Category Archives: Սենյակային բույսեր

Բույսեր, Լույս, Սենյակային բույսեր

Սենյակային բույսերը դասակարգված ըստ հարմար ուղղության պատուհանի

Leave a comment

Պայծառ լույսի բույսեր

ՊատուհանՀեռավորություն
Արևելյան և Արևմտյան0
Հարավային30-150 սմ

Աֆելանդրա (անգլ․՝ Zebra plant, ռուս․՝ Афеландра, լատ․՝ Aphelandra squarrosa)

Բաղեղ սովորական (անգլ.՝ English Ivy, Common Ivy, ռուս.՝ Плющ обыкновенный, լատ.՝ Hedera helix)

Բաղրջուկ (Չինական վարդ, անգլ․՝ Hibiscus, ռուս․՝  Гибискус, լատ․՝ Hibiscus)

Բոկարնեա (անգլ․՝ Ponytail palm, Elephant’s foot ռուս․՝ Бокарнея, լատ․՝ Beaucarnea recurvata)

Թանձրատերևուկ (անգլ.՝ Jade plant, Friendship tree, Lucky plant, or Money tree, ռուս.՝ Толстянка, լատ.՝ Crassula)

Իշկաթնուկ Միլիուսի (անգլ.՝ Crown of thorns, Christ plant, Christ thorn, ռուս.՝ Молочай Милиуса, լատ.՝ Euphorbia milii)

Կակտուսներ և սուկուլենտներ (անգլ․՝ Cactus & Succulentsլ, ռուս.՝ , լատ.՝ )

Կեղծ արալենի (անգլ.՝ False Aralia, ռուս.՝ Плеранда, լատ.՝ Plerandra elegantissima)

Կոդիեում (անգլ.՝ Croton, ռուս.՝ Кодиеум, Кротон, լատ.՝ Codiaeum)

Մարգարիտների շարան (անգլ․՝ String of pearls, ռուս․՝ Крестовник Роули, լատ․՝ Curio rowleyanus)

Մոմաբաղեղ (անգլ.՝  Waxplant, Waxvine, Waxflower, Hoya, ռուս.՝ Хойя, լատ.՝ Hoya)

Շքածառ, Արաուկարիա (անգլ․՝ Norfolk island pine, ռուս․՝ Араукария разнолистная, լատ․՝ Araucaria heterophylla)

Պիտոսպորում (Australian laurel, Japanese pittosporum, Mock orange, Japanese cheesewood, ռուս․՝ Питтоспорум Тобира, Смолосемянник обыкновенный, Питтоспорум пахучий, լատ․՝ Pittosporum Tobira)

Պոդոկարպուս (անգլ․՝ Podocarpus, ռուս․՝ Подокарп, Ногоплодник, լատ․՝ Podocarpus)

Սոլեյրոլիա (անգլ․՝ Baby’s tears, Baby tears, ռուս․՝ Солейролия, լատ․՝ Soleirolia soleirolii)

Ցիտրուսայիններ (անգլ․՝ Citrus, ռուս․՝ Цитрус, լատ.՝ Citrus)

Ֆիկուս բենջամինա (անգլ․՝ Weeping fig, ռուս․՝ Фикус бенджамина, լատ․՝ Ficus Benjamina)

Միջին լուսավորության բույսեր

ՊատուհանՀեռավորություն
Հյուսիսային0
Արևելյան/Արևմտյան30-90 սմ
Հարավային90-300 սմ

Անթուրիում (անգլ.՝ Anthurium, ռուս.՝ , լատ.՝ )

Արդիզիա (անգլ.՝ Coral berry, ռուս.՝ Ардизия, լատ.՝ Ardisia)

Բաղեղ շվեդական (անգլ.՝ Swedish Ivy, ռուս.՝ Шпороцветник, Плектрантус, լատ.՝ Plectranthus)

Բեգոնիա , Փղականջ (անգլ.՝ Begonia, ռուս.՝ Бегония, լատ.՝ Begonia)

Դիֆենբախիա (անգլ․՝ Dumb cane, չին․՝ 花叶万年青属, ռուս․՝ Диффенбахия, լատ․՝ Dieffenbachia L)

Կորդիլին (անգլ.՝ Ti plant, ռուս.՝ Кордилина, լատ.՝ Cordyline)

Ձարխոտ բոստոնյան, Պտեր բոստոնյան, Բոստոնյան ձարխոտ (անգլ․՝ Boston swordfern, Wild Boston fern, ռուս․՝ Нефролепис возвышенный, լատ․՝ Nephrolepis exaltata)

Ձարխոտ ծնեբեկ (անգլ.՝ Asparagus fern, ռուս.՝ Спаржа, լատ.՝ Asparagus)

Ձարխոտ թռչնի բույն (անգլ.՝ Bird’s-nest fern, ռուս.՝ Птичье гнездо, լատ.՝ Asplenium nidus)

Մարանտա (անգլ.՝ Maranta, ռուս.՝ Маранта, լատ.՝ Maranta)

Շեֆլերա (անգլ.՝ Schefflera, ռուս.՝ Шеффлера, լատ.՝ Schefflera)

Պեպերոմիա (անգլ.՝ Radiator plant, ռուս.՝ Пеперомия, լատ.՝ Peperomia)

Պլատիցերիում (անգլ.՝ Staghorn fern, ռուս.՝ Платицериум, լատ.՝ Platycerium)

Սագոենի (անգլ.՝ Sago palm, Cycas, ռուս.՝ Саговник, լատ.՝ Cycas)

Վիշապածառ (անգլ՝ Dracaena, ռուս.՝ Драцена, լատ.՝ Dracaena)

Տոլմիա (անգլ.՝ Piggyback plant, ռուս.՝ Толмия, լատ.՝ Tolmiea menziesii)

Տրադիսկանցիա զեբրինա  (անգլ․՝ Wandering Jew, ռուս․՝ Традесканция зебрина, լատ․՝ Tradescantia zebrina)

Ցիսուսը (անգլ.՝ Cissus, ռուս.՝ Циссус, լատ.՝ Cissus)

Քլորոֆիտում (անգլ.՝ Spider Plant, ռուս.՝ Хлорофитум, լատ.՝ Chlorophytum)

Ֆիկուս կաուչուկաբեր (անգլ.՝ Rubber plant, ռուս.՝ Фикус каучуконосный, լատ.՝ Ficus elastica)

Ֆիկուս քնարատերև (անգլ.՝ Fiddle-leaf fig, ռուս.՝ Фикус лировидный, լատ.՝ Ficus lyrata)

Ցածր լուսավորության բույսեր

ԼուսամուտՀեռավորություն
Հյուսիսային30-90 սմ
Արևելյան/Արևմտյան60-300 սմ
Հարավային460-610 սմ

Ագլաոնեմա (անգլ.՝ Aglaonema, Chinese evergreen, ռուս.՝ Аглаонема,  լատ.՝ Aglaonema)

Դավալիա ձարխոտ (անգլ.՝ Rabbit’s foot fern, ռուս.՝ Даваллия, լատ.՝ Davallia fejeensis)

Եղեգնարմավ (անգլ․՝ Neanthe bella palm, Parlour palm, ռուս․՝ Хамедорея изящная, լատ․՝ Chamaedorea elegans)

Զամիոկուլկաս (Զանզիբարի գանձ, Դոլարի ծառ, անգլ.՝ Zanzibar gem, ZZ plant, Zuzu plant, ռուս.՝ Замиакулькас, Дволларовое дерево, լատ.՝ Zamioculcas)

Թուջե ծաղիկ (անգլ․՝ Cast Iron Plant, Bar-room plant, չին․՝ 蜘蛛抱蛋, ռուս․՝ Аспидистра высокая, լատ․՝ Aspidistra elatior)։

Պոթոս (անգլ.՝ Devil’s ivy, Pothos, ռուս.՝ Эпипремнум золотистый, լատ.՝ Epipremnum aureum)

Սանսևիերիա (անգլ.՝ Mother-in-law’s tongue, Devil’s tongue, Jinn’s tongue, Bow string hemp, Snake plant և Snake tongue, ռուս.՝ Сансевие́ра, Сансевье́ра, Тёщин язык, Щучий хвост, լատ.՝ Sanseviera)

Սինգոնիում (անգլ.՝ Arrowhead plant, Syngonium, ռուս․՝ Сингониум, լատ․՝ Syngonium)

Սպաթիֆիլում (անգլ.՝ Peace Lily, ռուս.՝ Спатифиллум, լատ.՝ Spathiphyllum)

Ֆիլոդենդրոն սրտիկատերև (անգլ.՝ Heartleaf Philodendron, ռուս.՝ Филодендрон плющевидный, լատ.՝ Philodendron hederaceum)

Տես նաև՝ ՈՐ ԲՈՒՅՍԻ ՀԱՄԱՐ, ՈՐ ԿՈՂՄԻ ԼՈՒՍԱՄՈՒՏԻ ԳՈԳԸ ԸՆՏՐԵԼ ==>

Բույսեր, Խոտաբույսեր, Սուկուլենտներ

Ստվերադիմացկուն սուկուլենտներ

Leave a comment

Ընդհանուր առմամբ բոլոր սուկուլենտներն էլ լավ են աճում երբ  օրվա գեթ մի մասը արևի տակ են: Դրանցից շատերը խեղճանում են և չեն ծաղկում, եթե առնվազն 6 ժամ չեն լինում արևի տակ: Որոշներն էլ ավելի գունեղ են դառնում և լավ են ծաղկում օրական 8 և ավելի ժամ արևի ուղիղ լուսավորություն ունենալով:
Մյուս կողմից, որոշ սուկուլենտներ կեսորվա ժամերին արևից այրվածքներ կարող են ստանալ և մահանալ: Այդ վտանգը առանձնապես մեծ է խոնավ կլիմայում, երբ օդի ջերմաստիճանը +32°C-ից բարձր է:
Սուկուլենտները կարող են դիմանալ երկարատև երաշտին և, որպես կանոն հանգստի մեջ են գտնվում ձմռանը: Սակայն աճի շրջանում ժամանակին և ճիշտ ջրելը խթանում է բույսի աճն ու ծաղկելը:
Բոլոր դեպքերում պետք է հիշել, որ ավելի լավ է քիչ ջրել, քան չափից ավել:
Իսկ հիմա անդրադառնանք այն սուկուլենտներին, որոնք լավ են աճում ցածր լուսավորության պայմաններում, առանց Արևի ուղիղ ճառագայթների:

Հալվե վերա (Aloe vera)

Թանձրատերևուկ (Jade Plant, Crassula ovata)

Սատանայի ողնաշար (Devil’s Backbone, Euphorbia tithymaloides)

Սանսևիերիայի բազմաթիվ տեսակներ (Sansevieria)

Կալանխոե Բլոսֆելդի (Florist Kalanchoe, Kalanchoe blossfeldiana)

Լիանատիպ կամ ամպելային տիպի լավ ստվերադիմացկուն սուկուլենտներ են՝

 Մոմաբաղեղը (Wax Plant, Hoya)

Մորգանի թանթռնիկը (Burro’s Tail, Sedum morganianum)

Ռիփսալիսը (Mistletoe Cactus, Rhipsalis)

Մարգարտաշղթան (String of Pearls, Curio rowleyanus)

Վուդի Ցիրոպեգիան (String of Hearts or Rosary Vine, Ceropegia woodii)

Շլումբերգերան (Christmas Cactus, Schlumbergera)

Զատկի կակտուսը (Easter Cactus, Hatiora gaertneri)

Էպիֆիլումը (Night Blooming Cereus, Epiphyllum)

Բույսեր, Խոտաբույսեր, Սենյակային բույսեր, Սուկուլենտներ

Թանձրատերևուկ ծառանման

Leave a comment

Ծառանման թանձրատերևուկը (անգլ.՝ Silver Dollar Plant, Silver Dollar Jade, Silver Jade Plant, Chinese Jade, Tree Crassula, Beestebul, Money Plant, Round-Leaved Crassula, ռուս.՝ Толстянка древовидная, Денежное дерево, լատ.՝ Crassula Arborescens) մեզանում ավելի հայտնի է որպես “Փողի ծառ” կամ Կրասուլա:

Փողի ծառ անվանումը ստացել է մետաղադրամներ հիշեցնող փայլուն տերևների ձևի պատճառով: Համարվում է, որ այս բույսը դեպի տուն դրական էներգիա է ձգում և նպաստում է տան տերերի հարստացմանը:

Scientific Classification
Family: Crassulaceae
Subfamily: Crassuloideae 
Genus: Crassula

Ծառանման թանձրատերևուկը մշտադալար, բազմամյա, սուկուլենտ բույս է: Հայրենիքը Հարավային Աֆրիկան է:

Բույսի նկարագրությունը

Ծառանման թանձրատերևուկը ձևավորում է հետզհետե փայտացող բուն, որի վրա աճում են բազմաթիվ ճյուղեր, պատված բազմաթիվ մսեղ տերևներով: Տերևները մուք կանաչ են և ունեն փայլուն մակերես:  Դրանք կարող են ունենալ մինչև 10 սմ երկարություն և մինչև 7 սմ լայնք:

Հարմար ծաղկամանում կարող է բավականին մեծանալ, հասնելով մինչև 150 սմ բարձրության:
10 տարեկանից սկսած ծառանման թանձրատերևուկը կարող է ծաղկել: Ծաղիկները կազմված են 5 սպիտակ, երբեմն էլ դեղին կամ կարմիր ծաղկաթերթիկներից:
Ծառանման թանձրատերևուկի արմատային համակարգը  ընտելացած է երաշտային պայմաններին: Այն ջուր է պաշարում իր բնի, ճյուղերի և մսեղ տերևների մեջ:

Աճեցումն ու խնամքը

Ծառանման թանձրատերևուկ աճեցնելը շատ հեշտ է, այն բավականաչափ դիմացկուն ու ոչ պահանջկոտ բույս է: Բավական է հետևել մի քանի, ոչ բարդ կանոնների և այն շատ լավ կաճի:

Տնկելը

Խանութից գնելու դեպքում, բույսը անպայման պետք է տեղափոխել նոր հողախառնուրդով այլ ծաղկամանի մեջ: Պատճառն այն է, որ բույսերը հաճախ վաճառվում են թորֆային հողախառնուրդի մեջ տնկած, որի մեջ ծառանման թանձրատերևուկ մշտապես աճեցնել հնարավոր չէ:
Երիտասարդ թանձրատերևուկը բավականին արագ է աճում, ուստի նոր՝ մի քիչ ավելի մեծ ծաղկամանի մեջ ամենամյա տեղափոխման կարիք է առաջանում: Հասուն բույսերի դեպքում տեղափոխման կարիք կառաջանա 2-3 տարին մեկ:
Ծառանման թանձրատերևուկն ունի բավականին ծանր վերգետնյա մաս և համեմատաբար թույլ արմատներ, ուստի տնկելու համար վերցնում են ոչ շատ խոր, բայց լայն ծաղկամաններ: Մեծ բույսերը տեղափոխելիս կարող է նոր ծաղկամանում, 2-3 ամսով, նեցուկներ դնելու անհարաժեշտություն առաջանալ:
Ծաղկամանի հատակին անհրաժեշտ է դրենաժային շերտ ստեղծել:

Հողախառնուրդը

Կարելի է մի քիչ էլ փայտի մոխիր ավելացնել:

Ջրելը

Ծառանման թանձրատերևուկը չափավոր են ջրում, այն ավելի հեշտ է տանում ջրի պակասությունը, քան ավելցուկը:

Ծառանման թանձրատերևուկի արմատները փտում են հաճախակի ջրելուց կամ վատ դրենաժի հետևանքով հողի ճահճանալուց:

Գարնան ու ամռանը խորհուրդ է տրվում ջրել երբ ծաղկամանի հողը չորանա մոտ 4 սմ խորությամբ: Ցուրտ եղանակին ջրել ոչ հաճախ քան 3-4 շաբաթը մեկ:
Ջրելու համար օգտագործել 3-4 օր հնացված, հնարավորին չափ փափուկ ջուր:

Օդի խոնավությունը

Օդը խոնավացնելու անհրաժեշտություն չկա, բույսը կարելի է երբեմն ցողել վրայի փոշին լվանալու համար:

Պարարտացումը

Սնուցման համար օգտագործում են սուկուլենտների համար նախատեսված ունիվերսալ պարարտանյութեր:
Սնուցումն անում են ոչ հաճախ քան ամիսը մեկ անգամ: Ձմռանը սնուցման դոզան կրճատում են կրկնակի:

Օդի ջերմաստիճանը

Գարնանն ու ամռանը օդի ամենահարմարավետ ջերմաստիճանը +19 – +25 է: Աշնանը՝ +17, իսկ ձմռանը +15 – +17:

Լուսավորությունը

Ծառանման թանձրատերևուկը սիրում է արևի տակ լինել: Տանը լավ կլինի այն տեղադրել հարավարևելյան պատուհանագոգերին: Գարնանային և աշնանային տաք օրերին, ինչպես նաև ամռանը լավ կլինի բույսը հանել թարմ օդի՝ պատշգամբ կամ այգի: Ձմռանը, լուսավորվածությունն ավելացնելու համար, կարելի է բույսը տեղափոխել հարավային պատուհանի մոտ կամ, մութ ժամրին, լրացուցիչ արհեստական լուսավորություն ապահովել:

Բազմացումը

Կտրոններով  բազմացումն իրականացնում են ճյուղերի կամ տերևների կիրառմամբ: Ճյուղը կամ տերևը կտրում են սուր դանակով, թողնում են չորանա 2-3 օր այնուհետև տնկում: Կարելի է կտրելուց անմիջապես հետո էլ տնկել կտրոնները, բայց այդ դեպքում կտրվածքը պետք է մշակել ակտիվացված ածխի փոշիով:
Սերմերը ցանում են սաղր ամանի մեջ, ուր, վերը նշված բաղադրատոմսով պատրաստված հողախառնուրդին ավելացնում են ևս մեկ մաս ավազ: Ամանը ծածկում են ապակով կամ ցելոֆանով և ամեն օր խոնավացնում են հողը: 2-3 տերև ձևավորելուց հետո, ծիլերը տեղափոխում են առանձին ծաղկամանների մեջ:

Բույսի չափսերը

Բնական պայմաններում ծառանման թանձրատերևուկը հասնում է մինչև 5 մետր բարձրության: Սենյակային պայմաններում հազվադեպ է գերազանցում 1,5 մետրը:

Տարեկան աճը

Ծառանման թանձրատերևուկի տարեկան աճը կազմում է 5-7 սմ: Այն նաև ճյուղավորվում է և լայնանում:

Կյանքի տևողությունը

Բնական պայմաններում ծառանման թանձրատերևուկն ապրում է 70-90 տարի: Սենյակային պայմաններում, ճիշտ խնամքի դեպքում բույսը կարող է ապրել մոտ 50 տարի:

Էտը

Ծառանման թանձրատերևուկի ճյուղերն էտում են բույսին գեղեցիկ տեսք տալու կամ կտրոններով բազմացնելու համար: Ճյուղավորում ապահովելու համար, ճյուղի գագաթը կտրում են 6 զույգ տերևներ աճելուց հետո:

Կտրված տեղերը խորհուրդ է տրվում մշակել ակտիվացված ածխի փոշիով:

Արտաքին տեսքի ձևավորումը

Ծառանման թանձրատերևուկի դասական ձև է համարվում փոքրիկ, ճյուղավորված ծառի տեսքը: Այդպիսի տեսք ստանալու համար ծաղկամնում տնկում են միայն մեկ բույս: Երբ ապագա բնի վրա սկի ձևավորվել տերևների 5-րդ զույգը, այն սուր դանակով կտրում են և մշակում ակտիվացված ածխի փոշիով: 2-3 շաբաթ անց այդ տեղում հայտնվում են 2 նոր ընձյուղներ:

Հիվանդություններ և վնասատուներ

Սնկային հիվանդություններն ու արմատների փտումը ծառանման թանձրատերևուկի հետ կապված ամենահաճախ ծագող խնդիրներն են:
Սնկային վարակով հիվանդանալու դեպքում, տերևների վրա գոյանում են մուգ դառչնագույն, երբեմն էլ ավելի բաց գույնի բծեր: Նման դեպքերում վնասված տերևները պետք է հեռացնել, իսկ բույսը մշակել ֆունգիցիդով:
Արմատների փտումն առաջանում է չափից շատ ջրելու կամ վատ դրենաժի պատճառով: Տերևներն այդ դեպքում սմքում են, դեղնում ու թափվում: Բույսը փրկելու համար այն պետք է հանել ծաղկամանից, ազատել արմատները հողից, լվանալ, վնասված, փտած արմատները հեռացնել, կտրվածքները մշակել ակտիվացված ածխի փոշիով և տնկել նոր հողախառնուրդի մեջ:  Մինչև բույսի լիակատար առողջանալը ջրել շատ քիչ:
Ծառանման թանձրատերևուկը հավադեպ է ենթարկվում վնասատուների հարձակմանը: Այնուամենայնիվ բույսի վրա կարող են հայտնվել սարդոստայնային տիզը (паутинный клещ), վահանակիրը (щитовка) կամ ալրատիզը (мучнистый червец):
Սարդոստայնային տիզը ճյուղերի միջև բարակ սրդոստայն է հյուսում իսկ տերևներին հայտնվում են դեղնավուն բծեր: Այդ դեպքում բույսը պետք է ցողել օճառասպիրտային լուծույթով և մրճնաթթվի մեջ թաթախված բամբակով մշակել բույսի բունն ու ճյուղերը:

Վահանակրի հայտնվելու առաջին նշանը տերևներին կլոր, շագանակագույն բշտերի հայտնվելն է: Այնուհետև տերևների վրա հայտնվում ու մեծանում են մուք դառչնագույն բծեր, դրանք սմքում ու թափվում են: Վահանակրին վոչնչացնելու համար բույսը մշակում են օճառաջրով:

Ալրատիզի հարձակման հետևանքով տերևներին գոյանում է աղվամազոտ բարակ շերտ: Այդ դեպքում բույսն անմիջապես պետք է մշակել ինսեկտիցիդի լուծույթով:

Հղումներ
Բույսեր, Կակտուսներ, Սենյակային բույսեր

Կակտուսների խնամքը և բազմացումը

Leave a comment

Կակտուսների հայրենիքը Մեքսիկան է: Կակտուսները հիանալի հարմարվել են չորային կլիմային: Նրանց տերևները վերածվել են փշերի, մազիկների ու խոզանակների, որոնք խիտ ծածկում են կակտուսի ցողունները և այնքան ջուր չեն գոլորշիացնում, որքան տերևները: Դրա համար էլ նույնիսկ ամենաշոգ եղանակին բույսերը իրենց ցողուններում պահում են խոնավություն և մնում հյութալի: Որոշ կակտուսներ պարունակում են մինչև 3000լ ջուր: Անապատներում կակտուսները խոնավության միակ պահապաններն են և հաճախ են փրկում ճանապարհորդների կյանքը:
Փշերը կակտուսի համար նաև պաշտպանիչ դեր են խաղում` պաշտպանելով կենդանիներից: Կակտուսների տեսակները բազմաթիվ են: Կակտուսները լինում են ծառանման, թփանման, խոտանման: Կան 1սմ բարձրությամբ ու մի քանի գրամ քաշով կակտուսներ և 25մ բարձրությամբ մի քանի տոննա կշռող կակտուսներ: Կակտուսը իր հայրենիքում լայն կիրառում ունի:Կակտուսը և իր պտուղները օգտագործում են կերակրի մեջ, կակտուսի բնափայտը օգտագործվում է տարբեր իրեր պատրաստելու համար:
Կակտուսները շատ տարածված են ամբողջ աշխարհում: Բնական պայմաններում շատ լավ աճում և հասնում են այնպիսի չափերի, որ մեր կլիմայական պայմաններում դա հնարավոր չէ: Մեզ մոտ կակտուսներ աճեցնում են սենյակային պայմաններում, հետևելով նրանց խնամքի կանոններին:
Տնային պայմաններում կակտուս աճեցնելու համար պետք է ճիշտ ընտրել ծաղկամանի տեղը: Կակտուսները շատ են սիրում ուժեղ լուսավորությունը և արևի ճառագայթները: Կակտուսները լավ են աճում պատուհանագոգերում: Վեգետացիայի ընդացքում ծաղկամանը պետք չէ տեղաշարժել: Հիմնականում կոկոնները առաջանում են ապակուն մոտ մակերեսին, եթե կոկոնները փոքր են լուսավորության փոփոխությունից հեշտությամբ փոխվում են դառնալով ճուտիկներ: Վատ լուսավորման պայմաններում կակտուսները սկսում են դեֆորմացվել, հիմնականունում աճում է միայն գագաթի մասը նեղ խողովակի տեսքով: Ժամանակի ընդացքում բույսը փչանում է ամբողջովին: Սակայն շատ ուժեղ արևի ճառագայթները նույնպես վտանգավոր են կակտուսի համար կարող են առաջացնել կակտտուսի մակերեսային այրվածքներ, կակտուսի վրա կհայտնվեն բաց դեղինից մինչև շագանակագույն գունավորմամբ հատվածներ:
Բացի տաք և լուսավոր տեղից կակտուսի համար մեծ նշանակություն ունի նաև ծաղկամանի ճիշտ ընտրությունը: Ծաղկամանը իր չափերով պետք է համապատասխանի կակտուսի արմատային համակարգին: Եթե պետք է փոխել կակտուսի ծաղկամանը, ապա պետք է ուշադիր դիտել կակտուսի արմատային համակարգի դասավորվածությոանը, այսինքն` արմատները խորը և երկար են, թե ավելի մակերեսային և հորիզոնական ուղղվածություն ունեն, ըստ այդմ էլ ընտրել կամ նեղ և խոր ծաղկաման, կամ լայն և փոքր խորությամբ ծաղկաման:
Կակտուսների հողը պետք է լինի փխրուն, որպեսզի ջուրն ու օդը հեշտությամբ ներթափանցեն հողի շերտեր մեջ, հիմնականում օգտագործում են ավազահողային խառնուրդ, որին ավելացնում են մանրացված փայտածուխի կտորներ, կարելի է ավելացնել մանր աղյուսի կտորներ:
Դրենաժը օգնում է, որ ջուրը չմնա ծաղկամանի մեջ, քանի որ ջրի ավելցուկը կակտուսի համար վտանգավոր է:
Ծաղկամանի մեջ կակտուսը պետք է հնարավորինս բարձր տնկել, որ հիմքի մասը հողի մեջ չլինի, որովետև խոնավ հողում այն կփտի, իսկ եթե կակտուսը մեծ է և մակերեսային տնկելու դեպքում ճոճվում է կարելի է հողի վրայից փոքր քարեր լցնելով կակտուսը անշարժացնել:
Կակտուսի համար կարևոր պայման է նաև սառը ձմեռումը: Ուշ աշունից մինչև վաղ գարուն կակտուսները հանգստանում են և նրանց աճր կանգնում է: Պետք է ստեղծել նպաստավոր պայմաններ, որ կակտուսները կարողանան հանգստանալ: Սխալ խնամքը` այսինքն տաք ձմեռումը, երբ կակտուսները ամբողջ ձմեռ աճում են հանգեցնում է նրա վեգետացիայի խանգարամնը, ինչն էլ իր հերթին պատճառ է հանդիսանում, որ տարիքով բավականին մեծ կակտուսները կոկոն չեն տալիս և ծաղկում կամ ամեն տարի կոկոն են տալիս, բայց այդ կոկոնները այդպես էլ չեն մեծանում ու մի որոշ ժամանակ անց չորանում են:
Ծաղկող կակտուս ունենալու համար պետք է կակտուսներին հանգիստ քուն ապահովել: Դրա համար ուշ աշնանը դադարեցնում են կակտուսի ջրելը, որ հողը լավ չորանա: Ձմռան ընդացքում կակտուսը կարելի է պահել +5-+8C պայմաններում և չջրել: Տարիքով մեծ կակտուսները 2 ամիսը մեկ անգամ կարելի է ջրել քիչ քանակությամբ, եթե իհարկե նկատվում է դրա անհրաժեշտությունը: Երիտասարդ կակտուսներին կարելի է ջրել ամիսը մեկ անգամ:
Քանի որ կակտուսները ձմռանը չեն աճում կարելի է վերցնել պատուհանից և տեղավորել սենյակի այլ անկյունում: Վաղ գարնանը կակտուսը պետք է տեղափոխել լուսվոր պատունագոգ և սկսել ջրել, սկզբնական շրջանում քիչ և ուշ-ուշ, իսկ հետո ջերմաստիճանի բարձրացման հետ մեկտեղ ավելի հաճախակի ու ավել շատ քանակությամբ ջրով, բայց միշտ պետք է թողնել ծաղկամանի հողը չորանա նոր միայն ջրել:
Կակտուսները հողի խոնավ միջավայր կամ ջրի ավելցուկ չեն սիրում: Պետք է պարբերաբար սնուցել կակտուսի հողը պարարտաանյութերով:

Բազմացումը

Կակտուս կարելի է բազմացնել տարբեր եղանակներով:
Առավել մեծ տարածում ունի ճուտիկներով բազմացումը: Ճուտիկը կակտուսից պոկոմ են սուր կտրող գործիքի օգնությամբ: 2-3 օր պահում են զով տեղում կտրվածքը չորանալու համար, այնուհետև տնկում են հողի մեջ, որի 1/5-ը ավազ է: Նոր տնկված կակտուսը պետք չէ դնել արևի տակ, այլ` ավելի ստվերոտ բայց տաք տեղում: 1-2 ամսվա ընդացքում արդեն բավականին արմատային համակարգ է ունենում և կարելի է կակտուսը տեղափոխել ավելի արևոտ պատուհանագոգ և սնուցել: Ծաղկող կակտուս ունենալու համար պետք է նախ ճիշտ ընտրել ծաղկամնը: Ծաղկամանի չափը պետք է համապատասխանի կակտուսին, այն չպետքի է շատ մեծ լինի: Ավելի նպատակահարմար է կակտուսի ծաղկամանը փոխել ամեն տարի գարնանը: Հաջորդ ծաղկամանը պետք է մինչև 4սմ տրամագծով մեծ լինի նախորդից: Եթե կակտուսը միանգամից մեծ ծաղկամանում տնկեք ապա առաջնահերթ կսկսի մեծանալ նրա արմատային համակարգը ծաղկամանին համապատասխան, այնուհետև շատ ավելի ուշ կսկսի կակտուսի աճը: Հսկայական արմատային համակարգ ունեցող կակտուսները բավականին մեծանում են և հազիվ թե ծաղիկ տան:
Սերմերով բազմացման եղանակը նպատակահարմար է շատ գեղեցիկ և դեկորատիվ կակտուս ստանալու համար: Բազմացման այս եղենակով ստանում են համաչափ և գեղեցիկ կակտուսներ: Կակտուսի սերմերը վաճառվում են համապատասխան խանութներում: Բազմացման այս եղանակը երկարատև գործընթաց է: Նախ պետք է վերցնել համապատախան ծաղկաման մինչև 2սմ խորությամբ, որի մեջ լցվում է մաքուր ավազ, այնուհետև լցնում են սերմեը, որոնց պետք է ծածկել ավազի շատ բարակ շերտով մինչև 1մմ: Պետք է ավազը միշտ խոնավ պահել այդ պատճառով պետք է ծածկել ապակով` լուսավորությունը նորմալ ապահովելու, ինչպես նաև խոնավ միջավայր ստեղծելու համար: Սերմերը ջրում են ցողելու միջոցով: Հենց որ երևում է բույսի փոքրիկ փշերը պետք է նրան զգուշությամբ տեղափոխել ավելի հարուս հողի մեջ:
Պատվաստման եղանակով բազմացում: Պատվաստուման մեթոդը կիրառում են կակտուսների ավելի թանկարժեք տեսակները բազմացնելու նպատակով: Այդ տեսակները շատ դանդաղ են մեծանում իրենց հաշվին, սակայն լավ տեղավորվում են ուրիշ կակտուսների վրա, նրանցից կլանում իրենց աճի համար անհրաժեշտ օրգանական նյութերը: Սա է հիմնական նպատակը կակտուսը պատվաստի միջոցով բազմացնելու, սակայն շատ դեպքերում անհարժեշտություն է առաջանում սովորական կակտուսը փրկել, երբ այն փչանում է որևէ հիվանդության հետևանքով կամ վնասվել է բույսը ընկնելու հետևանքով, կամ ուղղակի հետաքրքիր է ունենալ այլ տեսքի կակտուս` կատարում են պատվաստ: Հիմնականում որպես կակտուսի հիմք վերցնում են ուժեղ արմատային համակարգ ունեցող կակտուսները` էխինոպսիս, ցերեուս, ֆիլոկակտուս և այլն: Շատ սուր դանակով պետք է կտրել կակտուսները իրար վրա տեղադրել և ամուր կապել, որ կակտուսները չպոկվեն և կպչեն միմյանց: Հետագայում խնդիրներից խուսափելու համար միացման հատվածի փշերը պետք է սուր դանակով կտրել, որ հետագայում ճուտիկ չառաջանա և խոչընդոտի վերևի կակտուսի աճին: Պատվաստված կակտուսը շուտով սկսում է աճել: Պատվաստումից 2 ամիս հետո պետք է քադել կակտուսները միացնող թելերը: Պատվասելուց հետո բույսը մի քանի ամիս պետք է արևի տակ չդնել, բայց պահել տաք և լուսավոր տեղում:
http://kaktusner.blogspot.am/p/blog-page_15.html

Բույսեր, Խոտաբույսեր, Սենյակային բույսեր, Սուկուլենտներ

Հավորթիա

Leave a comment

Հավորթիան (անգլ.՝ Haworthia, ռուս.՝ Хавортия, լատ.՝ Haworthia) հարավաֆրիկյան, գաճաճ, սուկուլենտ խոտաբույսերի ցեղ է, որի բազմազան ներկայացուցիչներից շատերը տարածված են ողջ աշխարհով՝ իբրև սենյակային բույսեր:

Անվանակոչվել է ի պատիվ անգլիացի բուսաբան Էդրիան Հավորթի (Adrian Hardy Haworth 1767—1833):

Խնամքը

Լուսավորությունը

Հավորթիաներին անհրաժեշտ է պայծառ, ցրված լույս: Արևմտյան և արևելյան պատուհանների գոգերը ամենից հարմարն են հավորթիաների համար: Հյուսիսային պատուհանագոգին հավորթիան կարող է ձգվել դեպի լույսը և կորցնել դեկորատիվությունը:

Օդի ջերմաստիճանը

Ձմռանը հավորթիաները պահում են զով սենյակում, ցանկալի է ապահովել +10 – +12°С օդի ջերմություն, սակայն +18°С էլ տանելի է:
Գարուն-աշուն ժամանակահատվածում ամենահարմարավետն է  +22 – +27°С ջերմաստիճանը:

Ջրելը

Շոգին հավորթիաները ջրում են առատ, բայց հազվադեպ՝ երբ հողն ամբողջովին, մինչև հատակը չորանում է, իսկ ցուրտ եղանակին շատ քիչ՝ ողջ ձմեռը 1-2 անգամ:

Օդի խոնավությունը

Խավորթիաները օդի խոնավության նկատմամբ զգայուն չեն, ջրով ցողելու կարիք չկա: Փոխարենը կարևոր է, սենյակն օդափոխելով, թարմ օդ ապահովելը:

Պարարտացումը

Հվորթիաներին լրացուցիչ սնուցում տրվում է միայն ամռանը, ամսական մեկ անգամ, կակտուսների և սուկուլենտների համար նախատեսված պարարտանյութով: Հողի թթվայնությունը բարձրացնող օրգանական պարարտանյութերի կիրառումից պետք է զերծ մնալ:

Հողախառնուրդը

Կարելի է գնել կակտուսների համար նախատեսված պատրաստի հողախառնուրդ, կամ պատրաստել ինքնուրույն հետևյալ բաղադրատոմսով՝

Տեղափոխումը

Մի քիչ ավելի մեծ ծաղկամանի մեջ տեղափոխում են ըստ անհրաժեշտության՝ երբ բույսի արմատներին տարածվելու տեղ չի մնում:
Հավորթիաներն աճեցնում են լավ դրենաժ ունեցող, սաղր ու լայն ծաղկամաններում:

Բազմացումը

Հավորթիաները լավ են բազմանում կողային “ձագուգներով”, որոնք անջատում են մայր բույսից և առանձին տնկում տեղափոխման ժամանակ:
Բազմացնել հնարավոր է նաև տերևներով, բայց դա բավականին երկարատև գործընթաց է: Տերևի կտրվածքը մշակում են ակտիվացված ածխի փոշիով և թողնում են 3 օր չորանա: Այնուհետև տնկում են ավազի մեջ, բայց մի 3-4 շաբաթ չեն ջրում՝ մինչև արմատներ առաջանալը:

Բարդությունները

Հավորթիաները հազվադեպ են վնասատուների թիրախ դառնում:
Ձմռանը երբեմն հավորթիայի արմատները ամբողջովին մահանում են: Այդ դեպքում գարնանը բույսը տնկում են նոր հողախառնուրդի մեջ:
Գերխոնավության և անմիջապես բույսի վար ջուր լցնելու պատճառով հավորթիան կարող է մահանալ: Այդ առումով առանձնապես վտանգավոր է ձմռան սեզոնը:

Հղումներ
Հավորթիա գլաբրատա
Haworthia glabrata

Բույսեր, Խոտաբույսեր, Սենյակային բույսեր

Սեթկրեզիա մանուշակագույն

Leave a comment

Setcreasea
purpurea

Սեթկրեզիա մանուշակագույնը
(անգլ.՝ Purple heart, ռուս.՝  Сеткрезия пурпурная, լատ.՝ Setcreasea purpurea, Tradescantia pallida) հայտնի է նաև Տրադիսկանտիա մանուշակագույն  անունով:

Խնամքը

Սենյակային պայմաններում Սեթկրեզիա մանուշակագույնը հաճախ աճեցնում են մեկ ծաղկամանի մեջ 2-4 բույս տնկելով՝ այնպես, որ ճյուղերը կախվեն ծաղկամանի շուրջը: Սեթկրեզիա մանուշակագույնը բավականին տոկուն, ոչ պահանջկոտ բույս է, սակայն կան հարմարավետության որոշակի պայմաններ:
Լուսավորություն: Սեթկրեզիա մանուշակագույնը սիրում է պայծառ, ցրված լուսավորություն: Ցանկալի է նաև, որ օրվա ընթացքում 2-3 ժամ մնա արևի ուղիղ ճառագայթների ներքո: Այդպիսի պայմաններում տերևները դառնում են վառ մանուշակագույն:
Սակայն Սեթկրեզիա մանուշակագույնը կարելի է աճեցնել առանց արևի լույսի էլ, եթե հնարավորություն կա ֆիտոլամպերի միջոցով ապահովել բույսի 16 ժամյա լուսավորություն:
Լույսի պակասի դեպքում, բույսը կանաչում է, ճյուղերը ձգվում են և կորչում է էկզոտիկ տեսքը:
Օդի ջերմությունը: Եթե շուրջ տարին Սեթկրեզիա մանուշակագույնի համար ապահովվի միևնույն երկարության լուսային օր, ապա սենյակի ջերմաստիճանը կարգավորելու կարիք չի առաջանա: Սակայն ձմռանը, եթե լրացուցիչ լուսավորում չի տրվում, ճիշտ կլինի բույսը տեղափոխել ավելի պաղ (7 – 10 °C) տեղ, ինչը կդանդաղեցնի բույսի աճը ու գունափոխում, կամ տեսքի վատացում չի լինի:
Ջրելը: Սեթկրեազիա մանուշակագույնը պետք է առատ ջրել: Սակայն պետք է հետևել հողի վիճակին՝ այն պետք է լինի թեթևակի խոնավ, բայց ոչ ամբողջովին թաց: Շատ վտանգավոր են թե՛ ջրախեղդ վիճակը, թե՛ հողի իսպառ չորացումը:
Ջրել պետք է սենյակային ջերմության մեկ և ավելի օր բացոդյա թողնված ջրով:
Օդի խոնավությունը: Սեթկրեզիա մանուշակագույնը սիրում է բարձր խոնավութուն ունեցող միջավայր, սակայն ջրով ցողելն հակացուցված է: Ջրի կաթիլները լաքաներ կարող են առաջացնել տերևների վրա:
Խոնավությունը բարձրացնելու համար կարելի է բույսի կողքին ջրով լի որևէ անոթ դնել, կամ ծաղկամանը դնել ափսեի մեջ, որտեղ ջուր լցնել և խիճ՝ այնպես, որ ծաղկամանի հատակը ջրի մեջ չընկղմվի:
Ձմռանը պետք է Սեթկրեզիա մանուշակագույնը հեռու պահել ջեռուցման սարքերից օդի եկող տաք հոսանքներից:
Էտելը: Սեթկրեզիա մանուշակագույնը, պարբերական, խորը էտման կարիք ունի: Էտն անում են ակտիվ աճի սեզոնի նախաշեմին: Հին ճյուղերէ էտում են 2-3 սմ երկարություն թողնելով, իսկ նորերը, անհրաժեշ չափով են կարճացնում:
Սնուցում: Օրգանական կամ այլ պարարտանյութերով Սեթկրեազիա մանուշակագույնը սնում են ըստ անհրաժեշտության, ոչ հաճախ քան ամիսը մեկ անգամ:
Հողը: Հողի նկատմամբ  Սեթկրեզիա մանուշակագույնը պահանջկոտ չէ, այն կարող է աճել ցանկացած տիպի պարարտ հողում: Կարելի է գնել պատրաստի, սենյակային բույսերի համար նախատեսված, ունիվերսալ հողախառնուրդ: Ինքնուրույն պատրաստելիս խառնում են հավասարաչափ մասերով վերցված կոմպոստ, ճմահող և գետի, խոշոր ավազ և ավելացնում են մի քիչ փայտի ածուխի փոշի:
Ծաղկաթաղարը կարող է լինել դասական չափսերի՝ լայնքը հավասար է խորությանը, կամ էլ ավելի լայն: Ծաղկաթաղարի հատակին դրենաժի լավ շերտ են լցնում, որպեսզի ջուրը չմնա ծաղկաթաղարի մեջ:
Տեղափոխումը: Նոր, ավելի մեծ ծաղկաթաղարի մեջ  Սեթկրեազիա մանուշակագույնը տեղափոխում են գարնանը՝ երբ հին ծաղկաթաղարում արմատների համար այլևս տեղ չի մնում: Պետք է նկատի ունենալ, որ տեղափոխումն անում են միայն սկզբում ՝ երբ բույսը նոր է մեծանում: Հասուն բույսը միայն պարբերաբար էտում ու թարմացնում են:
Բազմացումը:  Սեթկրեզիա մանուշակագույնը հեշտությամբ բազմանում է գագաթային կտրոններով, որոնք արագ արմատներ են բաց թողնում ինչպես հողի, այնպես էլ ջրի մեջ:
Վնասատուներն ու հիվանդությունները: Սեթկրեզիա մանուշակագույնը վնասատուների հարձակմանը հազվադեպ է ենթարկվում ու ամենահավանական հարձակվողը կարող է լինել սարդոստայնային տիզը:
Սեթկրեզիա մանուշակագույնը կայուն է հիվանդությունների նկատմամբ: Ամենահաճախ պատահող անախորժությունը ճյուղերի ծայրերի չորանալն է, որը շատ չոր կամ տաք օդի հետ շփման արդյունք է:

Հղումներ
Բույսեր, Խոտաբույսեր, Սենյակային բույսեր

Տրադիսկատիա գետափնյա

Leave a comment

Տրադիսկանտիա գետափնյա (անգլ.՝ River spiderwort, Small-leaf spiderwort, Wandering Willie, ռուս.՝ Традисканция приречная, Традисканция миртолистная, լատ.՝ Tradescantia fluminensis)

կոմելինազգիների (Commelynaceae) ընտանիքին պատկանող, ոչ պահանջկոտ, նրբագեղ, դեկորատիվ, ամպելային խոտաբույս է:
Հայրենիքը Հարավային Ամերիկայի արևադարձային գոտին է: Աճում է շուրջ տարին՝ հանգստի սեզոն չունի:
Գոյություն ունեն նաև Տրադիսկանտիա գետափնյայի խայտաբղետ (variegata) և սպիտակ զոլերով (Quicksilver) տեսակները:

Tradescantia fluminensis Variegata
Tradescantia fluminensis Quicksilver
Տրադիսկանտիաների խնամքի մասին ընդհանուր տեղեկություններ կարող եք գտնել այստեղ ==>

Համառոտ տեղեկություններ Տրադիսկանտիա գետափնյայի մասին

  • Բազմացումը՝ կտրոններով, տարվա ցանկացած եղանակին:
  • Տեղափոխումը՝ քնաի որ բույսը արագ է ծերանում և կորցնում բարետեսությունը, գերադասելի է տեղափոխման փոխարեն նորացում անել:
  • Լուսավորությունը՝ ցրված, ոչ շատ պայծառ կամ կիսաստվեր:
  • Ջրելը՝ հնացված, գոլ ջրով, չափավոր, ձմռանը՝ ավելի քիչ:
  • Օդի խոնավությունը՝ առանձնահատուկ պահանջ չկա, երբեմն կարելի է ցողել:
  • Հողախառնուրդը՝ սենյակային բույսերի համար նախատեսված ցանկացած ունիվերսալ հողախառնուրդ:
  • Ցրտադիմացկունությունը՝ կարող է դիմանալ օդի ջերմաստիճանի մինչև + 7°С նվազմանը:
  • Հաճախ ենթարկվում է տիզերի հարձակմանը:
  • Գերպարարտ հողի կամ առատ լուսավորության պատճառով տերևները կարող են դեֆորմացվել:
Հղումներ
Բույսեր, Խոտաբույսեր, Սենյակային բույսեր, Սուկուլենտներ

Գաստերիա

Leave a comment

Գաստերիան (անգլ.՝ Ox-tongue, Cow-tongue, Lawyer’s tongue, ռուս.՝ Гастерия, լատ.՝ Gasteria)  (Asphodelaceae) ընտանիքի սուկուլենտ բույսերի ցեղ է: Հայրենիքը Հարավային Աֆրիկան է։
Դասակարգված է գաստերիայի մոտ 26 տեսակ:
Տերևները հաստ են, երկարավուն, լայն գծավոր, տերևների վրա կան պտեր, որոնք իրենց գույներով տարբերվում են տերևի հիմնական գույնից։ Նույն խնամքն են պահանջում ինչ հալվեները։ Ծաղկում էլ է հալվեների նման։

Գաստերիայի տեսակները

Գաստերիա գորտնակավոր

(Гастерия бородавчатая, Gasteria verrucosa)

Gasteria verrucosa

Գաստերիա մակույկանման

(Гастерия килеватая, Gasteria carinata)

Gasteria carinata

Գաստերիա բծավոր

(Гастерия пятнистая, Gasteria maculata)

Gasteria maculata

Գաստերիա գաճաճ

(Гастерия крошечная, Gasteria liliputana)

Gasteria liliputana

Գաստերիա թրաձև

(Гастерия саблеобразная, Gasteria acinacifolia)

Gasteria acinacifolia

Գաստերիա Արմստրոնգի

(Гастерия Армстронга, Gasteria armstrongii)

Gasteria armstrongii

Գաստերիա երկգույն

(Гастерия двуцветная, Gasteria bicolor)

Gasteria bicolor

Գաստերիա ճիմառատ

(Гастерия дернистая, Gasteria caespitosa)

Gasteria caespitosa

Գաստերիա սպիտակավուն

(Гастерия беловатая, Gasteria candicans)

Gasteria candicans

Գաստերիա մարմարյա

(Гастерия мраморная, Gasteria marmorata)

Gasteria marmorata

Գաստերիա եռակող

(Гастерия трехгранная, Gasteria trigona)

Gasteria trigona

Հղումներ
Բույսեր, Խոտաբույսեր, Սենյակային բույսեր, Սուկուլենտներ

Հալվե վերա

Leave a comment

Հալվե վերան (անգլ.՝ Aloe vera, ռուս.՝ Алоэ настоящее, Алоэ вера, լատ.՝ Alóe véra, Aloe Barbadensis Miller) Հալվե ցեղի սուկուլենտ բույս է: Հայրենիքը Աֆրիկան է և Մադագասկար կղզին, աճում է անապատային և կիսաանապատային վայրերում, չոր կլիմայում:

Հալվե վերան լայն կիրառություն է գտել բժշկության և կոսմետոլոգիայի բնագավառներում: Ժողովրդական բժշկության մեջ նույնպես շատ է կիրառվում:
Հալվե վերան, որպես սենյակային բույս, հաջողությամբ աճեցվում է ողջ աշխարհում: Լավ խնամքի դեպքում այն կարող է նույնիսկ ծաղկել սպիտակ, դեղին կամ նարնջագույն ծաղիկներով:

Խնամքը

Հալվե վերան պահանջկոտ բույս չէ, մի քանի հեշտ կանոնների հետևելով կարելի է շատ լավ բույս աճեցնել:

Լուսավորությունը

Հալվե վերային լավ աճի համար անհրաժեշտ է պայծառ լուսավորություն, բայց արևի ուղիղ ճառագայթների ներքո բույսի վրա կարող են այրվածքներ արաջանալ: Այրվածքները կարող են լինել մուք շագանակագույն կամ նարնջագույն բծերի տեսքով:

Խորհուրդ է տրվում սենյակում Հալվե վերան տեղադրել արևելյան կամ արևմտյան լուսամուտների գոգին:

Հողախառնուրդը և պարարտացումը

Հալվե վերան տնկելու կամ այլ ծաղկաման տեղափոխելու համար կարելի է կակտուսների համար նախատեսված պատրաստի հողախառնուրդ գնել:
Ինքնուրույն պատրաստելու համար առաջարկվում են հետևյալ բաղադրատոմսերը՝

  1. Տարբերակ

Հավասար ծավալներով խառնել

  • խանութից գնված պատրաստի հողախառնուրդ սենյակային բույսերի համար;
  • գետի, լվացած, խոշոր ավազ կամ գրանիտի մանրախիճ:

2. Տարբերակ
Հավասար ծավալներով խառնել

  • խանութից գնված պատրաստի հողախառնուրդ սենյակային բույսերի համար;
  • գետի, լվացած, խոշոր ավազ;
  • ագրոպեռլիտ կամ կարմիր ավազ:

3. Տարբերակ
Խառնել

Բոլոր տարբերակներով պատրաստված հողախառնուրդներին կարելի է ավելացնել շատ փոքր քանակություններով փայտի մոխիր և/կամ չեզոք կամ թույլ թթվային տորֆ:
Ծաղկամանը պետք է լավ դրենաժային շերտ ունենա, իսկ հողախառնուրդը արմատների համար ապահովի առավելագույն ջրա և օդաթափանցիկություն:
Հալվե վերայի սնուցումը պարարտանյութերով կատարվում է տարին մեկ անգամ, գարնանը կամ ամռանը՝ բույսի ակտիվ աճի շրջանում:

Օդի ջերմաստիճանը

Զմռանը, երբ Հալվե վերան մտնում է հանգստի ռեժիմ, ցանկալի է ապահովել  +14 – +17°C: Տարվա մյուս եղանակներին ամենից հարմարավետ ջերմաստիճանը +18 – +26°C է:

Օդի խոնավությունը

Ճիշտ և ժամանակին ջրելու դեպքում օդի խոնավությունը բույսի համար կարևոր նշանակություն չունի: Ջրով ցողելու անհրաժեշտություն նույնպես չկա:

Ջրելը

Հալվե վերան հաստ, հյութալի տերևներ ունի, որոնց մեջ պաշարում է ջուրը: Ուստի հաճախակի ջրելու անհրաժեշտություն չկա և պետք է խուսափել բույսը ջրախեղդ անելուց, ինչը կարող է փտեցնել բույսը:
Հալվե վերան ջրում են գոլ, հնացված ջրով, ծաղկամանի հողը չորանալուց հետո:
Ջրելիս պետք է խուսափել բույսի տերևները թրջելուց:

Տեղափոխումը

Առողջ Հալվե վերան արագ է աճում և բույսի կողերից շատ “ձագուկներ” են բուսնում:
Տեղափոխումը ավելի մեծ ծաղկամանի մեջ անում են երբ բույսի արմատներն ամբողջությամբ զբաղեցնեն եղած ծաղկամանը: Նախընտրելի են լայն, ոչ շատ խորը ծաղկամանները, քանի որ Հալվե վերայի արմատները ավելի շատ մակերեսայն աճ ունեն:
Խորհուրդ է տրվում տեղափոխումը կատարել բույսի արմատները զգուշորեն ազատելով հին հողից, քանի որ հին հողն արդեն ամբողջովին զուրկ կլինի սննդարար տարրերից:
Տեղափոխելուց հետո բույսը պետք է լավ ջրել ու այլևս չջրել մոտ 3 շաբաթ:
Տեղափոխությունից հետո կարող է տեղի ունենալ բույսի գույնի փոփոխություն:

Բազմացումը

Հալվե վերան կարելի է բազմացնել  կողային “ձագուկներով”,
տերևներով և սերմերով:

“Ձագուկներով” բազմացնելու համար ախտահանված սուր դանակով առանձնացնում են առնվազն 3-4 տերև ձևավորած “ձագուկը” մորից: Առաջացած վերքերը մշակում են ակտիվացված ածխի փոշիով:  Եթե առանձնացված “ձագուկն” ունի սեփական արմատներ, ապա այն կարելի է անմիջապես տնկել, իսկ եթե ոչ, ապա պետք է վարվել այնպես, ինչպես վարվում են տերևով բազմացնելիս:
Տերևով բազմացնելու համար ախտահանված, սուր դանակով կտրում են տերևը և կտրած տեղը մշակում ակտիվացված ածխի փոշիով: Այնուհետև կտրված տերևը թողնում են 2-3 օր՝ որպեսզի վերքը չորանա:
Ծաղկամանի մեջ լցնում են մաքուր, խոնավ ավազ, որի մեջ էլ տնկում են տերևը: Մոտ մեկ շաբաթից տերևը կարմատակալի:
Սերմերով բազմացնելու համար, հողախառնուրդով լի ծաղկաթաղարի մեջ, 2 սմ միմյանցից հեռու դնում են Հալվե վերայի սերմերը և սեղմելով մի թեթև խրում հողի մեջ: Հետո ավազի բարակ շերտով ծածկում են սերմերը:
Ծաղկաթաղարը իր բարձրության 1/3-ով ընկղմում են ջրի մեջ, ծածկում ցելոֆանով կամ ապակիով և տեղադրում լուսավոր տեղում:  Ստեղծված մինիջերմոցում պետք է լինի +25 – +32°C: 3-4 օրից պետք է հայտնվեն առաջին ծիլերը:
Առանձին ծաղկամաների մեջ նոր բույսերը կարելի կլինի տեղափոխել տերևների ձևավորվելուց հետո:

Ոչ բարենպաստ պայմաններ

  1. Լույսի պակաս: Բույսը շատ է ձգվում վեր: Պետք է ավելացնել լուսավորությունը:
  2. Հողի գերխոնավություն: Փտում են բույսի արմատներն ու ցողունի ներքին հատվածը կամ դալկանում ու չորանում են տերևները: Դադարեցնել ջրելը և ջրել միայն հողը չորանալուց հետո:
  3. Սառը ջրով ջրելը: Տերևները հանկարցակաի պոկվում են:  Պետք է բացառել սառը ջրով ջրելը:
  4. Քիչ ջրելը: Տերևների վրա շագանակագույն բծեր են առաջանում: Պետք է ավելի առատ ջրել:
  5. Սնկով վարակվելը: Փափուկ, մուգ բծեր տերևների վրա: Պետք է մշակել բույսը ֆունգիցիդով, իսկ կանխարգելման համար, հաճախ օդափոխել սենյակը:

Վնասատուները

  • Ալրատիզ
  • Վահանամիջատ
  • Սարդոստայնային տիզը
  • Նեմատոդա
  • Տրիփսեր
  • Ֆիլոքսերա
Արտաքին հղումներ

 
 Կարդալ Հալվեի այլ տեսակների մասին ==>

Բույսեր, Սենյակային բույսեր

Ագլաոնեմա

Leave a comment

Ագլաոնեման (անգլ.՝ Aglaonema, Chinese evergreen, ռուս.՝ Аглаонема,  լատ.՝ Aglaonema) մշտադալար խոտաբույսերի կամ կիսաթփերի ցեղ է:

Հայրենիքը հարավ-արևելյան Ասիան է: Մեծաքանակ թթվածին արտադրող բույս է: Մաքրում է օդը մրջնալդեհիդներից (ֆորմալդեհիդ, formaldehyde), բենզոլից և այլ տոքսիններից:

Ագլաոնեմայի որոշ տարածված տեսակներ

  • Aglaonema ‘Cutlass’
  • Aglaonema ‘Emerald Bay’
  • Aglaonema ‘Harlequin’
  • Aglaonema modestum
  • Aglaonema nitidum
  • Aglaonema ‘Red Gold’
  • Aglaonema ‘Silver King’
  • Aglaonema ‘Silver Queen’
  • Aglaonema ‘Suzy’
  • Aglaonema widuri, ‘Red Peacock’
  • Aglaonema nitidum
Ագլաոնեմայի տեսակներ

Խնամքը

Ինչպես արևադարձային, անձրևային անտառների բոլոր բույսերին, ագլաոնեմաներին անհրաժեշտ է ջերմություն և խոնավություն։ Դրանք չեն սիրում սառը քամիներ և արևի կիզիչ լույս:

Լուսավորություն: Կանաչ տերևներով ագլաոնեմաները լուսավորության նկատմամբ պահանջկոտ չեն: Դրանք կարող են աճել ցանկացած վայրում: Խայտաբղետ տեսակներին, սակայն, անհրաժեշտ է պայծառ, ցրված լույս:

Օդի ջերմաստիճանը: Ձմռանը օդի ջերմաստիճանը չպետք է նվազի +16°С- ից, իսկ սառը, միջանցիկ քամիներն ընդհանրապես անընդունելի են: Աճի համար օպտիմալ ջերմաստիճանային տիրույթը +20…+25°C է: Օդի ջերմաստիճանի կտրուկ տատանումներն անընդունելի են ագլաոնեմայի համար:

Օդի խոնավությունը: Ագլաոնեման նախընտրում է օդի բարձր խոնավությունը: Ամռանը նպատակահարմար է ամեն օր ցողել բույսը: Անհրաժեշտ է պարբերաբար մաքրել տերևները փոշուց: Չի կարելի բույսի տերևները պատել փայլեցնող լուծույթով:

Ջրելը: Բնության մեջ ագլաոնեման համարյա ամեն օր առատ ջրվում է, սակայն այն աճում է օդի և ջրի համար լավ թափանցիկ հողում: Սենյակային պայմաններում, վեգետացիոն շրջանում ագլաոնեման առատ են ջրում, աշնանը և ձմռանը ավելի քիչ։ Հողի չափից ավելի չորացումը վտանգավոր է ագլաոնեմայի համար: Ոչ պակաս վտանգավոր է ջրի ճահճացումը ծաղկամանում։

Սնուցումը։ Ակտիվ աճի շրջանում, ամսական 2 անգամ ագլաոնեմային սնուցում են համալիր, հեղուկ պարարտանյութով: Ձմռանը սնուցման կարիք չկա:

Տեղափոխումը: Երիտասարդ բույսերը նոր, քիչ ավելի մեծ ծաղկաման են տեղափոխում ամեն տարի, գարնանը, այնուհետև 3-5 տարին մեկ անգամ՝ ըստ անհրաժեշտության։ Շատ մեծ ծաղկաման ընտրել պետք չէ՝ ագլաոնեման տերևների լավ աճ է ունենում, երբ դրա արմատները մի փոքր նեղվածքի մեջ են: Ծաղկամանի լավ ջրահեռացումը պարտադիր է։

Հողախառնուրդը: Ագլաոնեմայի համար հողախառնուրդը պետք է լինի թեթև և փխրուն, իսկ ջրի համար՝ թափանցելի: Խառնուրդը կազմում են տերևային բուսահողից, տորֆից և ավազից (2: 1: 1) ՝ մանրացված փայտածուխի հավելումով: Կարող է լինել նաև հետևյալ կազմը՝ 1 մաս տորֆ, 1 մաս տերևային բուսահող 1 մաս թեթև ճմահող և 2 մաս ավազ: Ագլաոնեման լավ է աճում հիդրոպոնիկայում:

Բազմացումը։ Ագլաոնեման բազմացնում են սերմերով, կտրոններով և “ձագուկների” տարանջատմամբ: Ագլաոնեմայի բազմացումը բավականին դժվար է, քանի որ այն դանդաղ է աճում: Ամենահեշտ ձևը, ծաղկամանը փոխելիս, “ձագուկներն” առանձնացնելն է:

Վնասատուները։ Առավել հաճախ, ագլաոնեմայի վրա հարձակվում են սենյակային բույսերի ընդհանուր վնասատուները` թրիփսերը, վահանակիրները և ուտիճները: Օդի բարձր ջերմաստիճանի և չոր օդի դեպքում, վտանգավոր է կարմիր սարդոստայնային տիզը։

Անհրաժեշտ է պարբերաբար ստուգել բույսը՝ ժամանակին վնասատուներին հայտնաբերելու և սովորական, մեխանիկական եղանակով դրանցից ազատվելու համար:

Հղումներ