Category Archives: Լիանա

Պերեսկիա

Պերեսկիան (անգլ․՝ Pereskia, ռուս․՝ Переския, լատ․՝ Pereskia) կակտուսների երկու տեսակներից բաղկացած փոքր ցեղ է։ Պերեսկիաները նման չեն կակտուսների տարածված այլ տեսակներին, դրանք

տերևներ և ճյուղեր ունեն: Ցեղն անվանվել է 16-րդ դարի ֆրանսիացի բուսաբան Նիկոլա-Կլոդ Ֆաբրի դե Պեյրեսկի պատվին։

Պերեսկիայի տեսակները

Պերեսկիա փշոտ (անգլ․՝ Barbados goosberry, ռուս․՝ Переския шиповатая, լատ․՝ Pereskia aculeata)

Պերեսկիա փշոտը սաղարթավոր լիանա է, որը կարող է հասնել մինչև 10 մ բարձրության:  Հայրենիքը Հյուսիսային Ամերիկայի արևադարձային գոտին է։  Այն լավագույնս աճում է չոր պայմաններում և ծաղկում է նույնիսկ վատ խնամքի դեպքում:  Այս տեսակը ծաղկում է ամռանը և ունի և՛ ծաղիկներ, և՛ հատապտուղներ։  Ասում են, որ դրա տերևներն ու պտուղները ուտելի են և սննդարար։

Պերեսկիա Վեբեռի (անգլ․՝ , ռուս․՝ Переския Вебера, լատ․՝ Pereskia weberiana)

Խնամքը տան պայմաններում

  • Ծաղկելը։ Երկարատև է: Հաճախ տևում է ամբողջ ամառային և աշնանային ժամանակահատվածում:
  • Լուսավորությունը։ Առավոտյան անհրաժեշտ է արևի ուղղակի լույս, կեսօրից հետո մի թեթև ստվերում են կամ ապահովում են ցրված, պայծառ լույսով։ Խորհուրդ է տրվում դնել հարավային պատուհանագոգին։
  • Ջերմաստիճանային ռեժիմ։ Վեգետացիոն շրջանում օդի լավագույն ջերմաստիճանը +22…+23°C տիրույթում է։ Հանգստի շրջանի սկսվելուց մի քանի օր շուտ և ողջ շրջանում թուփը տեղափոխում են զով տեղ (մոտ +15°C)։ Դիմանում է մինչև -4°C կարճատև ցրտահարությանը։
  • Ջրելը։ Երաշտադիմացկուն է ։ Ակտիվ աճի ժամանակ, շոգ եղանակին պերեսկիան հաճախակի են ջրում։ Ջրում են հողի վերին շերտը 3-4 սմ խորությամբ չորանալուց հետո։
  • Օդի խոնավությունը։ Հանգիստ աճում է սենյակի ոչ խոնավ միջավայրում։ Փոշուց մաքրելու համար բույսը պարբերաբար ցնցուղով ցողում են։ Ամառան շոգ օրերին թուփը կարելի է ցողել հնեցված ջրով:
  • Սնուցումը։ Կատարվում է մայիս-սեպտեմբեր ամիսներին՝ 4 շաբաթը մեկ։ Օգտագործում են կակտուսների և սուկուլենտների համար նախատեսված հանքային համալիրի հեղուկ պարարտանյութեր։ Մնացած ամիսներին սնուցում չի տրվում։
  • Տեղափոխելը։ Քանի դեռ թուփը երիտասարդ է, կարող է այն երկու և ավելի անգամ նոր, ավելի մեծ ծաղկաման տեղափոխելու կարիք առաջանալ։ Մեծահասակ թուփը նոր ծաղկաման են տեղափոխում միայն անհրաժեշտության դեպքում, երբ ծաղկամանում նեղվածք է առաջանում։ Թուփը տեղափոխում են հողագունդը չվնասելով։
  • Բազմացումը։ Կտրոններերով և սերմերով։
  • Վնասատուները։ Սարդոստայնային տիզ և ալյուրատիզ:
  • Հիվանդությունները։ Մոխրագույն և արմատային փտախտ:

Արտաքին հղումներ

Հիքամա

Հիքաման (անգլ․՝ Jicama, Mexican yam bean, Mexican turnip ռուս․՝ Хикама, Пахиризус вырезной, չին․՝ 凉薯, լատ․՝ Pachyrhizus erosus) ծագումով Մեքսիկայից և Կենտրոնական Ամերիկայից, լոբազգի լիանա խոտաբույս է, որը մշակվում է մեծ, ուտելի արմատապալարների համար։ Ծաղիկները կապույտ կամ սպիտակ են լինում, պատիճները Լիմայի լոբու պատիճների նման են։ Հայտնի են հիկամայի մի քանի տեսակներ, բայց

շուկաներում ամենատարածվածը Pachyrhizus erosus է, որն ունի երկու մշակված ձևեր` jicama de agua և jicama de leche։

Հիքամայի մի փոքր քաղցրահամ արմատապալարը ուտում են ինչպես հում՝ առանձին կամ այնպես էլ աղցանների մեջ, այնպես էլ խաշած կամ տապակած։

Հիքաման արևադարձային բույս է, կարող է բազմացվել սերմերով և արմատապալարներով։ Սերմերն ունեն բավականին ցածր ծլողունակություն։

Հղումներ

Դիսխիդիա

Դիսխիդիան (անգլ․՝ Dischidia, ռուս․՝ Дисхидия, լատ․՝ Dischidia) եզակի, շատ նրբագեղ, էպիֆիտ բույս ​​է, որում բացի հմայիչ փոքր հիմնական տերևներից, ձևավորվում են նաև ջրամբարող «պղպջակներ»: Կանաչի նուրբ երանգները և մանր, վառ կարմիր կամ վարդագույն ծաղիկները, ճյուղերի ճկունությունն ու

էլեգանտությունը իսկական գեղեցկուհի են դարձնում դիսխիդիային:

Դիսքիդիաները կոմպակտ լիանաներ են, որոնք սենյակային պայմաններում կարող են աճեցվել երկու ձևով՝

  • կախովի զամբյուղում՝ որպես ամպելային բույս;
  • հենարանի վրա մագլցող բույսի ձևով՝ դնելով վանդակաճաղեր, դեկորատիվ, պողպատե կամ փայտե հենարաններ:

Դիսխիդիաները բավականին դանդաղ են աճում, բայց պահպանում են իրենց գրավչությունն ամբողջ տարվա ընթացքում: Բույսի առավելագույն բարձրությունը ավանդաբար սահմանափակվում է կես մետրով, չնայած, չափսերը կախված են աճեցման ձևից:

Դիսխիդիայի տեսակներ

Dischidia Pectenoides
Օդային արմատներով մագլցող լիանա է: Տերևների մի մասը փոքր, կանաչ և ձվաձև է: Մյուսները գնդիկաձև սափորներ են, որոնց երկարությունը հասնում է 5 սմ-ի: Արտաքին կողմը մուգ կանաչ է, ներքին կողմը ՝ աղյուսագույն: Պատշաճ խնամքի դեպաում, ծաղկում է տարին երկու անգամ։ Փոքրիկ ծաղիկները վարդագույն են։

Dischidia Ovata
Բազմաթիվ օդային արմատներով էպիֆիտ բույս է: Տերևները օվալաձեւ են, հաստ, հին տերևներն ունեն հարուստ կանաչ գույն, իսկ մատղաշներն ունեն բաց կարմիր երանգ: Մյուս տեսակներից տարբերվում է տերևների վրայի բաց լայն երակների առկայությամբ:

Dischidia Ruscifolia
Սենյակային պայմաններում աճեցնում են փոքր կախովի ծաղկամանների մեջ, մի փոքր թթվայնությամբ հողախառնուրդում: Տերեւները պայծառ կանաչ և սրտաձեւ են: Ճյուղերը կարճ են, ծաղիկները ՝ փոքր, սպիտակ զանգակների նման՝ մեղրի բույրով:

Տերեւների ձևի շնորհիվ բույսը ստացել է «հազարասրտիկ» (անգլ․՝ Million Hearts Plant) անվանումը:

Dischidia Vidalia
Սակավապահանջ, հատուկ խնամք չպահանջող բույս է: Ճյուղերը բարակ են, երկար, ծածկված բաց կանաչ գույնի կլոր տերևներով: Ծաղկում է փոքրիկ վարդագույն ծաղիկներով:

Խնամքը

Տեղը

Առավել հարմար են արեւմտյան կամ արեւելյան կողմին նայող պատուհանագոգերը, որտեղ կա բավարար լուսավորություն: Արևի ուղիղ ճառագայթները հակացուցված են, ինչպես նաև ստվերը:

Օդի ջերմաստիճանը

Օպտիմալը +25․․․+32°C տիրույթն է, սակայն ամռանը հանգիստ դիմակայում է ուժեղ շոգին։ Ձմռանը օդի ջերմությունը չպիտի նվազի +18°C-ից։

Օդի խոնավությունը

Օդի բարձր խոնավությունը անհրաժեշտություն է։ Դա կարելի է ապահովել հաճախակի ցողելով և/կամ ծաղկամանը ջրով և խճաքարով լի լայն տակդիրի վրա դնելով: Կարելի է նաև օդը խոնավացնող սարքեր օգտագործել։ Բոլոր դեպքերում օգտագործում են փափուկ ջուր, որը կարելի է ստանալ ծորակի ջուրը 3-4 օր հնեցնելով կամ եռացնելով։ Եթե հնարավորություն կա կուտակելու, ապա հալած ձյան ջուրն ու անձրևաջուրը լավագույնն են։

Ջրելը

Չափավոր։ Հաճախ ջրել պետք չէ: Խորհուրդ է տրվում սպասել մինչև ծաղկամանի հողի մակերեսը 2-3 սմ խորությամբ չորանա։ Ամռանը ստացվում է ամիսը մոտ 2-3 անգամ, ձմռանը՝ 22-31 օրը մեկ:

Սնուցելը

Ակտիվ աճի շրջանում, ամիսը մեկ սնուցում են հանքային պարարտանյութերով: Ավելի լավ է օգտագործել սուկուլենտների համար նախատեսվախ պարարտանյութերը՝ կիսով չափ կրճատված չափաբաժնով:

Տեղափոխումը

Էպիֆիդների մեծամասնության պես, դիսխիդիան շատ խիստ պահանջկոտ է հողի ընտրության հարցում: Ավելի լավ է այս տնային բույսը աճեցնել միայն խոլորձների կամ բրոմելիադների համար նախատեսված հատուկ սուբստրատում, հողում, որն ունի փխրունության և թելավորության բավարար աստիճան: Հողախառնուրդն ինքնուրույն պատրաստելու համար 2: 3: 1 հարաբերակցությամբ խառնում են տերևավային հումուսը կամ տորֆը, տորֆամամուռի (սֆագնում) և ավազի հետ:

Բույսը այլ ծաղկաման տեղափոխում են գարնանը, երբ ակտիվ աճի նշաններ են հայտնվում: Ամեն տարի տեղափոխում են միայն երիտասարդ բույսերը, բայց նույնիսկ այս դեպքում տեղափոխում են միայն ըստ անհրաժեշտության, երբ ծաղկամանը լի է արմատներով: Դիսխիդիայի համար ցանկացած տարայի ներքևում դրենաժի բարձր շերտ է ստեղծվում: Բույսը պետք է շատ ուշադիր տեղափոխվի, որպեսզի արմատները չվնասվեն:

Դիսխիդիան կարող է նաև աճել որպես էպիֆիտ կոճղերի և գերանների վրա:

Բազմացումը

Այս բույսը բազմանում է սերմերով կամ կտրոններով (արմատաշիվերով): Առաջին դեպքում սերմերը վերցնում են փոքր պատիճներից, որոնք հայտնվում են դիսխիդիայի ծաղկելուց հետո: Սերմերը շատ թեթև և քնքուշ են, մի փոքր հիշեցնում են խատուտիկի սերմերը: Դրանք պետք է ցանվեն ավազի և տորֆի խառնուրդի կամ այլ թեթև սուբստրատի մեջ, վերևից ծածկվեն սուբստրատի բարակ շերտով, ապա ծածկվեն պլաստիկ թաղանթով կամ ապակով: Եթե օդի ​​ջերմաստիճանը պահպանվում է +20․․․+26°C տիրույթում, սերմերը բավականին արագ են ծլում:

Կտրոններով բազմացնելիս կտրում են ճյուղերի գագաթային մասերը՝ առնվազն 8 սմ երկարությամբ: Խորհուրդ է տրվում կտրվածքները մշակել արմատակալման խթանիչով, օրինակ, Կորնևինով: Կտրոնները տնկում են խոնավ հողախառնուրդի մեջ և վերևից ծածկում են թափանցիկ տոպրակով կամ բաժակով: Օդի ջերմաստիճանը պետք է լինի մոտ +20°C աստիճան: Կտրոնները պետք է պարբերաբար օդափոխել:

Ջրի մեջ դիսխիդիայի կտրոնները արմատավորելու դեպքում դրանց փտելը շատ հավանական է:

Խնամքի առանձնահատկությունները

Դիսխիդիա աճեցնելիս պետք է պատրաստել հենարաններ՝ կամարի կամ սանդուղքի տեսքով: Բույսը ժամանակ առ ժամանակ կարիք ունի երկարած ճյուղերի կարճացման և չոր տերևների և ճյուղերի հեռացման:

Հնարավոր բարդություններ

Ոչ տիպիկ հիվանդություններ կարող են հետապնդել դիսխիդիաներին։

  • Ճյուղերն ու արմատները կարող են փտել ծաղկամանի հողի չափազանց խոնավության դեպքում;
  • Արևի ուղիղ ճառագայթներից տերևները կարմրում են;
  • Եթե գնդիկաձև տերևներ՝ չեն ձևավորվում, ուրեմն բույսը օդի խոնավության պակաս ունի:

Վնասատուները

Ուտիճ, ալրատիզ, սարդոստայնային տիզ։

ԻՆՉՊԵՍ ՍԵՆՅԱԿԱՅԻՆ ԲՈՒՅՍԵՐԸ ՊԱՇՏՊԱՆԵԼ ՎՆԱՍԱՏՈՒՆԵՐԻՑ ==>

Պատատուկ չինական

Չինական պատատուկը (անգլ․՝ Tuber fleeceflower, Chinese (climbing) knotweed, ռուս․՝ Горец многоцветковый, Фаллопия, չին․՝ 何首乌, լատ․՝ Reynoutria multiflora կամ Fallopia multiflora կամ Polygonum multiflorum) կենտրոնական և հարավային Չինաստանում

աճող, հդնկացորենազգիների ընտանիքին պատկանող, բազմամյա լիանա է։ Աճում է խոնավ հողով, արևոտ կամ փոքր-ինչ ստվերոտ վայրերում, լեռնալանջերին և ժայռաճեղքերում:

Փայտացած պալարից արագորեն աճում ու հասնում է 2-4 մ բարձրության։

Չինական պատատուկը մի հետաքրքիր առանձնահատկություն ունի։ Դրա արմատները երբեմն կրկնօրինակում են մարդու մարմինը, ընդորում, բոլոր մանրամասներով։

Մեկ այլ աղբյուր պնդում է, որ չինացիք հատուկ կաղապարներ են օգտագործում այդպիսի արմատներ ստանալու և թանկ վաճառելու համար։

Ծաղկելու շրջանում տերևանութերում հայտնվում են սպիտակ կամ կանաչավուն ծաղիկներ: Դրանք փոքր, խիտ ծաղկաբույլեր են կազմում: Ծաղիկները տարբեր սեռի են լինում:

Ծաղկունքը սկսվում է սեպտեմբերին, իսկ հոկտեմբերի վերջին սկսում են հասունանալ պտուղները՝ փոքրիկ ընկույզներ, փայլուն, շագանակագույն մակերեսով: Սովորաբար ընկույզներն ունեն երեք երես կամ շրջված ձվաձեւ են:

Սերմով բազմացնելը

Սերմերը ցանում են սուբստրատում, ծածկում են հողի բարակ շերտով, խոնավացվում են, ծածկում են ապակյա կամ պլաստիկ թաղանթով եւ դնում են լույսավոր տեղում, բայց ոչ արեւի տակ։ Օդի ջերմաստիճանը պետք է լինի +20…+25°C: Սածիլները պետք է պարբերաբար օդափոխել։ Անհրաժեշտ է խուսափել ցանքի հողի գերխանավացումից և չորանալուց։

Չինական պատատուկը որպես դեղաբույս

Չինական պատատուկը պաշտոնապես գրանցված է չինական ֆարմակոպեայում։ Չինաստանում և, ընդհանրապես, Արևելյան Ասիայում Խո շու վու (He shou wu) անվամբ հայտնի ու շատ տարածված դեղաբույս է: Մեկ այլ անունով էլ է հայտնի՝ Ֆո տի (Fo-ti):

Որպես բուժիչ հումք օգտագործվում են երեք տարեկանից բարձր բույսի արմատները և ցողունները: Այս բույսն ավանդաբար համարվում է երիտասարդացնող։ Դրա բուժիչ հատկություններն արձանագրվում են հետևյալ 6 ոլորտներում՝

  • Արյան ճնշում։ Կանոնավորում է արյան ճնշումը, իջեցնում է տրիգլիցերիդների և խոլեստերինի քանակը։
  • Վերարտադրողականություն։ Սնուցում է օրգանիզմի վերարտադրողական համակարգը և բարձրացնում սեռական կենսունակությունը։
  • Մազերի առողջություն։ Բուժում է մազաթափությունը և վաղաժամ սպիտակելը։
  • Փորկապություն։ Օգնում է էմոդին պարունակելու շնորհիվ։
  • Թունազերծում։ Մաքրում է երիկամները, լյարդը և միզուղիները։
  • Կանանց առողջություն։ Օգնում է կարգավորել դաշտանային ցիկլերը:

Դեղանյութ պատրաստելու համար, ձևավորված կեղև և առնվազն մատիտի հաստություն ունեցող բույսի ցողունը (jiao teng) կտրում են ձմռանը: Պալարը (he shou wu) հավաքում են աշնանը:

Հղումներ

ՇՇԱԴԴՈՒՄ

Շշադդումը (անգլ․՝ Calabash, Bottle gourd, ռուս․՝ Лагенария, լատ․՝ Lagenaria siceraria), դդմազգիների (Chenopodiaceae) ընտանիքի Lagenaria ցեղի Vulgaris ընտանիքին պատկանող միամյա, միատունկ մշակաբույս է։

Շշադդմի պտուղները կարող են ունենալ տարբեր չափսեր և ձևեր, մասնավորապես՝ շշաձև, երկարավուն, գլանաձև և այլն։ Լրիվ հասունացման շրջանում պտղի ներքին հյուսվածքները չորանում են, արտաքին պատը փայտանում է, կարծրանում և ամրանում։ Սննդի համար պիտանի են երկարավուն պտուղներով բույսերը՝ միայն մատղաշ վիճակում։

Շշադմի հայրենիքը համարվում է Հարավային Աֆրիկան, ըստ որոշ դիտարկումների նաև Հնդկաստանը և Միջին Ասիան։ Չինաստանում շշադդումը սկսել են մշակել շուրջ 2000 տարի առաջ։

Պտուղների երկարությունը հասնում է 1,5-2 մետրի, քաշը 3-7 կգ։ Պտղից պատրաստում են աղցաններ, տարբեր սոուսներ, պյուրե, խավիար և բլիթներ։ Թերհաս պտուղը, ինչպես դդմիկի դեպքում, տապակում են, թթու դնում, մսով և բրնձով լցոնում, կամ չորացնում են։

Շշադդումը մագլցող բույս է, ուստի հենարաններ կամ թառմա են սարքում, կամ ցանում են ծառերին, ցանկապատերին մոտ։

Շշադդմի ծաղիկները խոշոր են, սպիտակ և բացվում են օրվա երկրորդ կեսին, լրիվ բացվում են երեկոյան ժամերին, երբ շրջակայքում միջատները քիչ են։ Այս պատճառով, լավ բերք ստանալու համար անհրաժեշտ է արհեստական փոշոտում անել, քանի որ բույսը խաչաձև փոշոտվող է։ Մեկ բույսից կարող է ստացվել մինչև 30 կգ բերք։ Սերմ ստանալու համար սովորաբար թողնում են առաջին պտուղները, որոնք հասունանում են աշնանը։ Սերմերը պահում են օդի 16-20 °C ջերմության պայմաններում։ Կեղևն ամրանալուղց հետո սերմերը կտրում-հանում են։

Շշադդմի պտղի գագաթնային մասը հեռացնելով և սերմնազատելով կարելի է այն օգտագործել որպես կճուճ կամ այլ ամանեղեն։

Շշադդմի երկու գլխավոր հատկանիշերը

Շշադդմի պտղի մի մասը կարելի է ծայրից կտրել ու օգտագործել, իսկ թփին մնացած մասը, ապաքինելով իր “վերքը”, կշարունակի աճել ու երկարել։ Միայն թե, կտրել պետք է չոր եղանակին, որ կտրված տեղը արագ փակվի և սնկային վարակ չներթափանցի պտղի մեջ։

Մյուս հատկանիշն այն է, որ շշադդումը շատ բարձր բերքատվություն ունի։ Երկարավուն շշադդմի պտուղնորն, օրինակ, շատ արագ են մեծանում՝ երկու շաբաթում հասնում են 1,5-1,8 մետր երկարության։

Տնկելը

Բաց գրունտում շշադդումն աճեցնում են սածիլներով կամ անմիջապես ցանելով։ Հողը նախապատրաստում են նախորդող աշնանը՝ փորում են և պարարտացնում փտած գոմաղբով, իսկ գարնանը, ձյան հալչելուց հետո, մեկ անգամ էլ են փխրեցնում հողը և, վերին շերտի չորանալուց հետո, հարթեցնում։

Անմիջապես գրունտում ցանելու դեպքում, այնպիսի ժամկետ են ընտրում, որպեսզի հետադարձ ցրտերը չհամընկնեն 10-15 սմ բարձրության հասած ցողունների հետ։

Սածիլները բաց գրունտ պետք է տեղափոխել մեծ զգույշությամբ՝ բույսի արմատները շատ նուրբ են լինում։ Մարգում փոքրիկ փոսիկներ են բացում, որտեղ տնկում են սածիլները։ Փոսիկների միջև պետք է լինի առնվազն մեկ մետր հեռավորություն։

Շշադդմին լավ, պայծառ լուսավորություն է անհրաժեշտ, իսկ հողը պետք է պարարտ ու ոչ թթվային լինի։ Տնկելուց հետո ջրում են գոլ ջրով՝ մեկ բույսին մոտ մեկ լիտր ջուր ապահովելով։

Ուշադրություն։ Բաց գրունտի պայմաններում, արաջին շաբաթվա ընթացքում պետք է պաշպանել բույսը կիզիչ արևից։

Խնամքը

Խնամքը պետք է սկսել սածիլը բաց գրունտ տեղափոխելու օրվանից։

  1. Անմիջապես տնկելուց հետո պետք է չոր, փտած գոմաղբով կամ տորֆով մուլչապատել ցողունի շուրջը։
  2. Անհրաժեշտության դեպքում, գիշերները պետք է ջերմամեկուսացնել ողջ բույսը՝ ընդհուպ մինչև ծաղկելը։
  3. Երբ թուփը հասնի մինչև մեկ մետր բարձրության, անհրաժեշտ է հետագա աճի համար հենարան ապահովել։
  4. Երկու մետր բարձրության հասնելուց հետո գագաթը կարելի է կտրել։ Որպեսզի պտուղները պինդ ու մեծ լինեն, կարելի է նոսրացում անել՝ հեռացնել որոշ ճյուղավորումներ ու սերմնարաններ։
  5. Շշադդմին փոշոտում են միջատները, բայց լավ բերք ստանալու համար անհրաժեշտ է արհեստականորեն փոշոտել։ Պտուղները լիովին հասունանում են փոշոտումից 1,5-3 ամիս անց։
  6. Վեգետացիոն ողջ շրջանում անհրաժեշտ է փխրեցնել հողը՝ լավացնել թթվածնի հոսքը դեպի արմատները։
  7. Ջրել պետք է ամեն օր, գոլ ջրով։

Սնուցումը

Խորհուրդ է տրվում երկու շաբաթը մեկ լրացուցիչ սնուցում ապահովել շշադդմի համար՝ հողը հաջորդաբար պարարտացնել օրգանական և ոչ օրգանական պարարտանյութերով։ Սերմնարանների սաղմնավորման ժամանակ, շատ արդյունավետ է փայտի մոխիրով պատրաստված լուծույթով ջրելը։ 10 լիտր ջրին 2 բաժակ մոխիր են խառնում։

Բազմացումը

Սածիլներ սկսում են աճեցնել մարտ-ապրիլին։ Սերմերը նախապես, մեկ օր թրջում են։ Ցանում են օրգանական նյութերով ոչ շատ հագեցած հողում՝ երեք սանտիմետր խորությամբ։ Առաջին ծիլերը հայտնվելուց հետո, դրանք տեղափոխում են առանձին ծաղկամաններ։ Սածիլների հետագա խնամքը չի տարբերվում սովորական դդմի խնամքից։ Սածիլները բաց գրունտ տեղափոխելու համար պատրաստ են լինում 35-40 օրից։

Հիվանդություններ և վնասատուներ

Այլ դդմազգիների համեմատ շշադդումն ավելի կայուն է հիվանդությունների ու վնասատուների նկատմամբ։ Ճիշտ խնամքը, պտուղների մեկուսացումը հողից և գռունտը չճահճացնելը կազատեն ձեզ համարյա բոլոր խնդիրներից։ Պետք չէ շշադդում աճեցնել այն տեղում, որտեղ մինչ այդ աճեցրել եք վարունգ, դդմիկ, դդում կամ այլ դդմազգիներ։ Լավագույն նախորդող մշակաբույսերն են՝ կաղամբը, կարտոֆիլը, այլ պալարային մշակաբույսերը, լոբազգիները և սոխը։

Հղումներ

Կամպսիս

Կամպսիսը (անգլ.՝ Campsis, Trumpet creeper, Trumpet vine, ռուս.՝ Кампсис, լատ.՝ Campsis) Bignoniaceae ընտանիքին պատկանող տերևաթափ լիանաների ցեղ է: Խոշոր, ջերմասեր բույսեր են: Շնորհիվ խոշոր, վառ  ծաղիկների, լայնորեն օգտագործվում են պատերի և տների ֆասադների դեկորացիայի համար:
Հայտնի են երկու տեսականեր՝

  • Կամպսիս արմատակալող (լատ.՝ Campsis radicans)
  • Կամպսիս խոշորածաղիկ (լատ.՝ Campsis grandiflora)

Կեմպսիս արմատակալողը տերևաթափ լիանա է՝ մինչև 15 մ երկարությամբ։ Ծաղկում է հունիս-սեպտեմբեր ամիսներին, պտուղները հասունանում են հոկտեմբեր-դեկտեմբերին։
Տարածված է Հյուսիսային Ամերիկայում՝ Փենսիլվանիայից մինչև Միսսուրի, Ֆլորիդա և Տեխաս։ Դիմանում է մինչև -25 °C-ի սառնամանիքներին։ Երևանի պայմաններում շատ լավ է աճում, առատորեն ծաղկում և պտղաբերում է, մինչև 5—6 մ բարձրությամբ խիտ կենդանի ցանկապատ է առաջացնում։
Լուսասեր է, լավ է տանում խուզումը։ Երևանի պայմաններում թեթևակի ցրտահարվում է միայն արտակարգ ցուրտ և երկարատև ձմռան դեպքում:
Կեմպսիս խոշորածաղիկի  հայրենիքը Ճապոնիան և Չինաստանն են: Այս տեսակը շատ ավելի նվազ ցրտադիմացկուն է այաստանում:

Հղումներ

Թաղարի մեջ խաղող աճեցնելը

Թաղարի մեջ խաղող աճեցնելն այնքան էլ բարդ խնդիր չէ:
Խաղողի որ տեսակն ընտրել
Սկզբունքորեն խաղողի բոլոր տեսակներն էլ կարելի է աճեցնել համապատասխան չափսի թաղարի մեջ, սակայն գաճաճ տեսակներն ընտրելը ճիշտ է:

Թաղարի չափսերը

Խաղող աճեցնելու համար անհրաժեշտ է օգտագործել 57-76 լիտրանոց թաղար, որն ունի նվազագույնը 30 սմ խորություն և 54 սմ լայնք:

Ե՞րբ տնկել

Տնկելու համար լավագույն ժամանակը գարունն է, սակայն, արդեն իսկ արմատակալած որդատունկն իր հողագնդով ցանկացած ժամանակ կարելի է տեղափոխել թաղարի մեջ :

Տեղը

Թաղարը պետք է տեղադրել արևկող, չոր տեղում: Բույսի առնվազն 6 ժամ արևի տակ գտնվելը պարտադիր պայման է:

Հողախառնուրդը

Այգու ծանր հողը պիտանի չէ, լավ կլինի օգտագործել թեթև, փխրուն, պարարտ հողախառնուրդ: Լավ դրենաժային շերտն էլ պարտադիր է:

Ջրելը

Ջրում են պարբերաբար և առատ՝ մշտապես պահպանելով հողի թեթև խոնավությունը:

Սնուցումը

Պարարտացնում են հողախառնուրդին փտած գոմաղբ կամ հասուն կոմպոստ խառնելով: Երկրորդ տարուց սկսած գարնանը պարարտացնում են ավելի շատ ֆոսֆոր և կալիում պարունակող պարարտանյութերով:

Виноградные лозы можно успешно выращивать в горшках в небольшой теплице или в закрытом внутреннем дворике.

Однолетнюю лозу сажают на первый сезон в 20-см горшок, на второй — в 30—40-см горшок.

Летом этого второго сезона дайте лозе развить один хороший стебель и остановите его рост, когда он достигнет длины около 2 м. Подоприте стебель рейкой.

Во вторую зиму удалите невызревшие ветки. Воткните в почву три-четыре рейки по краю горшка или деревянную либо проволочную опору, как для палиантовых роз. Привяжите к опоре стебель так, чтобы он образовал кольцо. Когда кольцо замкнется, обрежьте стебель. Удалите все нижние боковые побеги, чтобы штамб до кольца оставался чистым.

Дайте лозе во второй сезон принести символический урожай из двух гроздей. В последующие годы увеличивайте число оставленных гроздей, но не более одной на годичном приросте, на расстоянии 30 см от следующей, так что общее их число составит 5—8 гроздей.

Обрезайте лозу по способу плодовых звеньев.

Поливайте и подкармливайте, как и другие плодовые культуры, выращиваемые в горшках. Пересаживайте каждую зиму, меняя субстрат.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

Для выращивания культуры винограда в горшках, растения в этот период роста хорошо поливают и при необходимости в дальнейшем подвязывают к колышкам. Когда наступает период похолоданий, листья у них начинают опадать. Именно тогда лозу выкапывают и пересаживают в горшки размером в 35 см в глубину.
Почвенная смесь должна быть достаточно жирная и песчанистая. У культуры винограда следует сделать короткую обрезку, и в течение всего зимнего периода хранят в горшках в подвале.
Начиная с апреля их можно перенести в холодную оранжерею, в помещение для выгонки. Выставляют как можно ближе к рамам. Если позволит погода, их выносятся на солнце и воздух. Возможно даже и вкапывают в парник.
Здесь лозу, как культуру винограда в горшках, подвязывают, продолжают ухаживать за ними, поливать, рыхлить, пропалывать вплоть до конца сентября. Побеги, которые появляются сбоку глазков растения, в основном отмирают сами, но если и развиваются до 85 см, то их все равно надо срезать.
Подрезку следует сделать и для самой лозы. Обрезают на высоте 1—1,5 м, кроме этого, вырастающий побег всего на 5 см. После этого, растения немного промораживают, убирают листья, подрезают корни винограда, которые вышли за пределы горшка.
С этого момента до декабря-января культура винограда в горшках должна содержаться в холодном погребе. После этого вносят в теплицу в прохладном месте. Оставляют самые толстые, глазки, с тупой закругленной верхушкой, остальные вырезают.
В теплице виноградная лоза будет развиваться постепенно, чтобы почки набухали постепенно. Когда появятся кисти (цвет), тогда культура винограда в горшках переносится в другую часть теплицы, где будет прохладнее и при меньшем тепле ее кисти будут более плотные и круглые. Горшки, когда будут стоять на земле, позволят корням проникнуть в почву.
При появлении ягод, следует обрезать все растущие побеги, оставив конечный. Культуру винограда в горшках поливают и подкармливают. Удобрение из голубиного помета и коровьего навоза разводят в воде (300 г на 10 ведер воды), смеси дать перебродить и отстояться. Поливать ежедневно.

Choosing a Pot

For growing grapes in containers, choose a large and sturdy container that can support this vigorous vine. A 15-20 gallon (56.7812-75.7082 liter) pot that is at least 16-18 inches (40.64-45.72 sm) deep and 18-24 inches (45.72-60.96 sm) wide is sufficient. Start with a smaller sized pot and then repot the plant in a larger one.
Choose pots that are at least 24 inches wide and 16 inches deep, according to the University of Vermont. These large pots ensure adequate room for grapevine’s long roots.
Кроме обычных комнатных растений, на окнах и балконах квартир можно выращивать кустики винограда. Виноград хорошо освежает и очищает воздух в комнате. По своей красоте виноградная лоза может конкурировать со многими комнатными растениями. С помощью обрезки и прищипки зеленых побегов кусту винограда можно придавать любую форму. Виноградные листья очень красивы и довольно разнообразны по внешнему виду у разных сортов. При правильном уходе куст винограда начинает плодоносить уже на второй или третий год после посадки.
Для выращивания винограда в квартире подойдут комнаты, в которых окна обращены на юг или юго-запад, это же касается балконов или лоджий. Если выращивать виноград в помещениях, где он не будет освещаться прямыми солнечными лучами, то расти он будет хорошо, но не будет плодоносить, потому что для закладки плодовых почек необходим прямой солнечный свет. Для выращивания в комнате подойдет любой слабо или средне рослый сорт винограда, например Прим, Восторг, Тимур, Русский ранний. Чтобы получить урожай винограда, выращиваемого в комнате, необходимо чтобы высаженные сорта были обоеполыми. Для выращивания виноградного кустика на первый год подойдет цветочный горшок емкостью 4-5 литров, на второй и третий год выращивания виноградного кустика необходимо использовать емкости конической формы емкостью 8-10 литров. Для выращивания в комнате винограда готовят почвенный субстрат из 1/3 перегноя, 1/3 дерновой земли и 1/3 речного песка. Желательно в приготовленную почвенную смесь добавить 1 стакан древесной золы или 1/2 стакана полного минерального удобрения. Можно приобрести для высаживания саженца и готовый универсальный грунт, но только с нейтральной реакцией.
Чтобы вырастить в комнате продуктивный куст винограда, лучше высаживать двухлетний саженец, но подойдет и хорошо развитый однолетний. Посадку желательно произвести в конце марта или начале апреля.
Перед посадкой корни саженца необходимо поместить в воду на 2-3 дня, предварительно подрезав их на длину 10-12 см. Можно при вымочке саженца использовать стимуляторы корнеобразования, например, корневин. После подготовки саженца к посадке на дно емкости насыпают холмиком приготовленный почвенный субстрат и ставят на него саженец, расправляя на холмике корешки, и засыпают землей. После посадки саженца его поливают и досыпают грунт в емкости до необходимого уровня. Чтобы на высаженном саженце не подсыхали верхние почки, их присыпают земляным холмиком или сверху устанавливают пластиковый колпачок с отверстием, например, обрезанную верхнюю часть пластиковой бутылки. Когда почки начнут распускаться, земляной холмик или пластиковый колпачок убирают. Поливают высаженный саженец после начала роста побегов примерно раз в неделю.
В дальнейшем уход за виноградным кустом в комнате можно совмещать с уходом и за комнатными растениями: поливы, подкормки минеральными удобрениями. К сожалению и в комнате виноград может заболеть грибковыми заболеваниями или может быть поврежден вредителями, чтобы этого не допустить необходимо кустики винограда по листьям обрабатывать периодически защитными препаратами, лучше биологическими не реже одно раза в два месяца. За первый год вегетации необходимо вырастить два хорошо развитых побега. Из них на следующий год можно сформировать плодовые стрелки и получить первый урожай. В условиях квартиры нет естественного хода температур и влажности, нет холодных ночей и прохладных дней, поэтому естественный листопад очень медленный, может затянуться до глубокой зимы, поэтому старые листья можно удалить, не дожидаясь листопада и произвести обрезку побегов. Вынужденного периода покоя у виноградного растения в комнатных условиях нет. Учитывая то, что в комнате воздух, как правило, достаточно сухой, а виноградному растению такой воздух больше всего и подходит, эти растения хорошо растут и плодоносят.
Очень хорошо выращивать виноград на балконе, особенно на открытом. Чтобы виноград плодоносил, балкон должен быть на южной или юго-западной стороне дома. Уход за ним такой же, как и в комнате, разве что чаще нужно поливать. Кроме того, что виноградный куст на балконе может дать хороший урожай ягод, он еще отлично затеняет окно и служит оригинальным декоративным украшением балкона.
Виноградный куст на балконе в емкости может и зимовать, если его хорошо укутать после обрезки вместе с емкостью старыми одеялами, а сверху обвернуть пленкой. Если в доме есть подвал, то растение после обрезки можно до февраля туда опустить. Уборку урожая винограда в квартире или на балконе производят выборочно, по степени созревания гроздей.
По мере роста виноградного куста в комнате его необходимо пересаживать в емкости большего объема. Делать это лучше осенью. Сама процедура пересадки для виноградного растения происходит достаточно безболезненно. Желательно виноградный куст с комом земли перенести в большую емкость. А затем промежутки между старым комом земли и стенками новой емкости засыпать свежей землей.
При правильном уходе куст винограда в комнате может расти на протяжении многих лет, так в емкости объемом 40-50 л при регулярных подкормках растение хорошо расти и плодоносить в течение десяти лет и более.
Так как в домашних условиях место размещения виноградного куста ограничено, то формировку его лучше сделать компактной: небольшой веер или кордон. Растущие побеги необходимо регулярно подвязывать и проводить все зеленые операции на растении: пасынкование, прищипку растущих побегов и последующую их чеканку.

Ցիսուս

Ցիսուսը (անգլ.՝ Cissus, ռուս.՝ Циссус, լատ.՝ Cissus) խաղողազգիներին պատկանող, երկրագնդի արևադարձային և մերձարևադարձային գոտիներում աճող լիանա է: Հայտնի են ցիսսուսի մոտ 300 տեսակներ: Ցեսուսի որոշ տեսակներ լայնորեն տարածված են որպես սենյակային բույսեր: Դրանք են՝

Ցիսուս շեղանկյունատերև (Cissus rhombifolia, Циссус ромболистный)

CREATOR: gd-jpeg v1.0 (using IJG JPEG v62), quality = 82

Ցիսուս բազմերանգ (Cissus discolor, Циссус разноцветный)

CREATOR: gd-jpeg v1.0 (using IJG JPEG v62), quality = 82

 Ցիսուս ստրիատա (Cissus striata, Циссус стриата)

CREATOR: gd-jpeg v1.0 (using IJG JPEG v62), quality = 82

Ցիսուս  անտարկտիկական (Cissus antarctica, Циссус антарктический)

CREATOR: gd-jpeg v1.0 (using IJG JPEG v62), quality = 82

Հղումներ