Partizak

Tag: ոսպ

  • Ինչու է անհրաժեշտ ոսպ ուտել. 7 պատճառ:

    Ոսպը սննդարար մթերք է, որն օգնում է մի շարք առողջական խնդիրների դեպքում: Fithacker.ru-ն ներկայացրել է՝ ինչու է հարկավոր շաբաթվա ընթացքում նվազագույնը մեկ անգամ ոսպ օգտագործել:

    Օգնում է կարգավորել խոլեստերինի մակարդակը: Ոսպը մանրաթելեր է պարունակում, որոնք օգնում են իջեցնել արյան մեջ խոլեստերինի մակարդակը, ինչը թույլ կտա խուսափել սիրտ-անոթային հիվանդություններից:

    Օգնում է պահպանել սրտի առողջությունը: Ոսպը ֆոլաթթու, մագնիում է պարունակում, որոնք կարևոր են սրտի կենսագործունեության համար: Նվազում է հոմոցիստեինի մակարդակը, որը վտանգավոր գործոն է սրտի առողջության հետ կապված բազմաթիվ խնդիրների դեպքում: Մագնիումը լավացնում է արյան, թթվածնի, սննդարար նյութերի հոսքը: 

    Լավացնում է նյութափոխանակությունը: Ոսպը մանրաթելեր է պարունակում, որոնք օգնում են հավասարակշռել աղիների միկրոֆլորան:

    Օգնում է վերահսկել արյան մեջ շաքարի մակարդակը: Սննդի գլիկեմիկ ինդեքսն ազդում է արյան վրա. ոսպը շաքար չի պարունակում:

    Էներգիա է հաղորդում: Ոսպը երկաթ է պարունակում, կանանց խորհուրդ է տրվում հատկապես դաշտանային ցիկլի, հղիության ընթացքում. այդ շրջանում երկաթի մակարդակը նվազում է:

    Օգնում է նիհարել: Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպության տվյալներով՝ ոսպն առողջ սննդի ցանկում առաջինների շարքում է, քանի որ բազմաթիվ սննդարար նյութեր է պարունակում, այդ թվում՝ մանրաթելեր, սպիտակուցներ, հանքանյութեր, վիտամիններ:

    Մեծ քանակով սպիտակուցներ է պարունակում: Մի բաժին ոսպը մոտավորապես 17.8 գրամ սպիտակուց է պարունակում:

    Նյութը հրապարակման պատրաստեց 168.am-ը

  • Ոսպը որպես սիդերատ

    Ոսպը (անգլ.՝ Lentil, ռուս.՝ Чечевица, լատ.՝ Lens), միամյա բույս է, պատկանում է բակլազգիների (թիթեռնածաղկավորների) ընտանիքին։ Հայտնի է մոտ 6 տեսակ։
    Կախված տեսակից, Ոսպի վեգետացիոն շրջանը կազմում է 75-115 օր: Ծիլերը հայտնվում են ցանելուց 6-10 օր հետո:
    Մինչև ծաղկելը Ոսպը դանդաղ է աճում, իսկ ծաղկելուց հետո սկսում է բուռն աճել ու ճյուղավորվել:
    Որպես սիդերատ աճեցվող Ոսպը, հնձում և հողին են խառնում մինչև ծաղկելը:
    Ոսպի սերմերը սկսում են ծլել +4 և ավելի ջերմաստիճանի դեպքում: Ծիլերը կարող են դիմանալ կարճաժամկետ ցրտահարությանը: Աճի և զարգացման համար ամենահարմար ջերմաստիճանների տիրույթն է +17-+22 աստիճանը:
    Առանձնապես սկզբնական շրջանում, Ոսպը շատ պահանջկոտ է ջրի նկատմամբ: Ոսպ աճեցնելու համար ամենահարմարն են փխրուն ավազակավային և ավազահողային, կրով հարուստ հողերը:  Ծանր, թթվային և աղուտ հողերում Ոսպը շատ ցածր բերքատվություն ունի:

    Հղումներ

  • Սիդերատներ

    Սիդերատները բույսեր են, որոնք աճեցվում են հիմնական կուլտուրայից առաջ կամ կողքին՝ հողը հարստացնելու, օգտակար նյութերով հագեցնելու և հողի կառուցվածքը բարելավելու նպատակով: Հաճախ սիդերատներին կոչում են կանաչ պարարտանյութ:
    Որպես կանոն, սիդերատները արագ կանաչ զանգված են ձևավորում, որը հնձվում և թողնվում է հողի վրա որպես պաշտպանիչ շերտ կամ խառնվում է հողի հետ որպես սնունդ: Իսկ հողի մեջ մնացած արմատները որոշ ժամանակ անց փտում են հարստացնելով հողը ու միևնույն ժամանակ ծակոտկեն ու ջրա-օդաթափանց դարձնելով այն:
    Միևնույն ժամանակ սիդերատները, իրենց թփերով ստվերելով գրունտը և հզոր արմատներով ճնշում են մոլախոտերին:
    Բացի այդ սիդերատները բարենպաստ կենսապայմաններ են ստեղծում օգտակար միկրոօրգանիզմների, որդերի և այլ մանր միջատների համար, իսկ հնձվելուց հետո լավ կեր են դառնում:
    Կան նաև շատ սիդերատներ, որոնք այլ մշակաբույսերի կողքին աճելով, իրենց արտադրություններով բարենպաստ ազդեցություն են ունենում դրանց վրա կամ վանում են վնասատուներին:
    Սիդերատների՝ մարգերի ազատվելուց հետո իրականացված աշնանացանը պաշտպանում է հողը քամու և ջրային էրոզիայից, նպաստում են ձյան կուտակմանը, ինչը պաշտպանում է հողը ցրտահարումից:
    Եթե հողը խիստ անբերրի է, ապա խորհուրդ է տրվում մեկ տարի այն ցանել միայն սիդերատներով՝ անընդհատ հնձելով ու նոր ցանք կատարելով: Մնացած դեպքերում սիդերատներ ցանում են հիմնական մշակաբույսերից առաջ, հետո կամ կողքին:

    Սիդերատները, ըստ գործառույթի, կարելի է բաժանել հետևյալ խմբերի
    • մթնոլորտից ազոտի կորզում և կուտակում – լոբազգիներ;
    • ֆոսֆատների փոխակերպում դյուրայուրացվելի ձևերի – լոբազգիներ, մանանեխ, հնդկացորեն;
    • ազոտի կորզում հողից, հողի հանքայնացումից պաշտպանություն – խաչածաղկավորներ, հացահատիկայիններ;
    • հողի փխրեցում մեծ խորությամբ – մանանեխ, բողկ, լուպին, կորնգան, հնդկացորեն;
    • պաշպանություն նեմատոդներից – լոբազգիներ, արևածաղիկ, ֆացելիա:

    Սիդերատներն ըստ ընտանիքների

    Լոբազգիներ
    • Լուպին (Lupine, Люпин, լատ.՝ Lupinus)
    • Լոբի (Phaseolus, Фасоль, լատ.՝ Phaséolus)
    • Կորնգան (Onobrychis, Эспарцет, լատ.՝ Onobrýchis)
    • Սոյա (Soybean, Соя, լատ.՝ Glycine max)
    • Ոսպ (Lens, Чечевица, լատ.՝ Lens)
    • Սերադելլա (Ornithopus, Сераделла, լատ.՝ Ornithopus)
    • Ոլոռ (Pisum, Горох, լատ.՝ Písum)
    • Սիսեռ (Chickpea, Нут, լատ. Cicer arietinum)
    • Առվույտ (Medick, Люцерна, լատ.՝ Medicágo)
    • Տափոլոռ (Spring vetchling, Spring pea, Сочевичник, Чи́на весе́нняя, լատ.` Láthyrus vérnus)
    • Իշառվույտ (Melilot, Донник, լատ.՝ Melilótus)
    • Վիկ ցանքային (Common vetch, Вика посевная, լատ.՝ Vicia sativa)
    • Երեքնուկ (Clover, Клевер, լատ.՝ Trifolium)
    Գաղտրիկազգիներ
    Ֆացելիա (Phacelia, Фацелия, լատ.` Phacelia)
    Խաչածաղկավորներ
    • Մանանեխ (Sinapis, Горчица, լատ.՝ Sinápis)
    • Բարբարուկ (Bittercress, Суре́пка обыкнове́нная, լատ.՝ Barbarea vulgaris)
    • Բողկիկ (Raphanus, Редька масличная, լատ.՝ Raphanus)
    • Կանճրակ (Rapeseed, Рапс, լատ.՝ Brássica nápus)
    Հացահատիկայիններ
    • Վարսակ (Oat, Овес, լատ.՝ Avéna)
    • Գարի (Barley, Ячмень, լատ.՝ Hórdeum)
    • Աշորա (Rye, Рожь, լատ.՝ Secále cereále)
    • Ցորեն (Wheat, Пшеница, լատ.՝ Tríticum)
    Հնդկացորենազգիներ
    Հնդկացորեն (Fagopyrum, Гречиха, լատ.՝ Fagopyrum)
    Աստղածաղկազգիներ
    • Արևածաղիկ (Sunflower, Подсолнечник, լատ.՝ Helianthus)
    • Վաղենակ (Calendula, Календула, լատ.՝ Caléndula)
    Հավակատարազգիներ
    Հավակատար (Amaranth, Амарант, լատ.՝ Amaranthus)
    Հնդկոտեմազգիներ
    Հնդկոտեմ (Nasturtium, Настурция, լատ.՝ Tropaeoium)
    Հղումներ