Սանդերի հայրենիքը Կամերունն ու Հասակածային Աֆրիկան են:

Վիշապածոռ Ջամայիկայի երգ, Song of Jamaica, Драцена отогнутая, Dracaena reflexa

Աճում է Մոզամբիկում, Մադագասկարում, Մավրիկիոսում և Հնդկական օվկիանոսի մերձակա այլ կղզիներում: Լայնորեն աճեցվում է որպես դեկորատիվ, տնային բույս, որը գնահատվում է գունագեղ, մշտադալար տերևների և հաստ, անկանոն ցողունների համար:

Հղումներ

Բույսեր, Դեկորատիվ թփեր, Թփեր, Սենյակային բույսեր

Ոսկե ադամանդ ֆիլոդենդրոն

July 10, 2021 Partizpan Leave a comment

Ոսկե ադամանդ ֆիլոդենդրոնը (անգլ․՝ Golden Diamond Philodendron, չին․՝ 金钻, ռուս․՝ Филодендрон золотой бриллиант, լատ․՝ Philodendron Golden Diamond) Araceae ընտանիքին պատկանող, Հարավային Ամերիկայի արևադարձային գոտու, մշտադալար խոտաբույս է։

Ոսկե ադամանդ ֆիլոդենդրոնը արևադարձային և մերձարևադարձային շրջաններում տարածված դեկորատիվ բույս է: Դրա տերևների հյութը, արմատները, ցողուններն ու տերևները թունավոր են: Հյութին սխալմամբ դիպչելը կամ կուլ տալը կարող է անհանգստություն առաջացնել կոկորդի շրջանում, իսկ ծանր դեպքերում ՝ շնչահեղձությունը, սրտի կաթված և նույնիսկ մահ: Մաշկի շփումը տերևահյութի հետ, քոր կամ ուժեղ գրգռում է առաջացում: Աչքի մեջ ընկնելով հյութը կարող է առաջացնել ծանր կոնյուկտիվիտ և կուրություն:

Միևնույն ժամանակ, Ոսկե ադամանդ ֆիլոդենդրոնը սենյակի, գրասենյակի օդը վնասակար գազերից մաքրելու հրաշալի ունակություն ունի:

Ոսկե ադամանդ ֆիլոդենդրոնը սիրում է տաք և խոնավ կիսաստվերային միջավայր, գերադասում է աճել հումուսով հարուստ, փխրուն հողում, շուտ ցրտահարվում է, չի սիրում պայծառ լույս:

Խնամքը

Լուսավորությունը

Ոսկե ադամանդ ֆիլոդենդրոնը լույսի նկատմամբ խիստ պահանջներ չունի, ուստի այն շատ հարմար է սենյակային պայմաններու աճեցնելու համար: Այն պետք է տեղադրվի պայծառ, ցրված լուսավորությամբ տեղում, արևի ուղիղ ճառագայթներն հակացուցված են:

Օդի ջերմաստիճանը

Ոսկե ադամանդ ֆիլոդենդրոնը սիրում է ջերմ, խոնավ և լավ օդափոխվող միջավայրում լինել։ Օդի ջերմաստիճանային ամենահարմարավետ տիրույթը +20…25°C է, իսկ ձմռան ամիսներին ջերմաստիճանը չպետք է նվազի +10°C-ից։

Ջրելը և ցողելը

Ոսկե ադամանդ ֆիլոդենդրոնի համար պետք է խոնավ միջավայր ապահովել։ Վեգետացիոն շրջանում անհրաժեշտ է կանոնավոր և առատ ջրել ու ամեն օր ցողել բույսը։ Սակայն պետք է ուշադիր լինել և ջրախեղդ չանել բույսը։

Հողախառնուրդը

Ոսկե ադամանդ ֆիլոդենդրոնը առանձնահատուկ պահանջներ չունի հողախառնուրդի նկատմամբ։ Պարարտ, փխրուն, մի քիչ թթվայնություն ու լավ դրենաժ ունեցող հողախառնուրդը ամենահարմարն է բույսի համար։

Սնուցումը

Աճի շրջանում, ամիսը երկու անգամ կարելի է սնուցել կրկնակի թույլ դոզայով, հեղուկ, համալիր պարարտանյութով կամ 2 ամիսը մեկ անգամ երկարատև գործող պարարտանյութով։

Բազմացումը

Ոսկե ադամանդ ֆիլոդենդրոնը բազմացնում են երկու ձևով՝ կտրոններ արմատակալման դնելով և թուփը կիսելով։

Կտրոններով բազմացումն անում են մայիս-սեպտեմբեր ամիսներին։ 12-15 սմ երկարությամբ ճյուղերը կտրում են 2-3 տարեկան, առողջ բույսերից։ Կտրելուց հետո ճյուղը 1-2 ժամ թողնում են ստվերում, որպեսզի կտրվածքը չորանա, այնուհետև, 4-6 սմ խորությամբ տնկում են մանր ավազի և վերմիկուլիտի խառնուրդի մեջ։

Տնկարկի համար խոնավ, ջերմոցային պայմաններ և օդի +22°C ջերմաստիճան ապահովելու դեպքում , մոտ մեկ ամսում կտրոններն արմատակալում են։

Թուփը բաժանելու միջոցով բազմացումն անում են մայիսից՝ հուլիս ամիսներին։ Բաժանելու համար ընտրում են առնվազն երկու տարեկան թփերը։ Թուփը բաժանում են այնպիսի մասերի, որոնք ունեն երկու և ավելի առողջ տերևներ և արմատային մաս։

Հղումներ

Բույսեր, Դեկորատիվ թփեր, Թփեր, Խոտաբույսեր, Սենյակային բույսեր

Ծնեբեկ աղվեսի պոչ

July 7, 2021 Partizpan Leave a comment

Ծնեբեկ աղվեսի պոչը (անգլ․՝ Foxtail fern, Asparagus fern, Plume asparagus, ռուս․՝ Спаржа густоцветковая, լատ․՝ Asparagus densiflorus) հարավաֆրիկյան, բազմամյա, աղվեսի պոչ հիշեցնող, փափկամազ ճյուղերով, մշտադալար թուփ է:

Հասուն թուփն ունենում է 60-90 սմ բարձրություն և լայնք։ Բաց գրունտում կարող է աճել 9-11-րդ ցրտադիմացկունության գոտիներում։

Ծաղկում է փոքրիկ, սպտակ ծաղիկներով, ինչից հետո գոյանում են սիրունիկ, փոքրիկ, կարմիր, բայց մարդու և կենդանիների համար թունավոր պտուղները։

Աղվեսի պոչը հրաշալի գեղեցկացնում է ինչպես պարտեզը, այնպես էլ սենյակային բույսերի հավաքածուն: Լայնորեն օգտագործվում է ծաղկեփնջեր կազմելիս։ Կտրելուց հետո ճյուղերի թարմ տեսքը պահպանվում է երկու-երեք շաբաթվա ընթացքում:

Խնամքը

Չնայած նուրբ տեսքին, Աղվեսի պոչը բավականին դիմացկուն բույս է: Խնամքը դյուրին է: Իրականում անհրաժեշտ է ապահովել միայն պայծառ, ցրված լուսավորություն և լավ ջրահեռացում ապահովող հող: Եթե նաև աճի համար ազատ տարածք լինի և պարբերաբար կտրվեն չորացած ճյուղերը, շատ գեղեցիկ, թփուտավոր բույս կստացվի:

Աղվեսի պոչն ունի ջուր կուտակող պալարային արմատներ՝ ինչի շնորհիվ երաշտադիմացկուն է:Ուժեղ արմատային համակարգի պատճառով, այն կարող է նեղել կողքին աճող ավելի փոքր, նուրբ բույսերին:

Ծաղկամանում պահվող Աղվեսի պոչը հիանալի սենյակային բույս է։ Այն կարելի է ձմռանը սենյակում պահել, իսկ տաքերն ընկնելուն պես դուրս բերել պատշգամբ կամ այգի։

Լույսավորությունը

Աղվեսի պոչը սիրում է փափուկ լույս, գերադասելի է մի քիչ ստվերոտ տեղերում: Լուսաբացի արևը լավ է, պարզապես պետք է համոզվել, որ բույսը պաշտպանված կլինի կեսօրի կիզիչ արևից:

Սենյակային պայմաններում աճեցնելիս, ծաղկամանը պետք է տեղադրել պայծառ, ցրված լուսավորության մեջ: Շատ ուժեղ լույսը կարող է այրել տերևները:

Հողը

Աղվեսի պոչը լավ է աճում հողի տարբեր տեսակների մեջ, քանի դեռ հողը լավ ջրահեռացում ունի՝ արմատների փտման հետ կապված խնդիրներից խուսափելու համար: Այն նախընտրում է մի փոքր թթվային հողը (5,5pH–7,5pH), բայց դա պարտադիր պահանջ չէ:

Ջրելը

Ջրում են առատ՝ հողի վերին շերտը չորանալուց հետո։ Աղվեսի պոչը սիրում է խոնավ, բայց ոչ թաց հողը։

Օդի ջերմաստիճանը և խոնավությունը

Հարավային Աֆրիկայում աղվեսի պոչը աճում է օդի բարձր խոնավության և ջերմաստիճանի պայմաններում: Սենյակոմ պահվող բույսի ծաղկամանը տեղադրում են ջրով և խիճով լի, լայն, սաղր տակդիրի վրա։ Այս բույսը նաև լավ է արձագանքում ջրով ցողելուն:

Աճի համար ամենահարմարավետ ջերմաստիճանային տիրույթը +20…+22°C է։ Բույսը պետք է հեռու պահել սառը միջանցիկ քամիներից։

Պարարտացումը

Աղվեսի պոչը աճի ողջ շրջանում սնուցում են 15 օրը մեկ անգամ։ Կես չափաբաժնով կարելի է սնուցել ինչպես հեղուկ, համալիր պարարտանյութերով, այնպես էլ դանդաղ քայքայվող կարծրներով։ Կոմպոստը և փայտի մոխիրը նույնպես լավ տարբերակներ են։

Բազմացումը

Աղվեսի պոչի բազմացման ամենադյուրին ճանապարհը թուփը բաժանելն է: Դա անելու լավագույն ժամանակը գարունն է:

Թուփը բաժանելիս պետք է միշտ սուր դանակ օգտագործել: Պետք է նաև համոզվել, որ յուրաքանչյուր բաժանված մասն ունի առողջ սաղարթ և արմատներ: Վերատնկելուց հետո պետք է առատ ջրել:

Սերմերով ու կտրոններով բազմացնում են ջերմոցային պայմաններ ստեղծելով։ 10-15 սմ երկարությամբ կտրոնները մինչև տնկելը մշակում են արմատակալման խթանիչով (Clonex, Fitoclon, Корневин, Հետերոաուկսին)։

Տեղափոխելը

Խորհուրդ չի տրվում մեծ ծաղկաման ընտրել աղվեսի պոչի հաար։ Ավելորդ հողը կարող է պահել ավելորդ ջուր և նեխել: Քիչ ավելի մեծ ծաղկամանի մեջ տեղափոխելու ժամանակը գալիս է երբ արմատներն այնքան են զարգանում, որ սկսում են հողից դուրս գալ։

Վնասատուները

Ամենից հաճախ բուսի վրա կարող են հայտնվել վահանակիրները և սարդոստայնային տիզը: Վահանակիրներին ձեռքով հավաքում և ոչնչացնում են, իսկ հետո բույսը մշակում են Actellik-ով: Այս դեղը օգնում է նաև սարդոստայնային տիզի դեմ: Վնասատուիներից բույսը պաշտպանելու համար այն պետք է հաճախ դնել գոլ ցնցուղի տակ՝ հողը պաշտպանիչ թաղանթով ծածկելով։

Հնարավոր բարդություններ

Շատ ջրելու, վատ սնուցելու կամ թույլ լուսավորության պատճառով Աղվեսի պոչը կարող է թափել տերևներն ու բողբոջները։
Վատ լուսավորության պատճառով բույսի գույնը կարող է խամրել։
Չափից ավել լույսի կամ ժամանակին չջրելու հետևանքով տերևների ծայրերը կարող են դեղնել։
Ներքևի տերևները կարող են թափվել թե՛ բնական ծերացման հետևանքով, թե՛ սնուցման պակասից կամ հողի գերխոնավությունից։

Տես նաև ԾՆԵԲԵԿ ՍՏԵՒԱԽԻՏ հոդվածը ==>

Հղումներ

Բոնսայ, Բույսեր, Դեկորատիվ թփեր, Թփեր, Սենյակային բույսեր

Սերիսա ճապոնական

July 6, 2021 Partizpan Leave a comment

Սերիսա ճապոնականը (անգլ․՝ Snowrose, Tree of a thousand stars, Japanese boxthorn, չին․՝ 六月雪, ռուս․՝ Серисса японская, լատ․՝ Serissa japonica) արևադարձային, մշտադալար, ծաղկող թուփ է։ Աճում է Արևմտյան Ասիայում՝ Հնդկաստանից և Չինաստանից մինչև Ճապոնիա:

Սերիսան լայնորեն աճեցվում է թե՛ որպես գեղեցիկ սենյակային բույս, թե՛ բոնսայ եղանակով աճեցնելու համար։

Խնամքը

Օդի ջերմաստիճանը

+10°C-ից ցածր ջերմաստիճանը կարող է կործանել բույսը։ +18…+30°C օդի լավագույն ջերմաստիճանային տիրույթն է, իսկ ձմռանը՝ +14…+15°C է։

Ջրելը

Ծաղկամանի հողը պետք է միշտ չափավոր խոնավ լինի։ Ջրել պետք է հնեցված, սենյակային ջերմաստիճանի ջրով։ Ժամանակին չջրելու հետևանքով բույսը կարող է տերևաթափ լինել։ Այդ դեպքում անհրաժեշտ է շարունակել ջրել բույսը, բայց շատ ավելի քիչ ու զգուշավոր՝ մինչև նոր տերևներ ձևավորվեն։

Օդի խոնավությունը

Սերիսան խոնավասեր է, օդի խոնավությունը պետք է 50%-ից ցածր չլինի։ Ամենահարմարավետը օդի 60-80% խոնավության տիրույթն է։ Չոր կլիմայի պայմաններում խորհուրդ է տրվում օրը 2 անգամ ցողել բույսը և/կամ բույսը ծաղկամանով տեղադրել ջրով ու խիճով լի, լայն տակդիրի վրա՝ այնպես, որ ծաղկամանը ջրից բարձր մնա, բայց հասանելի լինի գոլորշիացող հոսքին։

Սնուցումը

Աճի շրջանում սերիսան պարարտացնում են 10-14 օրը մեկ անգամ՝ բացառապես հեղուկ պարարտանյութով: Գերադասելի են օրգանական պարարտանյութերը, բայց կարող են նաև օգտագործվել համալիր հանքային պարարտանյութեր (փաթեթի վրա առաջարկվող դոզայի 1/2 մասով): Ձմռանը, զով պայմաններում պահելիս, սնուցում չի տրվում, իսկ սովորական պայմաններում սնուցում են 4-6 շաբաթը մեկ:

Տեղափոխումը

Այլ, քիչ ավելի մեծ ծաղկամանի մեջ բույսը տեղափոխում են ըստ անհրաժեշտության՝ սովորաբար, 1-2 տարին մեկ։ Բույսի մատղաշ արմատները վատ հոտ ունեն՝ անհանգստանալու կարիք չկա։

Հողախառնուրդը

Անհրաժեշտ է փխրուն, լավ դրենաժային հատկություն ունեցող , պարարտ հաղախառնուրդ։ Հողախառնուրդի թթվայնությունը՝ 5.5pH-7pH

Բազմացումը

Որպես կանոն, սերիսան բազմացնում են կտրոններով։ Դրա համար կտրում են մոտ 10 սանտիմետր երկարությամբ, առնվազն երեք հանգույց ունեցող, կիսափայտացած գագաթային ճյուղերը: Արմատավորելու համար կտրոնները տնկում են պեռլիտի և տորֆի խառնուրդի մեջ և ստեղծում են ջերմոցային պայմաններ: Գործընթացն արագացնելու համար, կտրոնները կարելի է մշակել արմատավորման խթանիչներով (Clonex, Հետերոաուկսին, Корневин) և/կամ հողախառնուրդը տակից տաքացնել:

Հնարավոր է նաև ջրի մեջ արմատակալումը։

Վնասատուները և հիվանդությունները

Ալրատիզերը, վահանակիրները, սարդոստայնային տիզերը կամ ուտիճները կարող են վնասել սերիսային:

Ջրախեղդ անելու հետևանքով և/կամ ոչ փխրուն, կարծր հողախառնուրդի պատճառով կարող են փտել բույսի արմատները:

Հնարավոր բարդություններ և խորհուրդներ

Եթե բույսը չի ծաղկում, ուրեմն լուսավորությունը բավարար չէ։
Բույսի տերևները դեղնում են, փչանում և թափվում հողի ավելորդ խոնավության պատճառով:
Սենյակը, որում գտնվում է բույսը, պետք է պարբերաբար օդափոխվի:
Գարնանը խորհուրդ է տրվում կտրել թույլ զարգացած ճյուղերը և քշտել ճյուղերի ծայրերը՝ ավելի լավ ճյուղավորում ստանալու համար:
Բոլոր ստորին ճյուղերը կտրելով, կարելի է փոքրիկ ծառի տեսք տալ սերիսային:

Հղումներ

Serissa․ From Wikipedia, the free encyclopedia․

Բույսեր, Դեկորատիվ թփեր, Թփեր, Խոտաբույսեր, Սենյակային բույսեր

Նապաստակի պոչ

June 24, 2021 Partizpan Leave a comment

Նապաստակի պոչը (անգլ․՝ Bunny Tail Grass, ռուս․՝ Зайцехвост, լատ․՝ Lagurus) հացազգիների ընտանիքի բույսերի տեսակ է, որն աճում է միջերկրածովյան ավազանում եւ հարակից շրջաններում՝ Ազորյան և Կանարյան կղզիներից մինչեւ Ղրիմ ու Սաուդյան Արաբիա:

Նապաստակի պոչը նաև նատուրալիզացվել է Ավստրալիայում, Նոր Զելանդիայում, Իռլանդիայում եւ Մեծ Բրիտանիայում, ինչպես նաեւ Ամերիկյան մայրցամաքի տարբեր վայրերում։

Նապաստակի պոչ ձվաձևը (Lagurus ovatus) միակ հայտնի տեսակն է։ Այն, իր գրավիչ, նապաստակի պոչ հիշեցնող կատարի շնորհիվ, աճեցվում է որպես դեկորատիվ բույս։

Նապաստակի պոչ աճեցնելը

Նապաստակի պոչը բազմանում են սերմերով: Սերմերը հավաքում են աշնանը, երբ հասկերը հասունանում են և չորանում: Երբ բույսը սկսում է դեղնել և չորանալ, փափուկ պոչիկները կտրում են և չորացնում են լավ օդափոխվող, չոր, ստվերում: Սերմերը, ձեռքերով տրորելուց հետո, հեշտությամբ առանձնանում են բամբակյա մասից: Այնուհետեւ սերմերը քամհարում են՝ փչելով վրաները, թափում են 30-40 սմ բարձրությունից, որպեսզի փափուկ մասերը մի կողմ թռչեն:

Սածիլներ ստանալու համար ցանելը

Ցանում են փետրվար-մարտ ամիսներին, 0,5-1 սմ խորությամբ, պարարտ, փխրուն հողախառնուրդով փոքր ծաղկամանների կամ այլ տարայի մեջ, միմյանցից 3-4 սմ հեռավորության վրա: Ցանքի համար ստեղծում են ջերմոցային պայմաններ, տեղադրում են պայծառ լուսավորված վայրում, ըստ անհրաժեշտության, պարբերաբար խոնավացնում են։

Աճած սածիլները, մինչև բաց գրունտ տեղափոխելը, ցերեկները դուրս հանելով, մի քանի օր կոփում են։ Բաց գրունտ տեղափոխում են երբ գիշերային ցրտահարությունների վտանգն անցնում է։ Տնկում են միմյանցից 10-15 սմ հեռավորության վրա։

Անմիջապես բաց գրունտում ցանելը

Սերմերը մանր են, կարելի է խառնել ավազի հետ։ Ցանում են շարքերով, կամ խառը՝ 2-3 սմ խորությամբ, միմյանցից 10-15 սմ հեռավորություն վրա։ Ծիլերը հայտնվում են 10-12 օրից։

Նկատվել է, որ տաք ձմեռներից հետո, բույսից թափված սերմերից կարող են հայտնվել նոր ծիլեր։ Ուստի, կարելի է փորձել նաև աշնանացան անել աշնան վերջին օրերին, երբ բավականաչափ ցուրտ է, որ սերմերը չծլեն մինչեւ գարուն:

Հետագա խնամքը

Նապաստակի պոչը հողի նկատմամբ պահանջկոտ չէ, ցանկացած հողում լավ կաճի: Սիրում է լույսը, թույլատրելի է մի փոքր ստվերը: Այս հացահատիկը կարելի է աճեցնել և՛ պարտեզում, և՛ պատշգամբում: Այն երաշտադիմացկուն է, բայց ամռան շոգին պետք է ամեն օր ջրել, հատկապես սենյակային պայմաններում աճեցնելիս:

Հողի փխրեցում և ցանքածածկում

Սեզոնի ընթացքում մի քանի անգամ անհրաժեշտ է քաղհան անել և փխրեցնել հողը բույսերի շուրջը: Կարելի է նաև պարբերաբար հումուսային ցանքածածկ ավելացնել՝ դրանով միաժամանակ պարարտացնելով հողը և պաշտպանելով ավելորդ գոլորշիացումից:

Սնուցումը

Սածիլների ակտիվ աճի ժամանակ, յուրաքանչյուր 10 օրը մեկ հողը պարարտացնում են գոմաղբի 1:10 լուծույթով։ Վեգետացիոն շրջանում նապաստակի պոչը կարելի է երկու անգամ պարարտացնել համալիր հանքային պարարտանյութով:

Կտրելը

Եթե բույսն աճեցվում է բնապատկերը գեղեցկացնելու համար, ապա խորհուրդ է տրվում կտրել խունացած ծաղկաբույլերը՝ նորերի աճը խթանելու համար: Եթե աճեցվում է չոր ծաղիկներ ստանալու համար, ապա հասկերը կտրում են մինչև դրանց լիովին հասունանալը, մինչև ծաղկաբույլերը փոխեն իրենց գույնը:

Հիվանդություններ և վնասատուների դեմ պայքարը

Նապաստակի պոչը լավ իմունիտետ ունի հիվանդությունների և վնասատուների նկատմամբ, ուստի հարկավոր չէ անհանգստանալ այս մշակաբույսի առողջության համար:

Նապաստակի պոչի կիրառումը բնապատկեր ձևավորելիս

Այս միջին չափսի խոտը լավ է դիտվում քարքարոտ լանդշաֆտների և եզրաքարերի ուրվագծման համար: Քարքարոտ այգին զարդարելու համար նապաստակի պոչը խումբ-խումբ են տնկում:

Նապաստակի պոչի օգնությամբ կարելի է լրացնել ծաղկող, գունագեղ միամյա բույսերի և թփերի միջև եղած բացատները։ Լավ կարելի է օգտագործել վարդերի այգին կամ մրգատու թփերի տարածքները զարդարելիս։

Որպես նապաստակի պոչի լավ հարևան ընտրում են հողի նկատմամբ ոչ պահանջկոտ բույսեր: Պայծառ ծաղիկները լավ են դիտվում աճող նապաստակի պոչի մեղմ կանաչի խորապատկերին։ Այն նաև շատ լավ զուգորդվում է ավելի մուգ կանաչ սաղարթ ունեցող բազմամյա խոտաբույսերի հետ, օրինակ, Հարատևուկ սողացողը (Bugle, Живучка ползучая, Ajuga reptans), Պատենենին (անգլ.՝ Coleus, ռուս.՝ Колеус, լատ.՝ Coleus), Հերբստի արնատերևը (Herbst’s bloodleaf, Ирезине хербста, Iresine herbstii):

Նապաստակի պոչի կիրառումը ծաղկեփնջեր կազմելիս

Նապաստակի պոչը շատ լավ է դիտվում ծաղկեփնջերի մեջ: Մատղաշ հասկերը կտրում են չսպասելով դրանց ամբողջական հասունացմանը, տերևները հեռացնում են և կատարները փոքր կապոցներով, գլխիվայր կախում են լավ օդափոխվող սենյակում՝ չորացնելու համար: Որոշ ֆլորիստներ նաև ներկում են հասկերը տարբեր գույներով։

Հղումներ

Արմատապտուղայիններ և պալարապտուղայիններ, Բույսեր, Դեկորատիվ թփեր, Թփեր, Խոտաբույսեր, Սենյակային բույսեր

Տառո

June 21, 2021 Partizpan Leave a comment

Տառոն (անգլ․՝ Taro, չին․՝芋, ռուս․՝ Таро կամ Колоказия съедобная, լատ․՝ Colocasia esculenta) Colocasia ցեղի, Araceae ընտանիքի, բազմամյա, ուտելի խոտաբույս է։

Տարածված սննդային բույս է Աֆրիկայում, Հարավարևելյան Ասիայում և այլ արևադարձային շրջաններում: «Taro» անվանումը բույսի ճավայերեն անվան տահիտական ձևն է:

Տառոյի պալարասոխուկները հում վիճակում ուտելի չեն, քանի որ բերանում ուժեղ այրման զգացողություն են առաջացնում: Որպես կանոն օգտագործում են խաշած կամ տապակած նաև տարատեսակ խմորեղեն են պատրաստում տառոյից: Երիտասարդ տերևներն ու ճյուղերը խաշում և օգտագործում են սննդի մեջ, ինչպես ծնեբեկը: Ճավայում դրանք օգտագործում են տեղական հայտնի ուտեստը ՝ բունտիլը պատրաստելու համար։ Բունտիլը մեկ կամ մի քանի տերևներից փաթեթներ են, որոնք լցոնված են մանր անչոուսներով և թակած կոկոսի խառնուրդով, եփած կոկոսի կաթի հիման վրա պատրաստված կծու սոուսով:

Սոխուկապալարներն օգտագործվում են բժշկական նպատակներով, նաև ալյուր, ալկոհոլ արտադրելու համար և որպես անասնակեր:

Խնամքը

Տառոյի բոլոր 8 տեսակները կարելի է աճեցնել սենյակային պայմաններում: Հիմնական խնդիրը բույսի համար բավարար տեղ գտնելն է՝ առնվազն մեկ քառակուսի մետր: Ապահովելով տառոյի լավ խնամքը, կարելի է շքեղ բույս ստանալ, որը կուրախացնի երկար տարիներ:

Լինելով թունավոր Aroid ընտանիքի ներկայացուցիչ, տառոն որոշակի թունավորման վտանգ է ներկայացնում: Պետք է հետևել որպեսզի թունավոր տերևները չուտեն ընտանի կենդանիները կամ փոքր երեխաները: